Eyüp 22
1 Temanlı Elifaz şöyle yanıtladı:
Then responded Eliphaz the Temanite, and said: —
2 “İnsan Tanrı'ya yararlı olabilir mi? Bilge kişinin bile O'na yararı dokunabilir mi?
Unto GOD, can a man act as friend? Surely a discreet man befriendeth himself!
3 Doğruluğun Her Şeye Gücü Yeten'e ne zevk verebilir, Kusursuz yaşamın O'na ne kazanç sağlayabilir?
Is it a pleasure to the Almighty, that thou shouldst be righteous? or any profit, that thou shouldst be blameless in thy ways?
4 Seni azarlaması, dava etmesi O'ndan korktuğun için mi?
Is it, for thy reverence, that he will accuse thee? will enter with thee into judgment?
5 Kötülüğün büyük, Günahların sonsuz değil mi?
Is not, thy wickedness, great? and, without end, [are not] thine iniquities?
6 Çünkü kardeşlerinden nedensiz rehin alıyor, Onları soyuyordun.
Surely then hast been wont to put thy brother in pledge, for nothing, and, the garments of the ill-clad, hast thou stripped off:
7 Yorguna su içirmedin, Açtan ekmeği esirgedin;
No water—to the weary, hast thou given to drink, and, from the hungry, thou hast withheld bread:
8 Ülkeye bileğinle sahip oldun, Saygın biri olarak orada yaşadın.
A man of might, to him, pertaineth the land, and, the favorite, dwelleth therein:
9 Dul kadınları eli boş çevirdin, Öksüzlerin kolunu kanadını kırdın.
Widows, thou hast sent away empty, and, the arms of the fatherless, thou dost crush.
10 Bu yüzden her yanın tuzaklarla çevrili, Ansızın gelen korkuyla yılıyorsun,
For this cause, round about thee, are snares, and a dread startleth thee suddenly;
11 Her şey kararıyor, göremez oluyorsun, Seller altına alıyor seni.
Or darkness—thou canst not see, and, a flood of waters, covereth thee.
12 “Tanrı göklerin yükseklerinde değil mi? Yıldızlara bak, ne kadar yüksekteler!
Is not, GOD, [in] the height of the heavens? Behold, then, the head of the stars, that they are high.
13 Sen ise, ‘Tanrı ne bilir?’ diyorsun, ‘Zifiri karanlığın içinden yargılayabilir mi?
Wilt thou say then, What doth GOD know? Out through a thick cloud, can he judge?
14 Koyu bulutlar O'na engeldir, göremez, Gökkubbenin üzerinde dolaşır.’
Dark clouds, are a veil to him, and he cannot see, or, the vault of the heavens, doth he walk?
15 Kötülerin yürüdüğü Eski yolu mu tutacaksın?
The path of the ancient time, wilt thou mark, which the men of iniquity trod?
16 Onlar ki, vakitleri gelmeden çekilip alındılar, Temellerini sel bastı.
Who were snatched away before the time, and, a stream, washed away their foundation?
17 Tanrı'ya, ‘Bizden uzak dur!’ dediler, ‘Her Şeye Gücü Yeten bize ne yapabilir?’
Who had been saying unto GOD, Depart from us! and—What can the Almighty do for himself?
18 Ama onların evlerini iyilikle dolduran O'ydu. Bunun için kötülerin öğüdü benden uzak olsun.
Yet, he, had filled their houses with good! The counsel of the lawless, then, is far from me:
19 “Doğrular onların yıkımını görüp sevinir, Suçsuzlar şöyle diyerek eğlenir:
The righteous shall see and rejoice, and, the innocent, shall laugh them to scorn:
20 ‘Düşmanlarımız yok edildi, Malları yanıp kül oldu.’
If our assailants do not vanish, then, their abundance, a fire consumeth!
21 “Tanrı'yla dost ol, barış ki, Bolluğa eresin.
Shew thyself to be one with him—I pray thee—and prosper, thereby, shall there come on thee blessing.
22 Ağzından çıkan öğretiyi benimse, Sözlerini yüreğinde tut.
Accept, I beseech thee, from his mouth—instruction, —and lay up his sayings in thy heart.
23 Her Şeye Gücü Yeten'e dönersen, eski haline kavuşursun. Kötülüğü çadırından uzak tutar,
If thou return unto the Almighty and submit thyself, if thou far remove perversity from thy tent,
24 Altınını yere, Ofir altınını vadideki çakılların arasına atarsan,
Then lay up, in the dust, precious ore, and, among the stones of the torrent-beds, fine gold:
25 Her Şeye Gücü Yeten senin altının, Değerli gümüşün olur.
So shall, the Almighty, become, thy precious ores, yea glittering silver unto thee!
26 O zaman Her Şeye Gücü Yeten'den zevk alır, Yüzünü Tanrı'ya kaldırırsın.
For, then, in the Almighty, shalt thou take exquisite delight, and shalt lift up—unto GOD—thy face;
27 O'na dua edersin, dinler seni, Adaklarını yerine getirirsin.
Thou shalt make entreaty unto him, and he will hear thee, and, thy vows, shalt thou pay;
28 Neye karar verirsen yapılır, Yollarını ışık aydınlatır.
And thou shalt decree a purpose, and it shall be fulfilled unto thee, and, upon thy ways, shall have shone a light;
29 İnsanlar seni alçaltınca, güvenini yitirme, Çünkü Tanrı alçakgönüllüleri kurtarır.
When men cast themselves down, then thou shalt say: Up! And, him that is of downcast eyes, shall he save;
30 O suçsuz olmayanı bile kurtarır, Senin ellerinin temizliği sayesinde kurtulur suçlu.”
He shall deliver the innocent, and thou shalt escape by the pureness of thy hands.
