< Tangilāulau 3 >

1 Ko au ko e tangata kuo mamata ki he mamahi ʻi he meʻa tā ʻa hono houhau.
Ich bin der Mann, der Elend sah unter der Rute seines Grimms.
2 Kuo ne tataki au mo ʻomi au ki he poʻuli, kae ʻikai ki he maama.
Mich hat er getrieben und geführt in Finsternis und tiefes Dunkel.
3 Ko e moʻoni kuo ne liliu kiate au, ʻoku ne liliu hono nima kiate au ʻi he ʻaho kotoa.
Ja, gegen mich kehrt er immer auf neue den ganzen Tag seine Hand.
4 Ko hoku kili mo hoku kakano kuo ne ngaohi ke motuʻa; kuo ne fesiʻi hoku ngaahi hui.
Aufgerieben hat er mein Fleisch und meine Haut, meine Gebeine zerbrochen,
5 Kuo ne langaʻi meʻa kiate au, pea kuo ne takatakai au ʻaki ʻae kona mo e mamahi.
rings um mich aufgebaut Gift und Drangsal,
6 Kuo ne fokotuʻu au ʻi he ngaahi potu fakapoʻuli, ʻo hangē ko kinautolu naʻe pekia ʻi muʻa.
mich in tiefe Finsternis versetzt wie in der Urzeit Verstorbene.
7 Kuo ne ʻāʻi takatakai au pea ʻoku ʻikai te u faʻa hao kituʻa: kuo ne fakamamafa ʻa ʻeku haʻi ukamea.
Er hat mich ummauert ohne Ausweg, meine Ketten beschwert;
8 ‌ʻO kau ka tangi foki mo kalanga, ʻoku ne taʻetokangaʻi ʻeku kole.
ob ich auch schreie und rufe, er hemmt mein Gebet,
9 Kuo ne ʻāʻi hoku ngaahi hala ʻaki ʻae ngaahi maka kuo tā, kuo ne fakapikoʻi hoku ngaahi hala.
vermauerte meine Wege mit Quadern, verstörte meine Pfade.
10 Naʻa ne hangē ha pea ʻoku toitoi kiate au, pea hangē ha laione ʻi he ngaahi potu lilo.
Ein lauernder Bär war er mir, ein Löwe im Hinterhalt.
11 Kuo ne mimioʻi hoku ngaahi ʻaluʻanga, pea kuo ne haehae au fakaikiiki: kuo ne ngaohi au ke lala pe.
Er hat meine Wege in die Irre geführt und mich zerrissen, mich verödet gemacht,
12 Kuo ne teke ʻa ʻene kaufana, pea kuo ne fokotuʻu au ko e fakaʻilonga ki he ngahau.
hat seinen Bogen gespannt und mich aufgestellt als Ziel für den Pfeil,
13 Kuo ne pule ki he ngaahi ngahau ʻo ʻene tangai ke ʻasi ki hoku ngaahi kongaloto.
in meine Nieren gesandt seines Köchers Söhne.
14 Ko e manukiʻanga au ki hoku kakai; pea ko ʻenau tāʻanga ʻi he ʻaho kotoa pē.
Ich ward zum Gelächter für alle Völker, ihr Spottlied den ganzen Tag.
15 Kuo ne fakafonu au ʻaki ʻae kona, kuo ne fakakonaʻi au ʻaki ʻae konaʻiʻī.
Er sättigte mich mit Bitternissen, berauschte mich mit Wermut
16 Kuo ne fesiʻi foki hoku kau nifo ʻaki ʻae kilikili, kuo ne pani au ʻaki ʻae efu.
und ließ meine Zähne Kiesel zermalmen, mich in Asche mich wälzen.
17 Pea kuo ke hiki hoku laumālie ke mamaʻo mei he melino: naʻe ngalo ʻiate au ʻae monūʻia.
Du raubtest meiner Seele den Frieden, ich vergaß des Glücks
18 Pea ne u pehē, “Ko ʻeku mālohi mo ʻeku ʻamanaki kuo ʻauha meia Sihova;”
und sprach: dahin ist meine Lebenskraft, mein Vertrauen auf Jahwe.
19 ‌ʻI heʻeku manatu ki hoku mahaki pea mo ʻeku mamahi, ʻae kona pea mo e ʻahu.
Gedenke meines Elends und meiner Irrsal, des Wermuts und des Gifts!
20 ‌ʻOku kei manatu ki ai hoku laumālie, pea ʻoku angavaivai ia ʻiate au.
Es gedenkt, es gedenkt und ist gebeugt in mir meine Seele.
21 Ko ia ʻoku ou fakamanatu ki hoku loto, pea ko ia ʻoku ou kei maʻu ai ʻae ʻamanaki.
Dies will ich zu Herzen nehmen, darum will ich hoffen:
22 Ko e meʻa ʻi he ʻaloʻofa ʻa Sihova ʻoku ʻikai te tau ʻauha, koeʻuhi ʻoku ʻikai ke ngata ʻene manavaʻofa.
Jahwes Gnaden sind ja noch nicht aus, sein Erbarmen ja nicht zu Ende;
23 ‌ʻOku foʻou ia ʻi he pongipongi kotoa pē, ʻoku lahi hoʻo angatonu.
jeden Morgen ist es neu, groß ist deine Treue!
24 ‌ʻOku pehē ʻe hoku laumālie, “Ko hoku tofiʻa ʻa Sihova: ko ia te u ʻamanaki lelei ʻiate ia.”
Mein Teil ist Jahwe, spricht meine Seele, darum will ich auf ihn hoffen.
25 ‌ʻOku lelei ʻa Sihova kiate kinautolu ʻoku tatali kiate ia, ki he laumālie ʻoku kumi kiate ia.
Gütig ist Jahwe gegen die, so auf ihn harren, gegen die Seele, die ihn sucht.
26 ‌ʻOku lelei ki he tangata ke ne ʻamanaki, pea ne tatali fakatatoka foki ki he fakamoʻui meia Sihova.
Gut ist's, schweigend zu harren auf die Hilfe Jahwes.
27 ‌ʻOku lelei ki he tangata ke ne fua ʻae haʻamo ʻi heʻene kei talavou.
Gut ist's dem Manne, zu tragen das Joch in seiner Jugend.
28 ‌ʻOku ne nofo tokotaha pe, pea ʻoku longo pe, koeʻuhi kuo ne fua ia ʻe ia pe.
Er sitze einsam und schweige, weil er's ihm auferlegt.
29 ‌ʻOku ne ʻai hono ngutu ʻi he efu, ko e meʻa naʻa ʻoku kei ai ha ʻamanaki.
Er berühre mit seinem Munde den Staub, vielleicht ist noch Hoffnung;
30 ‌ʻOku ne tuku hono kouʻahe kiate ia ʻoku ne taaʻi ia: ʻoku ne pito ʻaupito ʻi he lauʻi kovi.
biete dem, der ihn schlägt, die Wange, werde mich Schmach gesättigt.
31 He koeʻuhi ʻe ʻikai liʻaki ke lauikuonga ʻe Sihova:
Denn nicht auf ewig verstößt der Herr.
32 He kapau te ne fakamamahi, ka te ne manavaʻofa foki ʻo fakatatau ki hono lahi ʻo ʻene ngaahi ʻaloʻofa.
sondern, wenn er betrübt hat, so erbarmt er sich wieder nach der Fülle seiner Gnade.
33 He ʻoku ʻikai te ne fie tautea, pe fakamamahi ʻae fānau ʻae tangata.
Denn er plagt nicht aus Lust und betrübt die Menschenkinder.
34 Ke laiki ʻi hono lalo vaʻe ʻae ngaahi pōpula kotoa pē ʻo māmani,
Daß man unter die Füße tritt alle Gefangenen des Landes,
35 Ke fakatafe ʻae totonu ʻoe tangata ʻi he ʻao ʻoe fofonga ʻoe Fungani Māʻoniʻoni,
das Recht eines Mannes beugt vor dem Antlitz des Höchsten,
36 Ke kākaaʻi ʻae tangata ʻi hono fakamaauʻi ʻoku ʻikai lelei ai ʻa Sihova.
eines Menschen Streitsache verdreht, - sollte das der Herr nicht sehn?
37 Ko hai ia ʻoku fakahā, pea ʻoku hoko ia, ʻo kapau ʻoku ʻikai ke fekau ʻe Sihova?
Wer ist, der da sprach, und es geschah, ohne daß der Herr es geboten?
38 ‌ʻOku ʻikai ke ʻalu mei he fofonga ʻoe Fungani Māʻolunga ʻae lelei mo e kovi.
Geht nicht aus dem Munde des Höchsten hervor das Böse und das Gute?
39 Ko e hā ʻoku lāunga ai ʻae tangata moʻui, ʻae tangata koeʻuhi ko e tautea ʻo ʻene ngaahi angahala?
Was seufzt der Mensch, so lang er lebt? Ein jeder seufze über seine Sünden!
40 Ke tau kumi mo ʻahiʻahiʻi hotau ngaahi ʻaluʻanga, pea toe tafoki kia Sihova.
Laßt uns unsern Wandel prüfen und erforschen und zu Jahwe uns bekehren!
41 Ke tau hiki hake hotau loto mo hotau nima ki he ʻOtua ʻi he ngaahi langi.
Laßt uns Herz und Hände erheben zu Gott im Himmel!
42 “Kuo mau fai talangataʻa, pea kuo mau angatuʻu: ʻoku teʻeki ai te ke fakamolemole.
Wir haben gesündigt und sind ungehorsam gewesen, du hast nicht vergeben,
43 “Kuo ke ʻuʻufi ʻaki ʻae houhau, pea fakatangaʻi ʻakimautolu: kuo ke tāmateʻi pea naʻe ʻikai te ke manavaʻofa.
hast dich verhüllt in Zorn und uns verfolgt, gemordet ohne Erbarmen,
44 Kuo ke ʻufiʻufi koe ʻaki ʻae ʻao, ke ʻoua naʻa ʻasi atu ʻa ʻemau kole.
hast dich in Gewölk verhüllt, daß kein Gebet hindurchdrang.
45 Kuo ke ngaohi ʻakimautolu ko e efe mo e ʻotoʻota ʻi he lotolotonga ʻoe kakai.
Zu Kehricht und Abscheu machtest du uns inmitten der Völker.
46 “Kuo mafaʻa ʻae ngutu ʻa homau kau fili kotoa pē kiate kimautolu.
Ihren Mund rissen auf über uns alle unsere Feinde.
47 Kuo hoko mai ʻae manavahē mo e tauhele kiate kimautolu, ʻae lala mo e ʻauha.”
Grauen und Grube ward uns zu teil, Verwüstung und Verderben.
48 ‌ʻOku tafe hifo hoku mata, hangē ko e ngaahi vaitafe, koeʻuhi ko e ʻauha ʻae ʻofefine ʻo hoku kakai.
Ströme Wassers thränt mein Auge über das Verderben der Tochter meines Volks.
49 “ʻOku tafe hifo ʻa hoku mata, pea ʻikai ʻosi, ʻoku ʻikai siʻi ke tuku.
Ruhelos fließt mein Auge ohne Aufhören,
50 Ke ʻoua ke ʻafio mai ʻa Sihova, pea vakai mei he langi.
bis daß herniederschaue und darein sehe Jahwe vom Himmel.
51 Ko hoku mata ʻoku ne ueʻi hoku loto, koeʻuhi ko e ngaahi ʻofefine kotoa pē ʻo ʻeku kolo.
Meine Thräne zehrt an meiner Seele um alle Töchter meiner Stadt.
52 “Naʻe tuli fakamamahi au ʻe hoku kau fili hangē ha manupuna, taʻehanoʻuhinga.
Mich jagten, jagten wie einen Vogel die, so mir grundlos feind sind,
53 Kuo nau motuhi ʻeku moʻui ʻi he fale fakapōpula, pea kuo lī ha maka kiate au.
machten in der Grube mein Leben verstummen und warfen Steine auf mich.
54 naʻe melemo hoku ʻulu ʻi he ngaahi vai; pea ne u toki pehē, ‘Kuo motuhi au.’
Wasser strömte über mein Haupt; ich dachte: ich bin verloren!
55 “ʻE Sihova ne u ui ki ho huafa mei he fale fakapōpula taumamaʻo.
Ich rief deinen Namen, Jahwe, aus tief unterster Grube.
56 Kuo ke fanongo ki hoku leʻo; ʻoua naʻa ke fufū ho fofonga ki heʻeku mānava, ki heʻeku tangi.
Du hörtest mein Rufen: “Verschließe dein Ohr nicht; komm mich zu erquicken, mir zu helfen!”
57 Naʻa ke ʻunuʻunu mai ʻo ofi ʻi he ʻaho ko ia ne u ui kiate koe: naʻa ke pehē, “ʻOua naʻa manavahē.”
Du warst nahe, als ich dich rief, sprachst: “Sei getrost!”
58 “ʻE Sihova kuo ke langomakiʻi hoku laumālie; kuo ke huhuʻi ʻeku moʻui.
Du führtest, o Herr, meine Sache, erlöstest mein Leben.
59 ‌ʻE Sihova kuo ke ʻafioʻi ki he kovi kuo fai kiate au, fakamaau ʻe koe ʻeku meʻa.
Du hast, o Jahwe, meine Unterdrückung gesehn, hilf mir zu meinem Recht!
60 Kuo ke ʻafio ki heʻenau lili kotoa pē, mo ʻenau ngaahi filioʻi kiate au.
Du hast all' ihre Rachgier gesehn, all' ihre Pläne wider mich,
61 “ʻE ʻEiki kuo ke fanongo ki heʻenau taukae, pea mo ʻenau ngaahi filioʻi kiate au;
hast ihr Schmähen gehört, o Jahwe, all' ihre Pläne wider mich,
62 ‌ʻae loungutu ʻonautolu naʻe tuʻu hake kiate au, pea mo ʻenau fakatupu meʻa kiate au ʻi he ʻaho kotoa pē.
die Reden meiner Widersacher und ihr stetes Trachten wider mich.
63 Vakai ki heʻenau nofo hifo mo ʻenau tuʻu hake; ko au ko ʻenau taʻanga.
Schau, ob sie sitzen oder aufstehen, ich bin ihr Spottlied!
64 “ʻE ʻEiki ke ke tuku kiate kinautolu ha totongi, ʻo fakatatau ki he ngāue ʻa honau nima.
Du wirst ihnen lohnen, Jahwe, nach ihrer Hände Werk,
65 Tuku kiate kinautolu ʻae mamahi ʻoe loto, ʻa hoʻo malaʻia kiate kinautolu.
wirst ihr Herz verstocken - dein Fluch über sie!
66 Fakatanga mo fakaʻauha ʻakinautolu ʻi he houhau mei he lalo langi ʻa Sihova.
Du wirst sie im Zorn verfolgen und vertilgen unter Jahwes Himmel weg!

< Tangilāulau 3 >