Eyüp 29

1 Eyüp yine anlatmaya başladı:

Hiob toaa so sɛ,

2 “Keşke geçen aylar geri gelseydi, Tanrı'nın beni kolladığı,

“Mafe abosome a atwam no, nna a Onyankopɔn hwɛɛ me soɔ no,

3 Kandilinin başımın üstünde parladığı, Işığıyla karanlıkta yürüdüğüm günler,

ɛberɛ a ne kanea hyerɛn mʼatifi na mede ne kanea menantee esum mu no!

4 Keşke olgunluk günlerim geri gelseydi, Tanrı'nın çadırımı dostça koruduğu,

Ao, ɛnna a mesii soɔ no, ɛberɛ a Onyankopɔn adamfofa a emu yɛ den hyiraa me fie,

5 Her Şeye Gücü Yeten'in henüz benimle olduğu, Çocuklarımın çevremde bulunduğu,

ɛberɛ a na Otumfoɔ da so ka me ho na me mma atwa me ho ahyia,

6 Yollarımın sütle yıkandığı, Yanımdaki kayanın zeytinyağı akıttığı günler!

ɛberɛ a na nufosuo mu sradeɛ afɔ mʼakwan na abotan hwiee ngo sɛ nsuo maa me.

7 “Kent kapısına gidip Kürsümü meydana koyduğumda,

“Ɛberɛ a na mekɔ kuropɔn ɛpono ano mekɔtena mʼadwa so wɔ ɔmanfoɔ adwaberem,

8 Gençler beni görüp gizlenir, Yaşlılar kalkıp ayakta dururlardı;

mmeranteɛ hunu me a, wɔgyina nkyɛn na mpanimfoɔ sɔre gyina hɔ;

9 Önderler konuşmaktan çekinir, Elleriyle ağızlarını kaparlardı;

atitire gyae kasa na wɔde wɔn nsa kata wɔn ano;

10 Soyluların sesi kesilir, Dilleri damaklarına yapışırdı.

mmapɔmma tɛm dinn, na wɔn tɛkrɛma ka wɔn dodom.

11 Beni duyan kutlar, Beni gören överdi;

Wɔn a wɔte me nka nyinaa ka me ho asɛmpa, na wɔn a wɔhunu me nyinaa kamfo me,

12 Çünkü yardım isteyen yoksulu, Desteği olmayan öksüzü kurtarırdım.

ɛfiri sɛ, meboaa ahiafoɔ a wɔsu pɛɛ mmoa, ne nwisiaa a wɔnni aboafoɔ.

13 Ölmekte olanın hayır duasını alır, Dul kadının yüreğini sevinçten coştururdum.

Onipa a na ɔrewuo no hyiraa me; na memaa akunafoɔ ani gyee wɔn akoma mu.

14 Doğruluğu giysi gibi giyindim, Adalet kaftanım ve sarığımdı sanki.

Mede tenenee firaa sɛ mʼaduradeɛ; atɛntenenee yɛɛ me nkatasoɔ ne mʼabotire.

15 Körlere göz, Topallara ayaktım.

Meyɛɛ aniwa maa anifirafoɔ, ne ɛnan maa abubuafoɔ.

16 Yoksullara babalık eder, Garibin davasını üstlenirdim.

Meyɛɛ ahiafoɔ agya; na mekaa ahɔhoɔ asɛm maa wɔn.

17 Haksızın çenesini kırar, Avını dişlerinin arasından kapardım.

Mebubuu amumuyɛfoɔ se na mehwim wɔn a wɔdi wɔn nya no firii wɔn anom.

18 “‘Son soluğumu yuvamda vereceğim’ diye düşünüyordum, ‘Günlerim kum taneleri kadar çok.

“Medwenee sɛ, ‘Mɛwu wɔ mʼankasa me fie mu, na me nna adɔɔso sɛ anwea.

19 Köküm sulara erişecek, Çiy geceyi dallarımda geçirecek.

Me nhini bɛduru nsuo ano, na obosuo agugu me mman so anadwo mu nyinaa.

20 Aldığım övgüler tazelenecek, Elimdeki yay yenilenecek.’

Mʼanimuonyam bɛkɔ so ayɛ frɔmm wɔ me so, na mʼahoɔden ayɛ foforɔ.’

21 “İnsanlar beni saygıyla dinler, Öğüdümü sessizce beklerlerdi.

“Nnipa hwehwɛɛ sɛ wɔtie me, wɔyɛɛ dinn, twɛnee mʼafotuo.

22 Ben konuştuktan sonra onlar konuşmazdı, Sözlerim üzerlerine damlardı.

Sɛ mekasa wie a wɔnnkasa bio, ɛfiri sɛ me nsɛm tɔɔ wɔn asom yie.

23 Yağmuru beklercesine beni bekler, Son yağmurları içercesine sözlerimi içerlerdi.

Wɔtwɛnee me sɛdeɛ wɔtwɛne osutɔ, na wɔmenee me nsɛm sɛ osutɔ berɛ nsuo.

24 Kendilerine gülümsediğimde gözlerine inanmazlardı, Güler yüzlülüğüm onlara cesaret verirdi.

Wɔn abasa mu buiɛ no, mesere kyerɛɛ wɔn; mʼanimteɛ som bo ma wɔn.

25 Onların yolunu ben seçer, başlarında dururdum, Askerlerinin ortasında kral gibi otururdum, Yaslıları avutan biri gibiydim.

Mebɔɔ ɛkwan maa wɔn na metenaa ase sɛ wɔn ɔhene; metenaa ase sɛ ɔhene a ɔwɔ nʼakodɔm mu; meyɛɛ sɛ obi a ɔkyekyere agyaadwotwafoɔ werɛ.