< Nomipā 17 >

1 Pea naʻe folofola ʻa Sihova kia Mōsese, ʻo pehē,
Und Jehova redete zu Mose und sprach:
2 “Ke ke lea ki he fānau ʻa ʻIsileli, pea ke maʻu mei ai taki taha ʻae tokotoko ʻo fakatatau ki he fale ʻo ʻenau ngaahi tamai, ʻi he houʻeiki kotoa pē ʻo fakatatau ki he fale ʻo ʻenau ngaahi tamai ʻae tokotoko ʻe hongofulu ma ua: ke ke tohi ʻae hingoa ʻoe tangata taki taha ki hono tokotoko.
Rede zu den Kindern Israel und nimm von ihnen je einen Stab für ein Vaterhaus, von allen ihren Fürsten, nach ihren Vaterhäusern, zwölf Stäbe; du sollst den Namen eines jeden auf seinen Stab schreiben.
3 Pea ke tohi ʻae hingoa ʻo ʻElone ki he tokotoko ʻo Livai: ʻe tuku ʻae tokotoko taki taha ki he ʻeiki ʻoe fale ʻo ʻenau ngaahi tamai.
Und den Namen Aarons sollst du auf den Stab Levis schreiben; denn ein Stab soll für jedes Haupt ihrer Vaterhäuser sein.
4 Pea ʻe tuku ia ki he fale fehikitaki ʻoe kakai ʻi he ʻao ʻoe fakamoʻoni, ʻaia te u fetaulaki ai mo kimoutolu.
Und du sollst sie in das Zelt der Zusammenkunft vor das Zeugnis niederlegen, woselbst ich mit euch zusammenkomme.
5 Pea ʻe hoko ʻo pehē, ko e tokotoko ʻoe tangata te u fili ki ai, ʻe moto ia: pea te u fai ke fakangata ʻae lāunga kiate au ʻae fānau ʻa ʻIsileli, ʻaia ʻoku nau lāunga ʻaki kiate kimoua.”
Und es wird geschehen: der Mann, den ich erwählen werde, dessen Stab wird sprossen; und so werde ich vor mir stillen das Murren der Kinder Israel, das sie wider euch murren.
6 Pea naʻe lea ʻa Mōsese ki he fānau ʻa ʻIsileli, pea naʻe taki taha ʻange ʻe honau houʻeiki ʻa hono tokotoko ʻo fakatatau ki he fale ʻo ʻenau ngaahi tamai, ko e tokotoko ʻe hongofulu ma ua: pea ko e tokotoko ʻo ʻElone naʻe ʻai fakataha mo ʻenau ngaahi tokotoko.
Und Mose redete zu den Kindern Israel, und alle ihre Fürsten gaben ihm je einen Stab für einen Fürsten, nach ihren Vaterhäusern, zwölf Stäbe; und der Stab Aarons war unter ihren Stäben.
7 Pea naʻe tuku ʻe Mōsese ʻae ngaahi tokotoko ʻi he fale fehikitaki ʻoe fakamoʻoni ʻi he ʻao ʻo Sihova.
Und Mose legte die Stäbe vor Jehova nieder in das Zelt des Zeugnisses.
8 Pea naʻe hoko ʻo pehē, ʻi heʻene pongipongi hake naʻe hū ʻa Mōsese ki he fale fehikitaki ʻoe fakamoʻoni; pea vakai, ko e tokotoko ʻo ʻElone mei he fale ʻo Livai, kuo matala pea kuo tupu ʻi ai ʻae ngaahi moto, mo e fisiʻi ʻakau, pea mo e ngaahi telie.
Und es geschah des anderen Tages, als Mose in das Zelt des Zeugnisses hineinging, siehe, da hatte der Stab Aarons, vom Hause Levi, gesproßt: er hatte Sprossen getrieben und Blüten gebracht und Mandeln gereift.
9 Pea naʻe ʻomi ʻe Mōsese mei he ʻao ʻo Sihova ʻae ngaahi tokotoko kotoa pē ki he fānau kotoa pē ʻa ʻIsileli: pea naʻa nau mamata, pea naʻe taki taha ʻave ʻe he tangata ʻa hono tokotoko.
Und Mose brachte alle die Stäbe heraus vor Jehova weg zu allen Kindern Israel, und sie sahen sie und nahmen ein jeder seinen Stab.
10 Pea naʻe pehē ʻe Sihova kia Mōsese, “Toe ʻomi ʻae tokotoko, ʻo ʻElone ki he ʻao ʻoe fakamoʻoni, ke tuku ia ko e fakaʻilonga ki he kau angatuʻu; pea te ke fakaʻosi ʻaupito ʻenau lāunga kiate au, telia naʻa nau mate.”
Und Jehova sprach zu Mose: Bringe den Stab Aarons vor das Zeugnis zurück, um ihn als ein Zeichen für die Widerspenstigen [W. die Söhne der Widerspenstigkeit] aufzubewahren, so daß du ihrem Murren vor mir ein Ende machest, und sie nicht sterben.
11 Pea naʻe fai pehē ʻe Mōsese: ʻo hangē ko e fekau ʻa Sihova kiate ia, naʻe pehē ʻene fai.
Und Mose tat es; so wie Jehova ihm geboten hatte, also tat er.
12 Pea naʻe lea ʻae fānau ʻa ʻIsileli kia Mōsese, ʻo pehē, “Vakai, ʻoku mau mate, ʻoku mau malaʻia, ʻoku mau malaʻia kotoa pē.
Und die Kinder Israel sprachen zu Mose und sagten: Siehe, wir vergehen, wir kommen um, wir alle kommen um!
13 Ko ia kotoa pē ʻoku haʻu ke ofi siʻi ki he fale fehikitaki ʻo Sihova ʻe mate ia: te mau fakaʻau aipe ke ʻauha ʻi he mate?”
Jeder, der irgend zur Wohnung Jehovas naht, der stirbt: sollen wir denn allzumal vergehen?

< Nomipā 17 >