Eyüp 13
1 “İşte, gözlerim her şeyi gördü, Kulağım duydu, anladı.
Lo! all [this], hath mine own eye seen, —Mine ear hath heard and understood it:
2 Sizin bildiğinizi ben de biliyorum, Sizden aşağı kalmam.
Just as ye know, I too, know, I, fall not short, of you.
3 Ama ben Her Şeye Gücü Yeten'le konuşmak, Davamı Tanrı'yla tartışmak istiyorum.
But indeed, I, unto the Almighty, would speak, and, to direct my argument unto GOD, would I be well pleased.
4 Sizlerse yalan düzüyorsunuz, Hepiniz değersiz hekimlersiniz.
For, in truth, ye, do besmear with falsehood, Worthless physicians, all of you!
5 Keşke büsbütün sussanız! Sizin için bilgelik olurdu bu.
Oh that ye would, altogether hold your peace, and it should serve you for wisdom!
6 Şimdi davamı dinleyin, Yakınmama kulak verin.
Hear, I pray you, the argument of my mouth, and, to the pleadings of my lips, give heed: —
7 Tanrı adına haksızlık mı edeceksiniz? O'nun adına yalan mı söyleyeceksiniz?
Is it, for God, ye would speak perversely? And, for him, would ye speak deceit:
8 O'nun tarafını mı tutacaksınız? Tanrı'nın davasını mı savunacaksınız?
Even, for him, would ye be partial? Or, for GOD, would ye [so] plead?
9 Sizi sorguya çekerse, iyi mi olur? İnsanları aldattığınız gibi O'nu da mı aldatacaksınız?
Would it be well, when he searched you out? Or, as one might jest with a mortal, would ye jest, with him?
10 Gizlice O'nun tarafını tutarsanız, Kuşkusuz sizi azarlar.
He will, severely rebuke, you, if ye are secretly partial.
11 O'nun görkemi sizi yıldırmaz mı? Dehşeti üzerinize düşmez mi?
Shall not, his majesty, overwhelm you? and, the dread of him, fall upon you?
12 Anlattıklarınız kül kadar değersizdir, Savunduklarınızsa çamurdan farksız.
Are not your memorable sayings, proverbs of ashes? Breastworks of clay, your breastworks?
13 “Susun, bırakın ben konuşayım, Başıma ne gelirse gelsin.
Quietly let me alone, that, I, may speak out, then let come on me, what may.
14 Hayatım tehlikeye girecekse girsin, Canım zora düşecekse düşsün.
In any case, I will take up my flesh in my teeth, and, my life, will I put in my hand:
15 Beni öldürecek, umudum kalmadı, Hiç olmazsa yürüdüğüm yolun doğruluğunu yüzüne karşı savunayım.
Lo! he may slay me, [yet], for him, will I wait, —Nevertheless, my ways—unto his face, will I show to be right:
16 Aslında bu benim kurtuluşum olacak, Çünkü tanrısız bir adam O'nun karşısına çıkamaz.
Even he, will be on my side—unto salvation, For, not before his face, shall any impious person come.
17 Sözlerimi iyi dinleyin, Kulaklarınızdan çıkmasın söyleyeceklerim.
Hear ye patiently my speech, and be my declaration in your ears.
18 İşte davamı hazırladım, Haklı çıkacağımı biliyorum.
Lo! I pray you, I have set forth in order a plea, I know that, I, shall be found right.
19 Kim suçlayacak beni? Biri varsa susar, son soluğumu veririm.
Who is it that shall contend with me? For, now, if I should hold my peace, why! I should breathe my last!
20 “Yalnız şu iki şeyi lütfet, Tanrım, O zaman kendimi senden gizlemeyeceğim:
Only, two things, do thou not with me, then, from thy face, will I not hide me: —
21 Elini üstümden çek Ve dehşetinle beni yıldırma.
Thy hand—from off me, take thou far away, and, thy terror, let it not startle me!
22 Sonra beni çağır, yanıtlayayım, Ya da bırak ben konuşayım, sen yanıtla.
Then call thou, and, I, will answer, Or I will speak, and reply thou unto me.
23 Suçlarım, günahlarım ne kadar? Bana suçumu, günahımı göster.
How many are mine iniquities and sins? My transgression and my sin, let me know!
24 Niçin yüzünü gizliyorsun, Beni düşman gibi görüyorsun?
Wherefore, thy face, shouldst thou hide? Or count me, as an enemy to thee?
25 Rüzgarın sürüklediği yaprağa dönmüşüm, Beni mi korkutacaksın? Kuru samanı mı kovalayacaksın?
A driven leaf, wilt thou cause to tremble? Or, dry stubble, wilt thou pursue?
26 Çünkü hakkımda acı şeyler yazıyor, Gençliğimde işlediğim günahları bana miras veriyorsun.
For thou writest, against me, bitter things, and dost make me inherit the iniquities of my youth;
27 Ayaklarımı tomruğa vuruyor, Yollarımı gözetliyor, İzimi sürüyorsun.
And thou dost put—in the stocks—my feet, and observest all my paths, Against the roots of my feet, thou dost cut out a bound;
28 “Oysa insan telef olmuş, çürük bir şey, Güve yemiş giysi gibidir.
And, a man himself, as a rotten thing, weareth out, as a garment which the moth hath eaten.
