İbraniler 10
1 Kutsal Yasa'da gelecek iyi şeylerin aslı yoktur, sadece gölgesi vardır. Bu nedenle Yasa, her yıl sürekli aynı kurbanları sunarak Tanrı'ya yaklaşanları asla yetkinliğe erdiremez.
For the law having a shadow of the coming good things — not the very image of the matters, every year, by the same sacrifices that they offer continually, is never able to make perfect those coming near,
2 Erdirebilseydi, kurban sunmaya son verilmez miydi? Çünkü tapınanlar bir kez günahlarından arındıktan sonra artık günahlılık duygusu kalmazdı.
since, would they not have ceased to be offered, because of those serving having no more conscience of sins, having once been purified?
3 Ancak o kurbanlar insanlara yıldan yıla günahlarını anımsatıyor.
but in those [sacrifices] is a remembrance of sins every year,
4 Çünkü boğalarla tekelerin kanı günahları ortadan kaldıramaz.
for it is impossible for blood of bulls and goats to take away sins.
5 Bunun için Mesih dünyaya gelirken şöyle diyor: “Kurban ve sunu istemedin, Ama bana bir beden hazırladın.
Wherefore, coming into the world, he saith, 'Sacrifice and offering Thou didst not will, and a body Thou didst prepare for me,
6 Yakmalık sunudan ve günah sunusundan Hoşnut olmadın.
in burnt-offerings, and concerning sin-offerings, Thou didst not delight,
7 O zaman şöyle dedim: ‘Kutsal Yazı tomarında Benim için yazıldığı gibi, Senin isteğini yapmak üzere, Ey Tanrı, işte geldim.’”
then I said, Lo, I come, (in a volume of the book it hath been written concerning me, ) to do, O God, Thy will;'
8 Mesih ilkin, “Kurban, sunu, yakmalık sunu, günah sunusu istemedin ve bunlardan hoşnut olmadın” dedi. Oysa bunlar Yasa'nın bir gereği olarak sunulur.
saying above — 'Sacrifice, and offering, and burnt-offerings, and concerning sin-offering Thou didst not will, nor delight in,' — which according to the law are offered —
9 Sonra, “Senin isteğini yapmak üzere işte geldim” dedi. Yani ikinciyi geçerli kılmak için birinciyi ortadan kaldırıyor.
then he said, 'Lo, I come to do, O God, Thy will;' he doth take away the first that the second he may establish;
10 Tanrı'nın bu isteği uyarınca, İsa Mesih'in bedeninin ilk ve son kez sunulmasıyla kutsal kılındık.
in the which will we are having been sanctified through the offering of the body of Jesus Christ once,
11 Her kâhin her gün ayakta durup görevini yapar ve günahları asla ortadan kaldıramayan aynı kurbanları tekrar tekrar sunar.
and every priest, indeed, hath stood daily serving, and the same sacrifices many times offering, that are never able to take away sins.
12 Oysa Mesih günahlar için sonsuza dek geçerli tek bir kurban sunduktan sonra Tanrı'nın sağında oturdu.
And He, for sin one sacrifice having offered — to the end, did sit down on the right hand of God, —
13 O zamandan beri düşmanlarının, kendi ayaklarının altına serilmesini bekliyor.
as to the rest, expecting till He may place his enemies [as] his footstool,
14 Çünkü kutsal kılınanları tek bir sunuyla sonsuza dek yetkinliğe erdirmiştir.
for by one offering he hath perfected to the end those sanctified;
15 Kutsal Ruh da bu konuda bize tanıklık ediyor. Önce diyor ki,
and testify to us also doth the Holy Spirit, for after that He hath said before,
16 “Rab, ‘O günlerden sonra Onlarla yapacağım antlaşma şudur: Yasalarımı yüreklerine koyacağım, Zihinlerine yazacağım’ diyor.”
'This [is] the covenant that I will make with them after those days, saith the Lord, giving My laws on their hearts, and upon their minds I will write them,'
17 Sonra şunu ekliyor: “Onların günahlarını ve suçlarını artık anmayacağım.”
and 'their sins and their lawlessness I will remember no more;'
18 Bunların bağışlanması durumunda artık günah için sunuya gerek yoktur.
and where forgiveness of these [is], there is no more offering for sin.
19 Bu nedenle, ey kardeşler, İsa'nın kanı sayesinde perdede, yani kendi bedeninde bize açtığı yeni ve diri yoldan kutsal yere girmeye cesaretimiz vardır.
Having, therefore, brethren, boldness for the entrance into the holy places, in the blood of Jesus,
which way he did initiate for us — new and living, through the vail, that is, his flesh —
21 Tanrı'nın evinden sorumlu büyük bir kâhinimiz bulunmaktadır.
and a high priest over the house of God,
22 Öyleyse yüreklerimiz serpmeyle kötü vicdandan arınmış, bedenlerimiz temiz suyla yıkanmış olarak, imanın verdiği tam güvenceyle, yürekten bir içtenlikle Tanrı'ya yaklaşalım.
may we draw near with a true heart, in full assurance of faith, having the hearts sprinkled from an evil conscience, and having the body bathed with pure water;
23 Açıkça benimsediğimiz umuda sımsıkı tutunalım. Çünkü vaat eden Tanrı güvenilirdir.
may we hold fast the unwavering profession of the hope, (for faithful [is] He who did promise),
24 Birbirimizi sevgi ve iyi işler için nasıl gayrete getirebileceğimizi düşünelim.
and may we consider one another to provoke to love and to good works,
25 Bazılarının alıştığı gibi, bir araya gelmekten vazgeçmeyelim; o günün yaklaştığını gördükçe birbirimizi daha da çok yüreklendirelim.
not forsaking the assembling of ourselves together, as a custom of certain [is], but exhorting, and so much the more as ye see the day coming nigh.
26 Gerçeği öğrenip benimsedikten sonra, bile bile günah işlemeye devam edersek, günahlar için artık kurban kalmaz; geriye sadece yargının dehşetli beklenişi ve düşmanları yiyip bitirecek kızgın ateş kalır.
For we — wilfully sinning after the receiving the full knowledge of the truth — no more for sins doth there remain a sacrifice,
but a certain fearful looking for of judgment, and fiery zeal, about to devour the opposers;
28 Musa'nın Yasası'nı hiçe sayan, iki ya da üç tanığın sözüyle acımasızca öldürülür.
any one who did set at nought a law of Moses, apart from mercies, by two or three witnesses, doth die,
29 Eğer bir kimse Tanrı Oğlu'nu ayaklar altına alır, kendisini kutsal kılan antlaşma kanını bayağı sayar ve lütufkâr Ruh'a hakaret ederse, bundan ne kadar daha ağır bir cezaya layık görülecek sanırsınız?
of how much sorer punishment shall he be counted worthy who the Son of God did trample on, and the blood of the covenant did count a common thing, in which he was sanctified, and to the Spirit of the grace did despite?
30 Çünkü, “Öç benimdir, karşılığını ben vereceğim” ve yine, “Rab halkını yargılayacak” diyeni tanıyoruz.
for we have known Him who is saying, 'Vengeance [is] Mine, I will recompense, saith the Lord;' and again, 'The Lord shall judge His people;' —
31 Diri Tanrı'nın eline düşmek korkunç bir şeydir.
fearful [is] the falling into the hands of a living God.
32 Sizlerse aydınlandıktan sonra acılarla dolu büyük bir mücadeleye dayandığınız o ilk günleri anımsayın.
And call to your remembrance the former days, in which, having been enlightened, ye did endure much conflict of sufferings,
33 Bazen sitemlere, sıkıntılara uğrayıp seyirlik oldunuz, bazen de aynı durumda olanlarla dayanışma içine girdiniz.
partly both with reproaches and tribulations being made spectacles, and partly having become partners of those so living,
34 Hem hapistekilerin dertlerine ortak oldunuz, hem de daha iyi ve kalıcı bir malınız olduğunu bilerek mallarınızın yağma edilmesini sevinçle karşıladınız.
for also with my bonds ye sympathised, and the robbery of your goods with joy ye did receive, knowing that ye have in yourselves a better substance in the heavens, and an enduring one.
35 Onun için cesaretinizi yitirmeyin; bu cesaretin ödülü büyüktür.
Ye may not cast away, then, your boldness, which hath great recompense of reward,
36 Çünkü Tanrı'nın isteğini yerine getirmek ve vaat edilene kavuşmak için dayanma gücüne ihtiyacınız vardır.
for of patience ye have need, that the will of God having done, ye may receive the promise,
37 Artık, “Gelecek olan pek yakında gelecek Ve gecikmeyecek.
for yet a very very little, He who is coming will come, and will not tarry;
38 Doğru adamım, imanla yaşayacaktır. Ama geri çekilirse, ondan hoşnut olmayacağım.”
and 'the righteous by faith shall live,' and 'if he may draw back, My soul hath no pleasure in him,'
39 Bizler geri çekilip mahvolanlardan değiliz; iman edip canlarının kurtuluşuna kavuşanlardanız.
and we are not of those drawing back to destruction, but of those believing to a preserving of soul.
