Taitusi 1

1 Ko au Paula, ko e tamaioʻeiki ʻae ʻOtua, mo e ʻaposetolo ʻa Sisu Kalaisi, ʻo fakatatau ki he tui ʻae kakai kuo fili ʻe he ʻOtua, pea mo e ʻiloʻi ʻoe moʻoni ʻaia ʻoku taau mo e anga fakaʻotua;

Frá Páli, þjóni Guðs og sendiboða Jesú Krists – sendur til að efla trú þeirra sem Guð hefur útvalið og kenna þeim að þekkja sannleika Guðs.

2 ‌ʻI he ʻamanaki lelei ki he moʻui taʻengata, ʻaia naʻe fakaʻilo ʻe he ʻOtua, ʻaia ʻoku ʻikai ʻaupito loi, ʻi he teʻeki ai tuʻu ʻa māmani; (aiōnios g166)

Sannleikur þessi vekur trú á Guð og leiðir til eilífs lífs. Þetta var óhagganleg fyrirætlun hans, áður en heimurinn varð til og það heit er enn í fullu gildi, því að Guð stendur við orð sín. (aiōnios g166)

3 Ka kuo fakahā ʻi hono kuonga totonu ʻa ʻene folofola ʻi he malanga, ʻaia kuo tuku kiate au, ʻo fakatatau ki he fekau ʻae ʻOtua ko hotau Fakamoʻui;

En nú er rétti tíminn kominn, að hans mati, til að birta gleðifréttirnar og flytja þær öllum mönnum. Guð, frelsari okkar, trúði mér fyrir orði sínu og gaf mér skipun um að vinna að þessu verki.

4 Ke ʻia Taitusi, ko e foha moʻoni ʻo taau mo e tui ʻatautolu kotoa pē, ʻae ʻaloʻofa, mo e ʻofa mataʻataʻatā, mo e melino, mei he ʻOtua ko e Tamai, mo e ʻEiki ko Sisu Kalaisi ko hotau Fakamoʻui.

Til Títusar, sonar míns í sameiginlegri trú. Guð, faðirinn, og Kristur Jesús, frelsari okkar, blessi þig og veiti þér frið.

5 Ko e meʻa ni naʻaku tuku ai koe ʻi Keliti, koeʻuhi ke ke fakatonutonu ʻae ngaahi meʻa naʻe ʻikai fakaʻosi, ʻo fakanofo ʻae kau mātuʻa ʻi he kolo kotoa pē, ʻo hangē ko ia naʻaku fekau kiate koe:

Ég skildi þig eftir á Krít, til að gera það sem þurfti til eflingar söfnuðunum þar. Ég bað þig að útnefna presta og leiðtoga í hverri borg – menn sem fylgja fyrirmælum þeim sem ég gaf þér.

6 Kapau ʻoku taʻehala ha tokotaha, koe husepāniti ʻoe fefine pe taha, ʻoku tui ʻene fānau, pea ʻoku ʻikai valokia ʻi ha fakamaveuveu pe ha talangataʻa.

Menn þessir verða að hafa gott orð á sér. Þeir verða að vera góðir eiginmenn og eiga trúuð, hlýðin og siðprúð börn.

7 He ʻoku totonu ke taʻehalaia ʻae tauhi, ʻo taau mo e tauhi koloa ʻae ʻOtua; ʻo ʻikai fai ki hono loto, pe ʻitangofua, pe tokanga ki he uaine, pe faʻa tā, pe tokanga ki he koloa ʻuli;

Biskupar verða að vera óaðfinnanlegir, því að þeir eru þjónar Guðs. Þeir mega hvorki vera drambsamir né óþolinmóðir og ekki heldur drykkfelldir, óeirðagjarnir eða sólgnir í peninga.

8 Kae ʻofa ia ki he fai angalelei, pea ʻofa ki he kakai angalelei, ke ne anga fakapotopoto, mo angatotonu, mo māʻoniʻoni, mo angamaau;

Þeir séu gestrisnir og elski allt sem gott er, grandvarir og heiðarlegir. Þeir verða að gæta hófs í hvívetna og hafa hreint hugarfar.

9 ‌ʻO ne puke ke maʻu ʻae lea moʻoni, ʻo hangē ko hono akonekina, koeʻuhi ke ne faʻa fai ke enginaki mo valoki tonu ʻae kau lea kovi ʻaki ʻae akonaki totonu.

Þeir skulu halda fast við sannleikann, sem þeim var kenndur, svo að þeir geti frætt aðra og hrakið kenningar andstæðinganna.

10 He ʻoku ai ʻae tokolahi ʻoku angatuʻu, ko e kau launoa mo e kau kākā, pea ʻoku tuʻu muʻa ai ʻakinautolu ʻoe kamu:

Margir neita að hlýða sannleikanum og þar á ég sérstaklega við þá sem segja að kristnir menn verði að hlýða lögum Gyðinga. Sú skoðun er út í hött. Hún hindrar að fólk sjái sannleikann,

11 ‌ʻAkinautolu ʻoku totonu ke tāpuni honau ngutu; ʻoku nau fakahēʻi ʻae ngaahi fale kotoa, ʻo ako ʻaki ʻae ngaahi meʻa ʻoku ʻikai totonu, ka nau maʻu ai ʻae koloa ʻuli.

og þess vegna verður að hrekja hana. Nú þegar hefur heilum fjölskyldum verið snúið frá náð Guðs. Þessir predikarar vilja fyrst og fremst komast yfir peninga fólks.

12 Ko honau tokotaha, ko e tangata kikite pe ʻonautolu, naʻe pehē, “ʻOku loi maʻuaipē ʻae kakai Keliti, ko e fanga manu fekai mo kovi, ko e kau faʻa kai fakapikopiko.”

Maður úr þeirra eigin hópi, predikari frá Krít, hefur sagt um þá: „Þessir Kríteyingar eru allir lygarar! Þeir eru eins og latar skepnur, sem hugsa um það eitt að kýla vömbina!“

13 Ko e fakamoʻoni ni ʻoku moʻoni. Ko ia ke ke valoki māsila ʻakinautolu, ke nau haohaoa ʻi he tui;

Þetta er vissulega satt og þess vegna skaltu áminna hina kristnu alvarlega, svo að þeir verði heilbrigðir í trúnni,

14 ‌ʻOua naʻa tokanga ki he ngaahi talatupuʻa fakaSiu, mo e ngaahi fekau ʻae kakai, ʻakinautolu ʻoku afe mei he moʻoni.

og hafni þessum gyðingaævintýrum og fyrirmælum þeirra, sem snúið hafa baki við sannleikanum.

15 ‌ʻOku maʻa ʻae meʻa kotoa pē kiate kinautolu ʻoku loto maʻa: ka ʻoku ʻikai maʻa ha meʻa ʻe taha kiate kinautolu ʻoku anga ʻuli mo taʻetui; he ko honau loto mo honau ʻatamai kuo ʻuliʻi.

Sá sem hefur hreint hjarta sér hið bjarta og góða við alla hluti en sá vantrúaði sér engan mun góðs og ills. Hugarfar hans og samviska er flekkað, eins og hann sjálfur, og mótar allt sem hann sér og heyrir.

16 ‌ʻOku nau lau ʻoku nau ʻilo ʻae ʻOtua ka ʻi heʻenau ngaahi ngaue ʻoku nau siʻaki ia, ʻoku nau anga fakalielia, mo talangataʻa, pea taʻehafifili lelei ki he ngaahi ngaue lelei kotoa pē.

Þeir menn telja sig þekkja Guð, en á líferni þeirra sést að svo er ekki. Hugarfar þeirra er spillt, þeir eru óhlýðnir og koma engu góðu til vegar.