İbraniler 10
1 Kutsal Yasa'da gelecek iyi şeylerin aslı yoktur, sadece gölgesi vardır. Bu nedenle Yasa, her yıl sürekli aynı kurbanları sunarak Tanrı'ya yaklaşanları asla yetkinliğe erdiremez.
For the law, having a shadow of the coming good things, not the image itself of the things, can never, by the same sacrifices which they offer continually yearly, perfect those who approach.
2 Erdirebilseydi, kurban sunmaya son verilmez miydi? Çünkü tapınanlar bir kez günahlarından arındıktan sonra artık günahlılık duygusu kalmazdı.
Since, would they not indeed have ceased being offered, on account of the worshippers once purged having no longer any conscience of sins?
3 Ancak o kurbanlar insanlara yıldan yıla günahlarını anımsatıyor.
But in these [there is] a calling to mind of sins yearly.
4 Çünkü boğalarla tekelerin kanı günahları ortadan kaldıramaz.
For blood of bulls and goats [is] incapable of taking away sins.
5 Bunun için Mesih dünyaya gelirken şöyle diyor: “Kurban ve sunu istemedin, Ama bana bir beden hazırladın.
Wherefore coming into the world he says, Sacrifice and offering thou willedst not; but thou hast prepared me a body.
6 Yakmalık sunudan ve günah sunusundan Hoşnut olmadın.
Thou tookest no pleasure in burnt-offerings and sacrifices for sin.
7 O zaman şöyle dedim: ‘Kutsal Yazı tomarında Benim için yazıldığı gibi, Senin isteğini yapmak üzere, Ey Tanrı, işte geldim.’”
Then I said, Lo, I come (in [the] roll of the book it is written of me) to do, O God, thy will.
8 Mesih ilkin, “Kurban, sunu, yakmalık sunu, günah sunusu istemedin ve bunlardan hoşnut olmadın” dedi. Oysa bunlar Yasa'nın bir gereği olarak sunulur.
Above, saying Sacrifices and offerings and burnt-offerings and sacrifices for sin thou willedst not, neither tookest pleasure in (which are offered according to the law);
9 Sonra, “Senin isteğini yapmak üzere işte geldim” dedi. Yani ikinciyi geçerli kılmak için birinciyi ortadan kaldırıyor.
then he said, Lo, I come to do thy will. He takes away the first that he may establish the second;
10 Tanrı'nın bu isteği uyarınca, İsa Mesih'in bedeninin ilk ve son kez sunulmasıyla kutsal kılındık.
by which will we have been sanctified through the offering of the body of Jesus Christ once for all.
11 Her kâhin her gün ayakta durup görevini yapar ve günahları asla ortadan kaldıramayan aynı kurbanları tekrar tekrar sunar.
And every priest stands daily ministering, and offering often the same sacrifices, which can never take away sins.
12 Oysa Mesih günahlar için sonsuza dek geçerli tek bir kurban sunduktan sonra Tanrı'nın sağında oturdu.
But he, having offered one sacrifice for sins, sat down in perpetuity at [the] right hand of God,
13 O zamandan beri düşmanlarının, kendi ayaklarının altına serilmesini bekliyor.
waiting from henceforth until his enemies be set [for the] footstool of his feet.
14 Çünkü kutsal kılınanları tek bir sunuyla sonsuza dek yetkinliğe erdirmiştir.
For by one offering he has perfected in perpetuity the sanctified.
15 Kutsal Ruh da bu konuda bize tanıklık ediyor. Önce diyor ki,
And the Holy Spirit also bears us witness [of it]; for after what was said:
16 “Rab, ‘O günlerden sonra Onlarla yapacağım antlaşma şudur: Yasalarımı yüreklerine koyacağım, Zihinlerine yazacağım’ diyor.”
This [is] the covenant which I will establish towards them after those days, saith [the] Lord: Giving my laws into their hearts, I will write them also in their understandings;
17 Sonra şunu ekliyor: “Onların günahlarını ve suçlarını artık anmayacağım.”
and their sins and their lawlessnesses I will never remember any more.
18 Bunların bağışlanması durumunda artık günah için sunuya gerek yoktur.
But where there [is] remission of these, [there is] no longer a sacrifice for sin.
19 Bu nedenle, ey kardeşler, İsa'nın kanı sayesinde perdede, yani kendi bedeninde bize açtığı yeni ve diri yoldan kutsal yere girmeye cesaretimiz vardır.
Having therefore, brethren, boldness for entering into the [holy of] holies by the blood of Jesus,
the new and living way which he has dedicated for us through the veil, that is, his flesh,
21 Tanrı'nın evinden sorumlu büyük bir kâhinimiz bulunmaktadır.
and [having] a great priest over the house of God,
22 Öyleyse yüreklerimiz serpmeyle kötü vicdandan arınmış, bedenlerimiz temiz suyla yıkanmış olarak, imanın verdiği tam güvenceyle, yürekten bir içtenlikle Tanrı'ya yaklaşalım.
let us approach with a true heart, in full assurance of faith, sprinkled as to our hearts from a wicked conscience, and washed as to our body with pure water.
23 Açıkça benimsediğimiz umuda sımsıkı tutunalım. Çünkü vaat eden Tanrı güvenilirdir.
Let us hold fast the confession of the hope unwavering, (for he [is] faithful who has promised; )
24 Birbirimizi sevgi ve iyi işler için nasıl gayrete getirebileceğimizi düşünelim.
and let us consider one another for provoking to love and good works;
25 Bazılarının alıştığı gibi, bir araya gelmekten vazgeçmeyelim; o günün yaklaştığını gördükçe birbirimizi daha da çok yüreklendirelim.
not forsaking the assembling of ourselves together, as the custom [is] with some; but encouraging [one another], and by so much the more as ye see the day drawing near.
26 Gerçeği öğrenip benimsedikten sonra, bile bile günah işlemeye devam edersek, günahlar için artık kurban kalmaz; geriye sadece yargının dehşetli beklenişi ve düşmanları yiyip bitirecek kızgın ateş kalır.
For where we sin wilfully after receiving the knowledge of the truth, there no longer remains any sacrifice for sins,
but a certain fearful expectation of judgment, and heat of fire about to devour the adversaries.
28 Musa'nın Yasası'nı hiçe sayan, iki ya da üç tanığın sözüyle acımasızca öldürülür.
Any one that has disregarded Moses' law dies without mercy on [the testimony of] two or three witnesses:
29 Eğer bir kimse Tanrı Oğlu'nu ayaklar altına alır, kendisini kutsal kılan antlaşma kanını bayağı sayar ve lütufkâr Ruh'a hakaret ederse, bundan ne kadar daha ağır bir cezaya layık görülecek sanırsınız?
of how much worse punishment, think ye, shall he be judged worthy who has trodden under foot the Son of God, and esteemed the blood of the covenant, whereby he has been sanctified, common, and has insulted the Spirit of grace?
30 Çünkü, “Öç benimdir, karşılığını ben vereceğim” ve yine, “Rab halkını yargılayacak” diyeni tanıyoruz.
For we know him that said, To me [belongs] vengeance; I will recompense, saith the Lord: and again, The Lord shall judge his people.
31 Diri Tanrı'nın eline düşmek korkunç bir şeydir.
[It is] a fearful thing falling into [the] hands of [the] living God.
32 Sizlerse aydınlandıktan sonra acılarla dolu büyük bir mücadeleye dayandığınız o ilk günleri anımsayın.
But call to mind the earlier days in which, having been enlightened, ye endured much conflict of sufferings;
33 Bazen sitemlere, sıkıntılara uğrayıp seyirlik oldunuz, bazen de aynı durumda olanlarla dayanışma içine girdiniz.
on the one hand, when ye were made a spectacle both in reproaches and afflictions; and on the other, when ye became partakers with those who were passing through them.
34 Hem hapistekilerin dertlerine ortak oldunuz, hem de daha iyi ve kalıcı bir malınız olduğunu bilerek mallarınızın yağma edilmesini sevinçle karşıladınız.
For ye both sympathised with prisoners and accepted with joy the plunder of your goods, knowing that ye have for yourselves a better substance, and an abiding one.
35 Onun için cesaretinizi yitirmeyin; bu cesaretin ödülü büyüktür.
Cast not away therefore your confidence, which has great recompense.
36 Çünkü Tanrı'nın isteğini yerine getirmek ve vaat edilene kavuşmak için dayanma gücüne ihtiyacınız vardır.
For ye have need of endurance in order that, having done the will of God, ye may receive the promise.
37 Artık, “Gelecek olan pek yakında gelecek Ve gecikmeyecek.
For yet a very little while he that comes will come, and will not delay.
38 Doğru adamım, imanla yaşayacaktır. Ama geri çekilirse, ondan hoşnut olmayacağım.”
But the just shall live by faith; and, if he draw back, my soul does not take pleasure in him.
39 Bizler geri çekilip mahvolanlardan değiliz; iman edip canlarının kurtuluşuna kavuşanlardanız.
But we are not drawers back to perdition, but of faith to saving [the] soul.
