Fakahā 12
1 Pea naʻe hā mai ʻae meʻa fakaofo lahi ʻi he langi; ko e fefine kuo kofuʻaki ʻae laʻā, pea ʻi hono lalo vaʻe ʻae māhina, pea naʻe ʻi hono ʻulu ʻae pale ʻoe fetuʻu ʻe hongofulu ma ua:
Nú sá ég mikla sýn á himnum og var hún tákn hins ókomna. Ég sá konu sem klæddist ljóma sólarinnar og hafði tunglið undir fótum. Hún bar kórónu með tólf stjörnum á höfðinu.
2 Pea naʻe feitama ia pea tangi, ʻo langā, pea mamahi ke fānau.
Hún var þunguð og hljóðaði af sársauka, því að komið var að fæðingu.
3 Pea naʻe hā mai mo e meʻa fakaofo ʻe taha ʻi he langi; pea vakai, ko e fuʻu ngata lahi naʻe kulokula, kuo fitu hono ʻulu, pea naʻe ʻi ai ʻae nifo ʻe hongofulu, pea fitu ʻae pale ʻi hono ngaahi ʻulu.
Allt í einu birtist rauður dreki. Hann hafði sjö höfuð, tíu horn og kórónu á hverju höfði.
4 Pea naʻe toho ʻaki ʻe hono iku hono tolu ʻoe vahe ʻoe ngaahi fetuʻu ʻo e langi, ʻo ne lī hifo ʻakinautolu ki he fonua: pea naʻe tuʻu ʻae fuʻu ngata ʻi he ʻao ʻoe fefine naʻe teu ke fānau, koeʻuhi, ka fanauʻi leva ʻene tamasiʻi, ke ne kai ʻo ʻosi ia.
Hann dró á eftir sér þriðjung stjarnanna á halanum og fleygði þeim niður á jörðina. Síðan nam hann staðar frammi fyrir konunni sem var að því komin að fæða. Hann var reiðubúinn að gleypa barnið jafnskjótt og það sæi dagsins ljós.
5 Pea ne fanauʻi ʻae tamasiʻi tangata, ʻaia te ne puleʻi ʻae puleʻanga kotoa pē ʻaki ʻae vaʻa ukamea: pea naʻe toʻo hake ʻene tamasiʻi ki he ʻOtua, pea ki hono nofoʻa fakaʻeiʻeiki.
Og konan fæddi dreng. Þessum dreng var ætlað að stjórna öllum þjóðum með voldugri hendi og því var hann hrifinn upp til Guðs – að hásæti hans.
6 Pea naʻe hola ʻae fefine ki he toafa, ʻaia ʻoku ai hono potu kuo teu ʻe he ʻOtua, koeʻuhi ke nau fafanga ia ʻi ai ko e ʻaho ʻe taha afe ma uangeau ma onongofulu.
En konan flýði út í eyðimörkina, þar sem Guð hafði búið henni stað, og þar yrði hennar gætt í 1.260 daga.
7 Pea naʻe fai ʻa ʻetau ʻi he langi: ko Maikeli mo ʻene kau ʻāngelo naʻa nau tauʻi ʻae fuʻu ngata; pea naʻe tau ʻae fuʻu ngata mo ʻene kau ʻāngelo.
Þá hófst stríð á himni: Mikael stjórnaði englum Guðs og barðist við drekann og alla þá hirð fallinna engla sem honum fylgdi.
8 Ka naʻe ʻikai te nau ikuna; pea naʻe ʻikai kei ʻilo hanau potu ʻi he langi.
Drekinn beið ósigur og var rekinn burt af himnum.
9 Pea naʻe lī kituʻa ʻae fuʻu ngata lahi, ʻae ngata motuʻa ko ia, ʻoku ui ko Tēvolo, mo Sētane, ʻaia ʻoku ne kākaaʻi ʻa māmani kotoa pē: naʻe lī ia kituʻa ki he fonua, pea naʻe lī kituʻa mo ia ʻa ʻene kau ʻāngelo.
Honum var síðan fleygt niður til jarðar, ásamt öllum her sínum. Þessi voldugi dreki er gamli höggormurinn, sem kallast djöfull eða Satan, og það er hann sem leiðir allan heiminn afvega.
10 Pea ne u ongoʻi ʻae leʻo lahi ʻi he langi, naʻe pehē, “Ko eni kuo hoko mai ʻae fakamoʻui, mo e mālohi, mo e puleʻanga ʻo hotau ʻOtua, mo e mālohi ʻo hono Kalaisi: he kuo lī ki lalo ʻae fakakovi ʻo hotau kāinga, ʻaia naʻa ne fakakoviʻi ʻakinautolu ʻi he ʻao ʻo hotau ʻOtua ʻi he ʻaho mo e pō.
Þá heyrði ég hrópað hárri röddu um himininn: „Loksins! Loksins er hjálpræði Guðs komið, svo og máttur, ríki og vald Krists. Þeim sem ákærði okkur, dag og nótt frammi fyrir Guði, hefur nú verið varpað af himnum og niður til jarðar.
11 Pea naʻa nau ikuna ia ʻaki ʻae taʻataʻa ʻoe Lami, mo e lea ʻo ʻenau fakamoʻoni; pea naʻe ʻikai te nau mamae ki heʻenau moʻui ka nau mate.
Þeir sigruðu hann með blóði lambsins og vitnisburði sínum. Þeir elskuðu ekki eigið líf, heldur gáfu það lambinu.
12 Ko ia ke fiefia, ʻae ngaahi langi, mo kimoutolu ʻoku nofo ai. ʻE malaʻia ʻae kakai ʻoku nofo ʻi he maama na mo e tahi! He kuo ʻalu hifo ʻae tēvolo kiate kimoutolu, kuo ʻita lahi, koeʻuhi ʻoku ne ʻilo ʻoku fuoloa siʻi pe hono kuonga.”
Gleðjist, himnar, og þið sem í þeim búið! Fagnið og verið glaðir! En þið, íbúar jarðarinnar, vei ykkur: Djöfullinn er stiginn niður til ykkar í miklum móði, því að hann veit að hann hefur nauman tíma.“
13 Pea ʻi he mamata ʻe he fuʻu ngata kuo lī ia ki he māmani, naʻa ne fakatangaʻi ʻae fefine ne ne fanauʻi ʻae tamasiʻi tangata.
Þegar drekinn sá að honum hafði verið varpað niður á jörðina, ofsótti hann konuna sem fætt hafði barnið.
14 Pea naʻe foaki ki he fefine ʻae kapakau ʻe ua ʻoe ʻikale lahi, ke ne puna ʻaki ia ki he toafa, ki hono potu, ʻaia ʻoku tauhi ai ia ʻi ha kuonga, mo e ngaahi kuonga, mo e vaeua mālieʻanga ʻoe kuonga, mei he ʻao ʻoe ngata.
En konunni voru gefnir tveir vængir, eins stórir og arnarvængir, svo að hún gæti flogið út í auðnina, til þess staðar sem henni var búinn, og þar var hennar gætt fyrir höggorminum – drekanum – í þrjú og hálft ár.
15 Pea naʻe puʻaki ʻe he ngata ki he fefine ʻae vai mei hono ngutu ʻo hangē ha vaitafe, koeʻuhi ke ne fai ke ʻauhia ia ʻi he vai.
Drekinn spýtti miklu vatnsflóði á eftir konunni og átti það að hrífa hana með sér.
16 Pea naʻe tokoniʻi ʻae fefine ʻe he fonua, pea matoʻo ʻe he fonua hono ngutu, ʻo ne folo hifo ʻae vai, ʻaia naʻe puʻaki ʻe he fuʻu ngata mei hono ngutu.
En jörðin kom henni til hjálpar með því að opna munn sinn og svelgja flóðið.
17 Pea naʻe ʻita ʻae fuʻu ngata ki he fefine, ʻo ne ʻalu ke tauʻi hono toe ʻo hono hako, ʻakinautolu ʻoku fai ʻae ngaahi fekau ʻae ʻOtua, pea maʻu mo e fakamoʻoni ʻo Sisu Kalaisi.
Þá varð drekinn óður og hélt brott til þess að ráðast á önnur börn hennar – öll þau sem halda boðorð Guðs og játa trú á Jesú.
