Mātiu 14
1 ʻI he kuonga ko ia naʻe fanongo ʻa Helota ko e tuʻi ki he ongoongo ʻo Sisu.
Þegar Heródes konungur frétti um Jesú,
2 Pea pehē ʻe ia ki heʻene kau tamaioʻeiki, “Ko Sione eni ko e Papitaiso: he kuo tuʻu hake ia mei he mate; pea ko ia ʻoku hā ai ʻiate ia ʻae ngaahi ngāue lahi.”
sagði hann við menn sína: „Þessi Jesús hlýtur að vera Jóhannes skírari, risinn upp frá dauðum,
3 He naʻe puke mo haʻi ʻe Helota ʻa Sione, ʻo tuku ia ki he fale fakapōpula, koeʻuhi ko Helotiasi, ko e uaifi ʻo hono tokoua ko Filipe.
fyrst hann gerir öll þessi kraftaverk.“Heródes hélt Jóhannesi hlekkjuðum í fangelsi að kröfu Heródíasar, konu Filippusar bróður síns,
4 He naʻe pehē ʻe Sione kiate ia, “ʻOku ʻikai ngofua haʻo maʻu ia.”
en Jóhannes hafði ávítað Heródes fyrir að taka hana frá honum og kvænast henni sjálfur.
5 Pea ʻi heʻene tokanga ke tāmateʻi ia, naʻe manavahē ia ki he kakai, he naʻa nau lau ia ko e palōfita.
Heródes hefði látið taka Jóhannes af lífi fyrir löngu, ef hann hefði ekki óttast uppþot, því almenningur trúði að Jóhannes væri spámaður.
6 Ka ʻi he ʻaho naʻe fakamanatuʻi ai ʻae fāʻeleʻi ʻo Helota, naʻe meʻe ʻi [honau ]ʻao ʻae taʻahine ʻa Helotiasi, pea mālieʻia ai ʻa Helota.
Á afmælisdegi Heródesar dansaði dóttir Heródíasar fyrir hann og líkaði honum það svo vel
7 “Ko ia naʻa ne fuakava ai ke ne foaki kiate ia ʻaia kotoa pē te ne kole ki ai.”
að hann hét að gefa henni hvað sem hún vildi að launum.
8 Pea kuo tomuʻa akonekina ia ʻe heʻene faʻē, pea ne pehē, “Tuku mai ni kiate au ʻae ʻulu ʻo Sione ko e Papitaiso ʻi ha ipu.”
Að ósk móður sinnar bað stúlkan um höfuð Jóhannesar á fati.
9 Pea mamahi ai ʻae tuʻi: ka koeʻuhi ko ʻene fuakava, mo kinautolu naʻa nau nonofo mo ia ʻi he kai, naʻa ne fekau ke ʻange ia [kiate ia].
Konungurinn varð hryggur, en hann vildi ekki ganga á bak orða sinna í áheyrn gestanna og gaf því skipun um að þetta skyldi gert.
10 Pea ne fekau ai ke tutuʻu ʻae ʻulu ʻo Sione ʻi he fale fakapōpula.
Jóhannes var hálshöggvinn í fangelsinu,
11 Pea naʻe ʻomi hono ʻulu ʻi he ipu, ʻo ʻoatu ki he taʻahine: pea ne ʻomi ia ki heʻene faʻē.
og stúlkunni fært höfuð hans á fati. Hún afhenti síðan móður sinni það.
12 Pea naʻe haʻu ʻene kau ākonga, ʻo ʻave ʻae sino, mo tanu, pea ʻalu ʻo fakahā kia Sisu.
Lærisveinar Jóhannesar sóttu líkið og greftruðu, sögðu síðan Jesú frá atburðinum.
13 Pea kuo fanongo ki ai ʻa Sisu, pea heka vaka ia, ʻo ʻalu mei he potu ko ia ki ha potu lala: pea fanongo ki ai ʻae kakai, pea nau hala ʻuta, ʻo muimui ʻiate ia mei he ngaahi kolo.
Þegar Jesús fékk fréttirnar hélt hann, á bátnum, á óbyggðan stað til þess að geta verið einn. Þegar fólkið sá hvert hann fór, streymdi það þangað landleiðina úr þorpunum.
14 Pea ʻalu atu ʻa Sisu, ʻo ne mamata ki he kakai tokolahi, pea ʻofa mamahi ia kiate kinautolu, ʻo ne fakamoʻui ʻenau ngaahi mahaki.
Þegar Jesús steig á land beið hans mikill mannfjöldi. Hann vorkenndi fólkinu og læknaði þá sem sjúkir voru.
15 Pea kuo efiafi ai, pea haʻu ʻene kau ākonga kiate ia, ʻo pehē, “Ko e potu lala eni, pea kuo tei ʻosi ʻae ʻaho; fekau ke ʻalu ʻae kakai ki he ngaahi potu kakai, ke fakatau meʻakai maʻanautolu.”
Um kvöldið komu lærisveinarnir til hans og sögðu: „Það er löngu kominn kvöldverðartími, en hér í óbyggðinni er engan mat að fá. Sendu fólkið burt, svo að það geti farið til þorpanna og keypt sér mat.“
16 Ka naʻe tala ʻe Sisu kiate kinautolu, “ʻOku ʻikai ʻaonga ʻenau ʻalu: mou ʻoatu haʻanau kai.”
„Það er óþarfi, “svaraði Jesús, „þið skuluð gefa því að borða!“
17 Pea nau pehē kiate ia, “Ko e foʻi mā pe ʻe nima, mo e ika ʻe ua, ʻoku tau maʻu ʻi heni.”
„Ha, við!“hrópuðu þeir. „Við eigum aðeins fimm brauð og tvo fiska.“
18 Pea pehē ʻe ia, “ʻOmi ia kiate au.”
„Komið með það hingað, “sagði Jesús,
19 Pea fekau ʻe ia ki he kakai ke nofo ki lalo ki he mohuku, pea ne toʻo ʻae foʻi mā ʻe nima, mo e ika ʻe ua, ʻo hanga hake ki he langi, ʻo tāpuaki, mo tofitofi ʻae ngaahi foʻi mā, pea ʻoatu ki heʻene kau ākonga, pea [tufaki ]ʻe he kau ākonga ki he kakai.
og því næst sagði hann fólkinu að setjast niður í grasið. Hann tók brauðin fimm og fiskana, horfði til himins og þakkaði Guði fyrir matinn. Þegar hann hafði brotið brauðin í sundur, rétti hann lærisveinunum þau og þeir skiptu þeim meðal fólksins.
20 Pea naʻa nau kai kotoa pē, ʻo mākona: pea tānaki ʻae toenga kai, pea pito ai ʻae kato ʻe hongofulu ma ua.
Allir urðu mettir! Eftir á fylltu þeir tólf körfur með brauðmolum sem af gengu!
21 Pea ko kinautolu naʻe kai, ko e tangata ʻe toko nima afe nai; kaeʻumaʻā ʻae kau fefine mo e tamaiki.
(Um 5.000 karlmenn voru þarna þennan dag, auk kvenna og barna.)
22 Pea toki fekau ʻe Sisu ki heʻene kau ākonga ke nau heka vaka, ʻo muʻomuʻa ʻiate ia ki he kauvai ʻe taha, ke ne fekau ke ʻalu ʻae kakai.
Strax að þessu loknu sagði Jesús lærisveinunum að fara um borð í bátinn og sigla yfir vatnið, á meðan ætlaði hann að koma fólkinu frá sér.
23 Pea kuo ne fekau ʻae kakai ke ʻalu, pea ʻalu hake tokotaha pe ia ki he moʻunga ke lotu: pea hokosia ʻae efiafi, ʻoku ne kei ʻi ai tokotaha pe.
Þegar fólkið var farið, fór hann upp á fjallið til að biðjast fyrir. Nóttin skall á og lærisveinarnir áttu í erfiðleikum úti á miðju vatninu. Það hafði hvesst og þeir áttu fullt í fangi með að verja bátinn áföllum.
24 Ka kuo ʻi he vaha ʻae vaka, ʻo tō mo hopo ʻi he peau: he naʻe tokai ʻae matangi.
25 Pea ʻi hono fā ʻoe leʻo ʻi he pō naʻe ʻalu atu ʻa Sisu kiate kinautolu, ʻo hāʻele ʻi he [fukahi ]tahi.
Um fjögurleytið kom Jesús til þeirra gangandi á vatninu!
26 Pea ʻi he mamata ʻae kau ākonga ki heʻene hāʻele ʻi he [fukahi ]tahi, naʻa nau manavahē, ʻonau pehē, “Ko e laumālie!” Pea nau tangi kalanga ʻi he manavahē.
Þeir æptu af skelfingu, því þeir héldu að þetta væri vofa.
27 Ka naʻe lea leva ʻa Sisu kiate kinautolu, ʻo pehē, “Fiemālie pe; he ko au pe; ʻoua te mou manavahē.”
En þá kallaði Jesús til þeirra og sagði: „Verið óhræddir, þetta er ég!“
28 Pea lea ʻa Pita, ʻo pehēange kiate ia, “ʻEiki, kapau ko koe, fekau mai ke u ʻalu atu kiate koe ʻi he vai.”
Þá hrópaði Pétur til hans og sagði: „Herra, ef þetta ert þú, leyfðu mér þá að koma til þín.“
29 Pea ne pehē, “Haʻu.” Pea ʻi he ʻalu hifo ʻa Pita mei he vaka, naʻe ʻeveʻeva ia ʻi he tahi, ke ʻalu atu kia Sisu.
„Já, gerðu það. Komdu!“svaraði Jesús. Pétur steig þá yfir borðstokkinn og gekk á vatninu í átt til Jesú.
30 Ka ʻi heʻene mamata ʻoku mālohi ʻae matangi, naʻe manavahē ia; pea kamata ngalo hifo, pea tangi ia, ʻo pehē, “ʻEiki, fakamoʻui au.”
En þegar Pétur sá öldurótið varð hann skelkaður og tók að sökkva. „Jesús, bjargaðu mér!“hrópaði hann.
31 Pea mafao leva ʻae nima ʻo Sisu, ʻo ne puke ia, ʻo ne pehē ki ai, “ʻA koe ʻoku siʻi hoʻo tui, ko e hā ʻoku ke fakataʻetaʻetui ai?’
Jesús rétti honum samstundis höndina og dró hann upp. „Þú hefur litla trú, “sagði Jesús. „Af hverju efaðist þú?“
32 Pea ʻi heʻena hoko ki he vaka, pea malū ʻae matangi.
Veðrið lægði um leið og þeir stigu í bátinn.
33 Pea haʻu ai ʻakinautolu naʻe ʻi he vaka, ʻo hū kiate ia, ʻo pehē, “Ko e moʻoni ko e ʻAlo koe ʻoe ʻOtua.”
Hinir sem í bátnum voru sögðu þá fullir ótta og lotningar: „Þú ert sannarlega sonur Guðs!“
34 Pea ʻi heʻenau hoko atu, naʻa nau tuʻu ki ʻuta ki he fonua ko Kenesaleti.
Þegar þeir komu að landi í Genesaret,
35 Pea kuo ʻilo ia ʻe he kakai ʻoe potu ko ia, naʻa nau fanongonongo ki he potu kotoa pē ʻoe fonua ko ia, ʻo omi kiate ia ʻakinautolu kotoa pē naʻe mahaki;
fréttist jafnskjótt um allan bæinn að þeir væru komnir. Fólk fór um allt og hvatti aðra til að fara með sjúklinga til hans.
36 ʻO nau kole kiate ia ke nau ala pe ki he kapa ʻo hono kofu: pea naʻe fakamoʻui haohaoa ʻakinautolu kotoa pē naʻe ala ki ai.
Þeir sem veikir voru báðu hann að leyfa sér að snerta, þó ekki væri nema faldinn á yfirhöfn hans, og allir sem það gerðu læknuðust.
