Eyüp 24

1 “Niçin Her Şeye Gücü Yeten yargı için vakit saptamıyor? Neden O'nu tanıyanlar bu günleri görmesin?

Pourquoi n'y a-t-il pas de temps réservés par le Tout-Puissant, et ceux qui le servent ne voient-ils pas son jour?

2 İnsanlar sınır taşlarını kaldırıyor, Çaldıkları sürüleri otlatıyorlar.

On voit des hommes qui déplacent les bornes, qui font paître le troupeau qu'ils ont volé.

3 Öksüzlerin eşeğini kovuyor, Dul kadının öküzünü rehin alıyorlar.

Ils poussent devant eux l'âne de l'orphelin, et retiennent en gage le bœuf de la veuve.

4 Yoksulları yoldan saptırıyor, Ülkenin düşkünlerini gizlenmeye zorluyorlar.

Ils forcent les pauvres à se détourner du chemin; tous les humbles du pays sont réduits à se cacher.

5 Bakın, yoksullar çöldeki yaban eşekleri gibi Yiyecek bulmak için erkenden işe çıkıyorlar, Çocuklarına yiyeceği kırlar sağlıyor.

Comme l'onagre dans la solitude, ils sortent pour leur travail, dès le matin, cherchant leur nourriture. Le désert leur fournit la subsistance de leurs enfants;

6 Yemlerini tarlalardan topluyor, Kötülerin bağındaki artıkları eşeliyorlar.

ils coupent les épis dans les champs, ils maraudent dans la vigne de leur oppresseur.

7 Geceyi giysisiz, çıplak geçiriyorlar, Örtünecek şeyleri yok soğukta.

Nus, ils passent la nuit, faute de vêtements, sans couverture contre le froid.

8 Dağlara yağan sağanaktan ıslanıyor, Sığınakları olmadığı için kayalara sarılıyorlar.

La pluie des montagnes les pénètre; à défaut d'abri, ils se blottissent contre le rocher.

9 Öksüz memeden uzaklaştırılıyor, Düşkünün bebeği rehin alınıyor.

Ils arrachent l'orphelin à la mamelle, ils prennent des gages sur les pauvres.

10 Giysisiz, çıplak dolaşıyor, Aç karnına demet taşıyorlar.

Ceux-ci, tout nus, sans vêtements, portent, affamés, les gerbes du maître;

11 Teraslar arasında zeytin eziyor, Susuzluktan kavrulurken Şarap için üzüm sıkıyorlar.

Ils expriment l'huile dans ses celliers; ils foulent la vendange, et ils ont soif.

12 Kentlerden insan iniltileri yükseliyor, Yaralı canlar feryat ediyor, Ama Tanrı haksızlığı önemsemiyor.

Du sein des villes s'élèvent les gémissements des hommes, et l'âme des blessés crie; et Dieu ne prend pas garde à ces forfaits!

13 “Bunlar ışığa başkaldıranlardır; Onun yolunu tanımaz, İzinde yürümezler.

D'autres sont parmi les ennemis de la lumière, ils n'en connaissent pas les voies, ils ne se tiennent pas dans ses sentiers.

14 Gün ağarınca katil kalkar, Düşkünü, yoksulu öldürür, Hırsız gibi sıvışır geceleyin.

L'assassin se lève au point du jour; il tue le pauvre et l'indigent, il rôde la nuit comme un voleur.

15 Zina edenin gözü alaca karanlıktadır, ‘Beni kimse görmez’ diye düşünür, Yüzünü örtüyle gizler.

L'œil de l'adultère épie le crépuscule; « Personne ne me voit, » dit-il, et il jette un voile sur son visage.

16 Hırsızlar karanlıkta evleri deler, Gündüz gizlenir, ışık nedir bilmezler.

La nuit, d'autres forcent les maisons, le jour, ils se tiennent cachés: ils ne connaissent pas la lumière.

17 Çünkü zifiri karanlık, sabahıdır onların, Karanlığın dehşetiyle dostturlar.

Pour eux, le matin est comme l'ombre de la mort, car les horreurs de la nuit leur sont familières.

18 “Diyorsunuz ki, ‘Suyun üstündeki köpüktür onlar, Lanetlidir ülkedeki payları, Kimse bağlara gitmez.

Ah! l'impie glisse comme un corps léger sur la face des eaux, il n'a sur la terre qu'une part maudite, il ne se dirige pas sur le chemin des vignes!

19 Kuraklık ve sıcağın eriyen karı alıp götürdüğü gibi Ölüler diyarı da günahlıları alıp götürür. (Sheol h7585)

Comme la sécheresse et la chaleur absorbent l'eau des neiges, ainsi le schéol engloutit les pécheurs! (Sheol h7585)

20 Rahim onları unutacak, Kurtlara yem olacak, Bir daha anılmayacaklar. Haksızlık bir ağaç gibi kırılacak.

Ah! Le sein maternel l'oublie, les vers en font leurs délices; on ne se souvient plus de lui, et l'iniquité est brisée comme un arbre.

21 Onlar çocuğu olmayan kısır kadınları yolar, Dul kadına iyilik etmezler.

Il dévorait la femme stérile et sans enfants, il ne faisait pas de bien à la veuve!...

22 Tanrı, gücüyle zorbaları yok eder, Harekete geçince zorbaların yaşama umudu kalmaz.

Mais Dieu par sa force ébranle les puissants, il se lève, et ils ne comptent plus sur la vie;

23 Tanrı onlara güven verir, O'na güvenirler, Ama gözü yürüdükleri yoldadır.

il leur donne la sécurité et la confiance, et ses yeux veillent sur leurs voies.

24 Kısa süre yükselir, sonra yok olurlar, Düşerler, tıpkı ötekiler gibi alınıp götürülür, Başak başı gibi kesilirler.’

Ils se sont élevés, et en un instant ils ne sont plus; ils tombent, ils sont moissonnés comme tous les hommes; ils sont coupés comme la tête des épis.

25 “Böyle değilse, kim beni yalancı çıkarabilir, Söylediklerimin boş olduğunu gösterebilir?”

S'il n'en est pas ainsi, qui me convaincra de mensonge? Qui réduira mes paroles à néant?