İbraniler 10
1 Kutsal Yasa'da gelecek iyi şeylerin aslı yoktur, sadece gölgesi vardır. Bu nedenle Yasa, her yıl sürekli aynı kurbanları sunarak Tanrı'ya yaklaşanları asla yetkinliğe erdiremez.
For the Law having a shadow of the good things coming—not the very image of the matters, every year, by the same sacrifices that they offer continually, is never able to make perfect those coming near,
2 Erdirebilseydi, kurban sunmaya son verilmez miydi? Çünkü tapınanlar bir kez günahlarından arındıktan sonra artık günahlılık duygusu kalmazdı.
since, would they not have ceased to be offered, because of those serving having no more conscience of sins, having been purified once?
3 Ancak o kurbanlar insanlara yıldan yıla günahlarını anımsatıyor.
But in those [sacrifices] is a remembrance of sins every year,
4 Çünkü boğalarla tekelerin kanı günahları ortadan kaldıramaz.
for it is impossible for blood of bulls and goats to take away sins.
5 Bunun için Mesih dünyaya gelirken şöyle diyor: “Kurban ve sunu istemedin, Ama bana bir beden hazırladın.
For this reason, coming into the world, He says, “Sacrifice and offering You did not will, and a body You prepared for Me;
6 Yakmalık sunudan ve günah sunusundan Hoşnut olmadın.
in burnt-offerings, and concerning sin-offerings, You did not delight.
7 O zaman şöyle dedim: ‘Kutsal Yazı tomarında Benim için yazıldığı gibi, Senin isteğini yapmak üzere, Ey Tanrı, işte geldim.’”
Then I said, Behold, I come (in a volume of the scroll it has been written concerning Me), to do, O God, Your will”;
8 Mesih ilkin, “Kurban, sunu, yakmalık sunu, günah sunusu istemedin ve bunlardan hoşnut olmadın” dedi. Oysa bunlar Yasa'nın bir gereği olarak sunulur.
saying above, “Sacrifice, and offering, and burnt-offerings, and concerning sin-offering You did not will, nor delight in” (which are offered according to the Law),
9 Sonra, “Senin isteğini yapmak üzere işte geldim” dedi. Yani ikinciyi geçerli kılmak için birinciyi ortadan kaldırıyor.
then He said, “Behold, I come to do, O God, Your will”; He takes away the first that He may establish the second;
10 Tanrı'nın bu isteği uyarınca, İsa Mesih'in bedeninin ilk ve son kez sunulmasıyla kutsal kılındık.
in which will, we have been sanctified through the offering of the body of Jesus Christ once for all,
11 Her kâhin her gün ayakta durup görevini yapar ve günahları asla ortadan kaldıramayan aynı kurbanları tekrar tekrar sunar.
and every priest, indeed, has daily stood serving, and offering the same sacrifices many times, that are never able to take away sins.
12 Oysa Mesih günahlar için sonsuza dek geçerli tek bir kurban sunduktan sonra Tanrı'nın sağında oturdu.
But He, having offered one sacrifice for sin—to the end, sat down at the right hand of God—
13 O zamandan beri düşmanlarının, kendi ayaklarının altına serilmesini bekliyor.
as to the rest, expecting until He may place His enemies [as] His footstool,
14 Çünkü kutsal kılınanları tek bir sunuyla sonsuza dek yetkinliğe erdirmiştir.
for by one offering He has perfected to the end those being sanctified;
15 Kutsal Ruh da bu konuda bize tanıklık ediyor. Önce diyor ki,
and the Holy Spirit also testifies to us, for after that He has said before,
16 “Rab, ‘O günlerden sonra Onlarla yapacağım antlaşma şudur: Yasalarımı yüreklerine koyacağım, Zihinlerine yazacağım’ diyor.”
“This [is] the covenant that I will make with them after those days, says the LORD, giving My laws on their hearts, and I will write them on their minds,”
17 Sonra şunu ekliyor: “Onların günahlarını ve suçlarını artık anmayacağım.”
and, “I will remember their sins and their lawlessness no more”;
18 Bunların bağışlanması durumunda artık günah için sunuya gerek yoktur.
and where [there is] forgiveness of these, there is no longer offering for sin.
19 Bu nedenle, ey kardeşler, İsa'nın kanı sayesinde perdede, yani kendi bedeninde bize açtığı yeni ve diri yoldan kutsal yere girmeye cesaretimiz vardır.
Having, therefore, brothers, boldness for the entrance into the holy places, by the blood of Jesus,
which [is] the way He initiated for us—new and living, through the veil, that is, His flesh—
21 Tanrı'nın evinden sorumlu büyük bir kâhinimiz bulunmaktadır.
and a Great Priest over the house of God,
22 Öyleyse yüreklerimiz serpmeyle kötü vicdandan arınmış, bedenlerimiz temiz suyla yıkanmış olarak, imanın verdiği tam güvenceyle, yürekten bir içtenlikle Tanrı'ya yaklaşalım.
may we draw near with a true heart, in full assurance of faith, having the hearts sprinkled from an evil conscience, and having the body bathed with pure water;
23 Açıkça benimsediğimiz umuda sımsıkı tutunalım. Çünkü vaat eden Tanrı güvenilirdir.
may we hold fast the unwavering profession of the hope (for He who promised [is] faithful),
24 Birbirimizi sevgi ve iyi işler için nasıl gayrete getirebileceğimizi düşünelim.
and may we consider to provoke one another to love and to good works,
25 Bazılarının alıştığı gibi, bir araya gelmekten vazgeçmeyelim; o günün yaklaştığını gördükçe birbirimizi daha da çok yüreklendirelim.
not forsaking the assembling of ourselves together, as [is] a custom of some, but exhorting, and so much the more as you see the Day coming near.
26 Gerçeği öğrenip benimsedikten sonra, bile bile günah işlemeye devam edersek, günahlar için artık kurban kalmaz; geriye sadece yargının dehşetli beklenişi ve düşmanları yiyip bitirecek kızgın ateş kalır.
For [if] we are sinning willingly after receiving the full knowledge of the truth—there remains no more sacrifice for sins,
but a certain fearful looking for of judgment, and fiery zeal, about to devour the opposers;
28 Musa'nın Yasası'nı hiçe sayan, iki ya da üç tanığın sözüyle acımasızca öldürülür.
anyone having set aside a law of Moses dies without mercies on the basis of two or three witnesses.
29 Eğer bir kimse Tanrı Oğlu'nu ayaklar altına alır, kendisini kutsal kılan antlaşma kanını bayağı sayar ve lütufkâr Ruh'a hakaret ederse, bundan ne kadar daha ağır bir cezaya layık görülecek sanırsınız?
Of how much worse punishment will he be counted worthy who trampled on the Son of God, and counted the blood of the covenant a common thing, by which he was sanctified, and having insulted the Spirit of grace?
30 Çünkü, “Öç benimdir, karşılığını ben vereceğim” ve yine, “Rab halkını yargılayacak” diyeni tanıyoruz.
For we have known Him who is saying, “Vengeance [is] Mine, I will repay, says the LORD”; and again, “The LORD will judge His people.”
31 Diri Tanrı'nın eline düşmek korkunç bir şeydir.
[It is] fearful to fall into [the] hands of [the] living God.
32 Sizlerse aydınlandıktan sonra acılarla dolu büyük bir mücadeleye dayandığınız o ilk günleri anımsayın.
But call to your remembrance the former days, in which, having been enlightened, you endured much conflict of sufferings;
33 Bazen sitemlere, sıkıntılara uğrayıp seyirlik oldunuz, bazen de aynı durumda olanlarla dayanışma içine girdiniz.
this indeed, being made spectacles with both insults and afflictions, now this, having become partners of those so living,
34 Hem hapistekilerin dertlerine ortak oldunuz, hem de daha iyi ve kalıcı bir malınız olduğunu bilerek mallarınızın yağma edilmesini sevinçle karşıladınız.
for you also sympathized with my bonds, and the robbery of your goods you received with joy, knowing that you have in yourselves a better substance in the heavens, and an enduring one.
35 Onun için cesaretinizi yitirmeyin; bu cesaretin ödülü büyüktür.
You may not cast away, then, your boldness, which has great repayment of reward,
36 Çünkü Tanrı'nın isteğini yerine getirmek ve vaat edilene kavuşmak için dayanma gücüne ihtiyacınız vardır.
for you have need of patience, that having done the will of God, you may receive the promise.
37 Artık, “Gelecek olan pek yakında gelecek Ve gecikmeyecek.
“For yet [in] a very, very little [while], He who is coming will come, and will not linger,”
38 Doğru adamım, imanla yaşayacaktır. Ama geri çekilirse, ondan hoşnut olmayacağım.”
but, “The righteous will live by faith; and if he may draw back, My soul has no pleasure in him.”
39 Bizler geri çekilip mahvolanlardan değiliz; iman edip canlarının kurtuluşuna kavuşanlardanız.
But we are not of those drawing back to destruction, but of those believing to a preserving of soul.
