Sione 19
1 Ko ia naʻe toki tuku ʻe Pailato ʻa Sisu, ke kauʻimaea.
Þá lét Pílatus húðstrýkja Jesú.
2 Pea naʻe fī ʻe he kau tau ʻae tatā ʻakau talatala, ke ʻai ki hono fofonga, ʻonau ʻai kiate ia ʻae pulupulu kulokula.
Og að því loknu bjuggu hermennirnir til kórónu úr þyrnum, settu hana á höfuð hans og færðu hann síðan í purpurarauða skikkju.
3 ʻO nau lau, “Siʻotoʻofa tuʻi ʻoe kakai Siu!” Pea nau haha ia ʻaki honau nima.
„Lengi lifi konungur Gyðinga!“hrópuðu þeir í hæðnistóni og börðu hann.
4 Ko ia naʻe toe ʻalu atu ai ʻa Pailato, ʻo ne tala kiate kinautolu, “Vakai, ʻoku ou ʻomi ia kiate kimoutolu, koeʻuhi ke mou ʻilo ʻoku ʻikai te u ʻilo haʻane kovi.”
Pílatus fór nú aftur út og sagði við Gyðingana: „Ég ætla að leiða hann fram fyrir ykkur, en gerið ykkur ljóst að ég finn enga sök hjá honum.“
5 Pea ʻalu atu ʻa Sisu, kuo ʻai ʻae tatā ʻakau talatala, mo e pulupulu kulokula. Pea tala [ʻe Pailato ]kiate kinautolu, “Vakai ki he tangata!”
Jesús gekk þá út í skikkjunni rauðu og með þyrnikórónuna á höfði. Þá sagði Pílatus: „Sjáið manninn!“
6 Ko ia ʻi he mamata ʻae kau taulaʻeiki lahi mo e kau matāpule kiate ia, naʻa nau kalanga, ʻo pehē, “Tutuki ki he ʻakau, tutuki ki he ʻakau.” Pea talaange ʻe Pailato, kiate kinautolu, Mou ʻave ia, ʻo tutuki ki he ʻakau: he ʻoku ʻikai te u ʻilo haʻane kovi.
Þegar æðstu prestarnir og embættismennirnir sáu Jesú, æptu þeir og sögðu: „Krossfestu! Krossfestu hann!“„Krossfestið þið hann sjálfir, “svaraði Pílatus, „ég finn alls enga sök hjá honum.“
7 Pea talaange ʻe he kakai Siu kiate ia, “ʻOku ai ʻemau fono, pea ʻi heʻemau fono ʻoku totonu ʻene mate, koeʻuhi naʻa ne ui ia ko e ʻAlo ʻoe ʻOtua.”
Þá svöruðu þeir: „Samkvæmt okkar lögum á hann að deyja, því að hann sagðist vera sonur Guðs.“
8 Pea kuo fanongo ʻa Pailato ki he lea ko ia, pea ʻāsili ai ʻene manavahē;
Þegar Pílatus heyrði þetta, varð hann enn hræddari.
9 Pea toe ʻalu ia ki he fale fakamaau, ʻo ne fehuʻi kia Sisu, “ʻOku ke haʻu mei fē?” Ka naʻe ʻikai siʻi lea ʻa Sisu kiate ia.
Aftur fór hann með Jesú inn í höllina og spurði: „Hvaðan ertu?“Jesús svaraði engu.
10 Pea pehē ai ʻe Pailato kiate ia, “ʻIkai te ke lea kiate au? ʻIkai te ke ʻilo ʻoku ʻiate au ʻae mafai ke tutuki koe ki he ʻakau, pea ʻiate au mo e mafai ke tukuange koe?”
„Svaraðu mér!“sagði Pílatus ógnandi. „Veistu ekki að ég hef vald til að láta þig lausan og ég hef einnig vald til að krossfesta þig?“
11 Pea talaange ʻe Sisu, “ʻE ʻikai te ke mafai ha meʻa kiate au, ʻo ka ne ʻikai foaki ia kiate koe mei ʻolunga: ko ia foki kuo tukuange au kiate koe, ʻoku lahi hake ʻene angahala.”
Jesús svaraði: „Þú hefðir ekkert vald yfir mér, ef þér væri ekki gefið það að ofan og því er synd þeirra, sem leiddu mig hingað, meiri en þín.“
12 Pea talu mei ai mo e fie tukuange ia ʻe Pailato: ka naʻe kalanga ʻae kakai Siu, ʻo pehē, “Kapau te ke tukuange ʻae tangata ni, ʻoku ʻikai ko ha kāinga koe ʻo Sisa: ko ia ʻoku ne pehē, ko e tuʻi ia, ʻoku lea kovi ia kia Sisa.”
Pílatus reyndi enn að fá hann lausan, en þá sögðu leiðtogar Gyðinga við hann: „Ef þú sleppir honum, þá ertu óvinur keisarans, því sá sem segist vera konungur, rís gegn keisaranum!“
13 Pea ʻi he fanongo ʻa Pailato ki he lea ko ia, naʻa ne ʻomi ʻa Sisu kituʻa, ʻo nofo hifo ʻi he nofoʻa fakamaau, ʻi he potu ʻoku ui “ko e Falikimaka,”’ ka ʻi he lea fakaHepelū, ko “Kapata.”
Þegar Pílatus heyrði þetta, leiddi hann Jesú aftur fram fyrir þá og settist í dómarasætið.
14 Pea ko e teuteu ki he [kātoanga ʻoe ]Lakaatu, pea ko hono ono nai ʻoe feituʻulaʻā: pea pehē ʻe ia ki he kakai Siu, “Vakai ko homou Tuʻi!”
Þetta var um sexleytið að morgni, daginn fyrir páskahátíðina. Pílatus sagði nú við Gyðingana: „Hér er konungur ykkar!“
15 Ka naʻa nau kalanga, “ʻAve [ia], ʻave [ia], tutuki ia ki he ʻakau.” Pea pehē ʻe Pailato kiate kinautolu, “Te u tutuki homou Tuʻi ki he ʻakau? Pea talaange ʻe he kau taulaʻeiki lahi, ʻOku ʻikai hamau tuʻi ka ko Sisa pē.”
„Burt með hann!“æptu þeir, „burt, með hann – krossfestu hann!“„Hvað þá? Krossfesta konung ykkar?“spurði Pílatus. „Við höfum engan konung nema keisarann, “hrópuðu æðstu prestarnir.
16 Ko ia naʻa ne toki tukuange ai ia kiate kinautolu ke tutuki ki he ʻakau. Pea naʻa nau maʻu ʻa Sisu ʻo taki atu.
Þá lét Pílatus Jesú í hendur þeirra að hann yrði krossfestur.
17 Pea fua ʻe ia hono ʻakau, ʻo ʻalu atu ki he potu ʻoku ui “[ko e potu ]ʻoe ʻulupoko,” ʻaia ʻoku ui ʻi he lea fakaHepelū ko “Kolokota:”
Loksins höfðu Gyðingar Jesú á sínu valdi. Þeir fóru með hann út úr borginni og hann bar kross sinn til staðar sem kallast Hauskúpa eða Golgata á hebresku.
18 ʻO nau tutuki ai ia ki he ʻakau, mo e toko ua kehe mo ia, ʻi hono potu fakatouʻosi pe, kae ʻi [hona ]vahaʻa ʻa Sisu.
Þar krossfestu þeir hann og tvo aðra með honum, Jesú í miðið, en hina sinn til hvorrar handar.
19 Pea naʻe tohi ʻe Pailato ha tohi fakaʻilonga, ʻo ʻai ia ki ke ʻakau. Pea ko e tohi naʻe [pehē], KO SISU ʻO NĀSALETI, KO E TUʻI ʻOE KAKAI SIU.
Pílatus lét setja skilti á krossinn uppi yfir Jesú, þar sem stóð: „Jesús frá Nasaret, konungur Gyðinga.“
20 Pea naʻe lau ʻae tohi ni ʻe he tokolahi ʻoe kakai Siu: he ko e potu kuo tutuki ai ʻa Sisu naʻe ofi ki he kolo; pea naʻe tohi ia ʻi he lea fakaHepelū, mo e lea fakaKiliki, mo e lea fakaLoma.
Staðurinn þar sem Jesús var krossfestur, var nálægt borginni og því lásu margir það sem á skiltinu stóð. Áritunin var á hebresku, latínu og grísku.
21 Pea lea ai ʻae kau taulaʻeiki lahi ʻoe kakai Siu kia Pailato, “ʻOua ʻe tohi, ‘Ko e tuʻi ʻoe kakai Siu:’ kae [tohi ]‘Naʻe lau ʻe ia, Ko e Tuʻi au ʻoe kakai Siu.’”
Æðstu prestarnir sögðu þá við Pílatus: „Breyttu þessu og láttu standa: „Hann sagði: Ég er konungur Gyðinga.““
22 Pea talaange ʻe Pailato, “Ko ia kuo u tohi, kuo u tohi.”
Pílatus svaraði: „Það sem ég hef skrifað, það hef ég skrifað. Því verður ekki breytt.“
23 Pea kuo tutuki ki he ʻakau ʻa Sisu ʻe he kau tau, pea nau toʻo hono ngaahi kofu ʻo vahe fā, ʻo taki taha ʻae tangata [hono vahe]; mo e kofutuʻa foki: pea naʻe ʻikai hano hokoʻanga ʻi he kofutuʻa, ʻi hono lalanga, mei ʻolunga ʻo fai ki lalo.
Þegar hermennirnir höfðu krossfest Jesú, skiptu þeir fötum hans í fjóra hluta, svo að hver fékk sinn hlut. Síðan sögðu þeir: „Við skulum ekki skipta kyrtlinum í fernt, því að hann er prjónaður og hvergi samsettur, við skulum heldur varpa hlutkesti um hann.“Þar með rættist ritningarstaður sem segir svo: „Þeir skiptu með sér klæðum mínum og vörpuðu hlutkesti um kyrtil minn.“
24 Ko ia naʻa nau pehē ai ʻiate kinautolu, “ʻOua naʻa tau hae ia, ka tau talotalo ki ai ke ʻa hai ia:” ʻo fakamoʻoni ai ʻae tohi ʻoku pehē, “Naʻa nau tufa hoku ngaahi kofu ʻiate kinautolu, pea nau talotalo ki hoku kofutuʻa. Naʻe pehē ʻae ngāue ʻae kau tau.”
25 Pea naʻe tutuʻu, ʻo ofi ki he ʻakau ʻo Sisu, ʻa ʻene faʻē, mo e tokoua ʻo ʻene faʻē, ko Mele ko e [uaifi ]ʻo Kaliopasi, mo Mele Makitaline.
Það var einmitt þetta sem þeir gerðu. Nálægt krossi Jesú stóð María móðir hans, María móðursystir hans, kona Kleófasar og María Magdalena.
26 Ko ia ʻi he mamata ʻa Sisu ki heʻene faʻē, mo e ākonga ko ia naʻa ne ʻofa ai, ʻoku tuʻu ʻo ofi, naʻa ne pehē ki heʻene faʻē, “Fefine, vakai ko hoʻo tama!”
Þegar Jesús sá móður sína standa þar hjá nánasta vini sínum, sagði hann við hana: „Hann er sonur þinn.“
27 Pea lea ai ia ki he ākonga, “Vakai ko hoʻo faʻē!” Pea talu mei he feituʻulaʻā ko ia naʻe ʻave ia ʻe he ākonga ko ia ki hono ʻapi.
Síðan sagði hann við mig: „Hún er móðir þín.“Frá þeirri stundu tók ég hana inn á heimili mitt.
28 Pea hili ia, pea ʻilo ʻe Sisu kuo fai ʻo ʻosi ʻae ngaahi meʻa kotoa pē, pea koeʻuhi ke fakamoʻoniʻi ʻae tohi, naʻe pehē ʻe ia, “ʻOku ou fieinu.”
Nú vissi Jesús að öllu var lokið og því sagði hann, til þess að uppfylla spádóm Biblíunnar: „Mig þyrstir.“
29 Pea naʻe tuʻu ʻi ai ʻae ipu fonu ʻi he vai mahi: pea naʻa nau unu ʻae oma ʻi he vai mahi, ʻo ʻai ia ki ke kauʻi ʻisope, pea ʻohake ia ki hono fofonga.
Rétt þar hjá stóð krukka með súru víni. Svampur var vættur í víninu og festur á ísópsgrein, sem síðan var rétt upp að vörum hans.
30 Pea kuo maʻu ʻe Sisu ʻae vai mahi, pea pehē ʻe ia, “Ko hono ngata ia:” pea punou hono fofonga, ʻo tuku hake hono laumālie.
Eftir að Jesús hafði bragðað á víninu sagði hann: „Það er fullkomnað!“Síðan hneig höfuð hans og hann gaf upp andann.
31 Pea ko e ʻaho teuteu ia, pea telia naʻa ʻi he ʻakau ʻae ngaahi sino ʻi he ʻaho Sāpate, (he ko e ʻaho Sāpate ko ia ko e [ʻaho ]lahi, ) ko ia naʻe kole ai ʻae kakai Siu kia Pailato, ke fesiʻi honau vaʻe, pea ke ʻave ʻakinautolu.
Menn vildu ekki láta fangana hanga þarna næsta dag, sem var helgidagur (mesti helgidagur ársins – páskarnir). Þeir báðu því Pílatus að skipa svo fyrir að fótleggir mannanna skyldu brotnir, og þannig flýtt fyrir dauða þeirra, svo að hægt yrði að taka líkin niður.
32 Pea naʻe haʻu ʻae kau tau, ʻo fesiʻi ʻae vaʻe ʻoe ʻuluaki, mo e tokotaha naʻe tutuki ki he ʻakau mo ia.
Hermennirnir komu því og brutu beinin í mönnunum tveimur, sem krossfestir höfðu verið með Jesú.
33 Ka ʻi heʻenau hoko kia Sisu, ʻo vakai kuo mate ia, naʻe ʻikai te nau fesiʻi hono vaʻe.
En þegar að honum kom, sáu þeir að hann var þegar dáinn og brutu því ekki bein hans.
34 Ka ko e tokotaha ʻoe kau tau, naʻa ne hokaʻi hono vakavaka ʻaki ʻae tao, pea naʻe tafe leva mei ai ʻae toto mo e vai.
Einn hermannanna stakk spjóti í síðu Jesú og rann þá út blóð og vatn.
35 Pea ko ia naʻa ne mamata, ʻoku ne fakamoʻoni [ki ai], pea ʻoku moʻoni ʻene fakamoʻoni: pea ʻoku ne ʻilo ʻoku ne lea moʻoni, koeʻuhi ke mou tui.
Ég sá þetta allt sjálfur og skýri hér satt frá, svo að þið getið einnig trúað.
36 He naʻe fai ʻae ngaahi meʻa ni, ke fakamoʻoni ai ʻae tohi, “ʻE ʻikai fesiʻi ha hui [ʻe taha ]ʻoʻona.”
Þetta gerðu hermennirnir til að rættist ritningarstaður sem þannig hljóðar: „Ekkert af beinum hans mun brotið verða, “og „þeir munu horfa á þann sem þeir stungu“.
37 Pea ʻoku pehē mo e tohi ʻe taha, “Te nau sio kiate ia kuo nau hokaʻi.”
38 Pea hili ia, ko Siosefa ʻo ʻAlematea, ko e ākonga ia ʻa Sisu, kae fakalilolilo pe, ko [ʻene ]manavahē ki he kakai Siu, naʻe kole ia kia Pailato ke ne ʻave ʻae sino ʻo Sisu: pea loto ki ai ʻa Pailato. Ko ia naʻe haʻu ai ia, ʻo ne ʻave ʻae sino ʻo Sisu.
Jósef frá Arímaþeu, sem var lærisveinn Jesú á laun, af ótta við leiðtoga Gyðinga, bað Pílatus um leyfi til að taka líkama Jesú niður og leyfði Pílatus honum það.
39 Pea naʻe haʻu mo ia ʻa Nikotimasi, ʻaia naʻe fuofua haʻu kia Sisu ʻi he poʻuli, ʻo ne ʻomi ʻae mula mo e ʻalosi naʻe fehuʻi ʻaki, ko e lau teau nai [hono mamafa].
Nikódemus, maðurinn sem eitt sinn hafði komið til Jesú seint um kvöld, kom einnig og hafði með sér fimmtíu kíló af smyrslum sem gerð voru úr myrru og alóe.
40 Pea nau toʻo ʻae sino ʻo Sisu, ʻo fakakoloa ʻaki ia ʻae tupenu, mo e ngaahi meʻa fakakakala, ʻo fakatatau ki he anga ʻae kakai Siu ʻi he fai meʻa fakaʻeiki.
Þeir hjálpuðust síðan að við að vefja líkama Jesú í léreftsdúk, smurðan ilmsmyrslum, en slíkt er venja við greftranir hjá Gyðingum.
41 Pea naʻe ʻi he potu naʻe tutuki ai ia ki he ʻakau ha ngoue; pea ʻi he ngoue ʻae fonualoto foʻou, naʻe teʻeki tuku ki ai ha taha.
Rétt hjá aftökustaðnum var trjálundur. Þar var ný gröf, sem aldrei hafði verið notuð.
42 Pea naʻa nau tuku ki ai ʻa Sisu, koeʻuhi ko e ʻaho teuteu ʻoe kakai Siu: he naʻe ofi ʻae fonualoto.
Vegna hátíðarinnar, sem hófst klukkan sex síðdegis, þurftu mennirnir að hafa hraðan á og vegna þess hve gröfin var nálægt, lögðu þeir hann þar.
