< Hepelū 1 >

1 Ko e ʻOtua, ʻaia naʻe folofola ʻi muʻa ʻi he ngaahi kuonga kehekehe mo e ngaahi anga kehekehe ki he ngaahi tamai ʻi he kau palōfita,
Dios, que habló muchas veces, y en muchas maneras en otro tiempo a los padres por los profetas,
2 Kuo ne folofola ʻi he ngaahi ʻaho ki mui ni kiate kitautolu ʻi [hono ]ʻAlo, ʻaia kuo ne tuʻutuʻuni ke ʻaʻana ʻae ngaahi meʻa kotoa pē, ʻaia ne ne ngaohi ai foki ʻae ngaahi maama; (aiōn g165)
Nos ha hablado en estos postreros días por su Hijo, a quien constituyó heredero de todas las cosas, por quien asimismo hizo los siglos; (aiōn g165)
3 Ko e malama ia ʻo [hono ]nāunau, mo e tatau ʻaupito ʻo ʻene ʻafio, pea ʻoku ne poupou hake ʻae meʻa kotoa pē ʻaki ʻene folofola mālohi, pea kuo hili ʻene fai ʻe ia ʻae totongi ʻi heʻetau ngaahi angahala, pea nofo hifo ia ʻi he nima toʻomataʻu ʻoe Fungani Māʻolunga;
El cual siendo el resplandor de su gloria, y la imagen expresa de su sustancia, y sustentando todas las cosas con la palabra de su poder, habiendo hecho la purgación de nuestros pecados por sí mismo, se asentó a la diestra de la majestad en las alturas;
4 Pea kuo māʻolunga lahi ʻaupito ia ʻi he kau ʻāngelo, koe meʻa ʻi heʻene maʻu totonu ʻae huafa lelei lahi ʻiate kinautolu.
Siendo hecho tanto más excelente que los ángeles, cuanto alcanzó por herencia más excelente nombre que ellos.
5 He naʻe pehē ʻe ia ʻanefē ki ha ʻāngelo fē, “Ko hoku ʻAlo koe, kuo u fakatupu koe ʻi he ʻaho ni?” Pea toe pehē, “Te u hoko au ko e Tamai kiate ia, pea ʻe hoko ia ko e ʻAlo kiate au?”
¿Porque a cuál de los ángeles dijo Dios jamás: Mi Hijo eres tú, yo te he engendrado hoy? Y otra vez: Yo seré a él Padre, y él me será a mí Hijo?
6 Pea ʻi he ʻomi ʻe ia ʻae ʻuluaki fakatupu ki māmani, naʻe toe pehē ʻe ia, “Ke hū kiate ia ʻae kau ʻāngelo kotoa pē ʻae ʻOtua.”
Y otra vez, cuando introduce al primogénito en la redondez de la tierra, dice: Y adórenle todos los ángeles de Dios.
7 Pea ki he kau ʻāngelo ʻoku pehē ʻe ia, “ʻOku ne ngaohi ʻene kau ʻāngelo [ke hangē ]ko e matangi, mo ʻene kautauhi [ke hangē ]ko e ulo afi.”
Y ciertamente con respecto a los ángeles dice: El que hace sus ángeles espíritus, y a sus ministros, llama de fuego.
8 Ka ki he ʻAlo, [ʻoku ne pehē], “E ʻOtua, ko ho nofoʻanga ʻoku lauikuonga pea taʻengata: ko e tokotoko ʻo ho puleʻanga ko e tokotoko māʻoniʻoni ia. (aiōn g165)
Mas al Hijo: Tu trono, oh Dios, por los siglos de los siglos: cetro de rectitud el cetro de tu reino. (aiōn g165)
9 Kuo ke ʻofa ki he māʻoniʻoni, pea fehiʻa ki he angahala; ko ia ko e ʻOtua, ko ho ʻOtua, kuo ne tākai ʻaki koe ʻae lolo ʻoe fiefia ʻo lahi hake ʻi ho kāinga.”
Amaste la justicia, y aborreciste la maldad; por esto Dios, tu Dios, te ungió, con el aceite de alegría más que a tus compañeros.
10 Pea, “Ko koe, ʻe ʻEiki, naʻa ke ʻai ʻi he kamataʻanga ʻae tuʻunga ʻo māmani; pea koe ngaahi langi ko e ngaue ia ʻa ho nima:
Y: Tú, Señor, en el principio fundaste la tierra; y los cielos son obras de tus manos:
11 E ʻauha ia; ka ʻe pehē ai pe ʻa koe; ʻe fakaʻaʻau ia kotoa pē ke motuʻa ʻo hangē ko e kofu;
Ellos perecerán, mas tú eres permanente; y todos ellos envejecerse han como vestidura;
12 Pea hangē ko e pulupulu te ke takatakai ia, pea ʻe fakakehe ia: ka ʻe pehē ai pe ʻa koe, pea ʻe ʻikai ngata ʻa ho ngaahi taʻu.”
Y como un manto los envolverás, y serán mudados: tú empero eres el mismo, y tus años nunca se acabarán.
13 Ka naʻe pehē ʻe ia ʻanefē ki ha ʻāngelo fē, “Nofo koe ʻi hoku nima toʻomataʻu, kaeʻoua ke u ngaohi ho ngaahi fili ko ho tuʻunga vaʻe?”
Además, ¿a cuál de los ángeles dijo él jamás: Asiéntate a mi diestra, hasta que ponga a tus enemigos por estrado de tus pies?
14 ‌ʻIkai ko e kau laumālie tauhi pe ʻakinautolu kotoa pē, ʻoku fekaua ke tauhiʻi ʻakinautolu ʻe maʻu ʻae fakamoʻui;
¿No son todos espíritus ministradores, enviados para ministrar por aquellos, que serán herederos de salud?

< Hepelū 1 >