Kau ʻAposetolo 10
1 Pea naʻe ʻi Sesalia ʻae tangata ʻe tokotaha ko Koniliusi hono hingoa, ko e ʻeikitau ʻoe kau tau naʻe ui “[Ko e kau Tau ]ʻItali.”
ανηρ δε τις ην εν καισαρεια ονοματι κορνηλιος εκατονταρχης εκ σπειρας της καλουμενης ιταλικης
2 Ko e faʻa lotu ia, pea manavahē ki he ʻOtua, ʻaia mo hono fale kotoa pē, pea naʻe lahi ʻene foaki ki he kakai, mo ne hū maʻuaipē ki he ʻOtua.
ευσεβης και φοβουμενος τον θεον συν παντι τω οικω αυτου ποιων τε ελεημοσυνας πολλας τω λαω και δεομενος του θεου δια παντος
3 Pea mamata pau ʻe ia ʻi ha meʻa hā mai, ʻi hono hiva nai ʻoe feituʻulaʻā ʻoe ʻaho, ki ha ʻāngelo ʻae ʻOtua ʻoku haʻu kiate ia, ʻo ne pehē kiate ia, “Koniliusi.”
ειδεν εν οραματι φανερως ωσει ωραν ενατην της ημερας αγγελον του θεου εισελθοντα προς αυτον και ειποντα αυτω κορνηλιε
4 Pea kuo vakai ia ki ai, pea manavahē ia, mo pehē, “Ko e hā ia, ʻEiki?” Pea ne pehē kiate ia, “Kuo aʻu hake hoʻo ngaahi hū mo hoʻo faʻa foaki, ko e meʻa fakamanatu ʻi he ʻao ʻoe ʻOtua.
ο δε ατενισας αυτω και εμφοβος γενομενος ειπεν τι εστιν κυριε ειπεν δε αυτω αι προσευχαι σου και αι ελεημοσυναι σου ανεβησαν εις μνημοσυνον ενωπιον του θεου
5 Pea ke fekau leva ha kau tangata ki Sopa, ke ʻomi ʻa Saimone, ko hono hingoa ʻe taha ko Pita:
και νυν πεμψον εις ιοππην ανδρας και μεταπεμψαι σιμωνα ος επικαλειται πετρος
6 ʻOku nofo ia mo Saimone ko e tufunga ngaohi kiliʻi manu, ʻoku tuʻu hono fale ʻi he matātahi: pea te ne tala kiate koe ʻae meʻa totonu ke ke fai.”
ουτος ξενιζεται παρα τινι σιμωνι βυρσει ω εστιν οικια παρα θαλασσαν
7 Pea kuo ʻalu ʻae ʻāngelo naʻe lea kia Koniliusi, pea ui ia ki he toko ua ʻi heʻene kau tamaioʻeiki, mo e tangata tau ʻoku lotu, meiate kinautolu naʻe tali fekau kiate ia;
ως δε απηλθεν ο αγγελος ο λαλων τω κορνηλιω φωνησας δυο των οικετων αυτου και στρατιωτην ευσεβη των προσκαρτερουντων αυτω
8 Pea kuo ne fakahā eni kotoa pē kiate kinautolu, pea ne fekau ʻakinautolu ki Sopa.
και εξηγησαμενος αυτοις απαντα απεστειλεν αυτους εις την ιοππην
9 Pea pongipongi ai, ʻi heʻenau fononga atu, ʻo ofi ki he kolo, kuo ʻalu hake ʻa Pita ki he tuʻa fale ke lotu, ʻi hono ono nai ʻoe feituʻulaʻā:
τη δε επαυριον οδοιπορουντων εκεινων και τη πολει εγγιζοντων ανεβη πετρος επι το δωμα προσευξασθαι περι ωραν εκτην
10 Pea naʻe lahi ʻene fiekaia, pea holi ia ke kai; kae lolotonga ʻenau teu ia, naʻe ʻāvea hono loto,
εγενετο δε προσπεινος και ηθελεν γευσασθαι παρασκευαζοντων δε εκεινων επεπεσεν επ αυτον εκστασις
11 Pea mamata ia kuo matangaki ʻae langi, pea tuku hifo kiate ia ha meʻa ʻo hangē ha fuʻu tupenu, kuo fakakaveʻi ʻi hono kapa ʻe fā, pea tukutukuhifo ia ki he kelekele:
και θεωρει τον ουρανον ανεωγμενον και καταβαινον επ αυτον σκευος τι ως οθονην μεγαλην τεσσαρσιν αρχαις δεδεμενον και καθιεμενον επι της γης
12 Pea naʻe ʻi ai ʻae fanga manu veʻe fā ʻoe fonua, mo e manu fekai, mo e manu totolo, mo e manu ʻoe ʻatā.
εν ω υπηρχεν παντα τα τετραποδα της γης και τα θηρια και τα ερπετα και τα πετεινα του ουρανου
13 Pea naʻe ongo mai ʻae leʻo kiate ia, [ʻo pehē], “Tuʻu hake, Pita; ʻo tāmateʻi mo kai.”
και εγενετο φωνη προς αυτον αναστας πετρε θυσον και φαγε
14 Ka naʻe pehē ʻe Pita, “ʻEiki, ʻe ʻikai ʻaupito; he ʻoku teʻeki ai te u kai ha meʻa ʻoku ʻikai ngofua pe taʻemaʻa.”
ο δε πετρος ειπεν μηδαμως κυριε οτι ουδεποτε εφαγον παν κοινον η ακαθαρτον
15 Pea naʻe toe ongo mai ʻae leʻo kiate ia ko hono tuʻo ua, “Ko ia kuo fakamaʻa ʻe he ʻOtua, ʻoua naʻa ke pehē ʻoku ʻikai ngofua.”
και φωνη παλιν εκ δευτερου προς αυτον α ο θεος εκαθαρισεν συ μη κοινου
16 Pea naʻe fai ʻae meʻa ni ʻo tuʻo tolu: pea toe fusi hake ʻae tupenu ki he langi.
τουτο δε εγενετο επι τρις και παλιν ανεληφθη το σκευος εις τον ουρανον
17 Pea lolotonga ʻae fifili ʻa Pita ʻi hono loto pe ko e hā hono ʻuhinga ʻoe meʻa kuo ne mamata ai, ʻiloange, kuo tutuʻu ʻi he matapā ʻae kau tangata fekau ʻa Koniliusi, kuo nau fehuʻi ki he fale ʻo Saimone,
ως δε εν εαυτω διηπορει ο πετρος τι αν ειη το οραμα ο ειδεν και ιδου οι ανδρες οι απεσταλμενοι υπο του κορνηλιου διερωτησαντες την οικιαν σιμωνος επεστησαν επι τον πυλωνα
18 “Pea naʻa nau ui, ʻo fehuʻi pe ʻoku nofo ai ʻa Saimone, ʻoku hingoa ko Pita.”
και φωνησαντες επυνθανοντο ει σιμων ο επικαλουμενος πετρος ενθαδε ξενιζεται
19 Pea lolotonga ʻae fifili ʻa Pita ki he meʻa kuo hā mai, pea pehē ʻe he Laumālie kiate ia, “Vakai, ʻoku kumi koe ʻe he kau tangata ʻe toko tolu.
του δε πετρου διενθυμουμενου περι του οραματος ειπεν αυτω το πνευμα ιδου ανδρες ζητουσιν σε
20 Ko ia ke ke tuʻu, ʻo ʻalu hifo, pea mou ō mo kinautolu, pea ʻoua naʻa ke manavahē: he kuo u fekau ʻakinautolu.”
αλλα αναστας καταβηθι και πορευου συν αυτοις μηδεν διακρινομενος διοτι εγω απεσταλκα αυτους
21 Pea toki ʻalu hifo ʻa Pita ki he kau tangata kuo fekau mai ʻe Koniliusi kiate ia; ʻo ne pehē, “Vakai, ko au eni ʻoku mou kumi: pea ko e hā ʻae meʻa ʻoku mou haʻu ai?”
καταβας δε πετρος προς τους ανδρας ειπεν ιδου εγω ειμι ον ζητειτε τις η αιτια δι ην παρεστε
22 Pea nau pehē, “Ko Koniliusi ko e ʻEikitau, ko e tangata angatonu, pea manavahē ki he ʻOtua, pea ʻoku ongoongolelei ia ʻi he kakai Siu kotoa pē, naʻe valoki ia ʻe he ʻOtua, ʻi ha ʻāngelo māʻoniʻoni, ke ne fekau kiate koe ke ke ʻalu ki hono fale, ke ne fanongo ki ha ngaahi lea ʻiate koe.”
οι δε ειπον κορνηλιος εκατονταρχης ανηρ δικαιος και φοβουμενος τον θεον μαρτυρουμενος τε υπο ολου του εθνους των ιουδαιων εχρηματισθη υπο αγγελου μεταπεμψασθαι σε εις τον οικον αυτου και ακουσαι ρηματα παρα σου
23 Pea naʻa ne toki ʻomi ʻakinautolu ki fale, ke nau nonofo. Pea pongipongi ai, naʻe ʻalu ʻa Pita mo kinautolu, pea naʻa nau ō mo e kāinga niʻihi mei Sopa.
εισκαλεσαμενος ουν αυτους εξενισεν τη δε επαυριον ο πετρος εξηλθεν συν αυτοις και τινες των αδελφων των απο ιοππης συνηλθον αυτω
24 Pea ʻi he ʻaho naʻe feholoi, naʻa nau hoko ki Sesalia. Pea tatali ʻa Koniliusi kiate kinautolu, pea kuo ne fakataha hono ngaahi kāinga mo e kaungāʻapi.
και τη επαυριον εισηλθον εις την καισαρειαν ο δε κορνηλιος ην προσδοκων αυτους συγκαλεσαμενος τους συγγενεις αυτου και τους αναγκαιους φιλους
25 Pea ʻi he hū atu ʻa Pita, naʻe fakafetaulaki mai kiate ia ʻa Koniliusi, pea tō ki lalo ʻi hono vaʻe, ʻo ne hū.
ως δε εγενετο του εισελθειν τον πετρον συναντησας αυτω ο κορνηλιος πεσων επι τους ποδας προσεκυνησεν
26 Ka naʻe fokotuʻu hake ia ʻe Pita, mo pehē ʻe ia, “Tuʻu hake; he ko e tangata pe foki au.”
ο δε πετρος ηγειρεν αυτον λεγων αναστηθι καγω αυτος ανθρωπος ειμι
27 Pea naʻe kei lea ia kiate ia, pea hū ki [fale], pea ʻilo ʻe ia ʻae tokolahi kuo fakataha.
και συνομιλων αυτω εισηλθεν και ευρισκει συνεληλυθοτας πολλους
28 Pea pehē ʻe ia kiate kinautolu, “ʻOku mou ʻilo ko e meʻa ʻoku ʻikai ngofua ʻi he tangata Siu ke fakataha mo e tangata mei he puleʻanga kehe, pe ʻalu ki ai; ka kuo fakahā ʻe he ʻOtua kiate au, ke ʻoua naʻaku ui ko e taʻetapu pe taʻemaʻa ha tangata ʻe tokotaha.
εφη τε προς αυτους υμεις επιστασθε ως αθεμιτον εστιν ανδρι ιουδαιω κολλασθαι η προσερχεσθαι αλλοφυλω και εμοι ο θεος εδειξεν μηδενα κοινον η ακαθαρτον λεγειν ανθρωπον
29 Ko ia naʻaku haʻu ai, ʻo ʻikai teu paongataʻa ʻi he fekau mai kiate au: pea ko eni, ʻoku ou fehuʻi pe ko e hā ai kuo mou fekau mai kiate au?”
διο και αναντιρρητως ηλθον μεταπεμφθεις πυνθανομαι ουν τινι λογω μετεπεμψασθε με
30 Pea pehē ʻe Koniliusi, “Ko e ʻaho ʻe fā kuo hili ange, naʻaku ʻaukai ʻo hoko ki he feituʻulaʻā ni; pea ʻi hono hiva ʻoe feituʻulaʻā naʻaku lotu ʻi hoku fale, pea mo ʻene tuʻu ʻi hoku ʻao ʻae tangata ʻoku kofu fetapatapaki,
και ο κορνηλιος εφη απο τεταρτης ημερας μεχρι ταυτης της ωρας ημην νηστευων και την ενατην ωραν προσευχομενος εν τω οικω μου και ιδου ανηρ εστη ενωπιον μου εν εσθητι λαμπρα
31 ʻO ne pehē mai, ‘Koniliusi, kuo ongo hoʻo hū, pea ʻoku manatuʻi ʻe he ʻOtua hoʻo faʻa foaki.
και φησιν κορνηλιε εισηκουσθη σου η προσευχη και αι ελεημοσυναι σου εμνησθησαν ενωπιον του θεου
32 Ko ia ke ke fekau ai ki Sopa ʻo ʻomi ki heni ʻa Saimone, ʻoku hingoa ko Pita; ʻoku nofo ia ʻi he fale ʻo Saimone ko e tufunga ngaohi kiliʻi manu ʻi he matātahi: pea ka haʻu, ʻe lea ia kiate koe.’
πεμψον ουν εις ιοππην και μετακαλεσαι σιμωνα ος επικαλειται πετρος ουτος ξενιζεται εν οικια σιμωνος βυρσεως παρα θαλασσαν ος παραγενομενος λαλησει σοι
33 Ko ia ne u fekau atu ai leva kiate koe; pea ko e meʻa lelei hoʻo haʻu. Pea ko eni, kuo mau fakataha kotoa pē ʻi he ʻao ʻoe ʻOtua, ke fanongo ki he meʻa kotoa pē ʻoku fekau ʻe he ʻOtua kiate koe.”
εξαυτης ουν επεμψα προς σε συ τε καλως εποιησας παραγενομενος νυν ουν παντες ημεις ενωπιον του θεου παρεσμεν ακουσαι παντα τα προστεταγμενα σοι υπο του θεου
34 Pea toki mafaʻa ʻae ngutu ʻo Pita, ʻo ne pehē, “Ko e moʻoni ʻoku ou ʻilo [ni ]ʻoku ʻikai filifilimānako ʻae ʻOtua ki he kakai:
ανοιξας δε πετρος το στομα ειπεν επ αληθειας καταλαμβανομαι οτι ουκ εστιν προσωποληπτης ο θεος
35 Ka ʻoku ne maʻu maʻana ʻaia ʻoku manavahē kiate ia, mo fai totonu, ʻi he puleʻanga kotoa pē.
αλλ εν παντι εθνει ο φοβουμενος αυτον και εργαζομενος δικαιοσυνην δεκτος αυτω εστιν
36 Ko e akonaki eni naʻe tuku ki he fānau ʻa ʻIsileli, ko e malangaʻaki ʻae melino ia Sisu Kalaisi: (ko e ʻEiki ia ʻoe meʻa kotoa pē: )
τον λογον ον απεστειλεν τοις υιοις ισραηλ ευαγγελιζομενος ειρηνην δια ιησου χριστου ουτος εστιν παντων κυριος
37 Pea ko e ongoongo ko ia ʻoku mou ʻiloʻi, ʻaia naʻe fanongonongo ʻi Siutea kotoa pē, ʻo kamata ʻi Kāleli, ʻi he hili ʻae papitaiso naʻe malangaʻaki ʻe Sione;
υμεις οιδατε το γενομενον ρημα καθ ολης της ιουδαιας αρξαμενον απο της γαλιλαιας μετα το βαπτισμα ο εκηρυξεν ιωαννης
38 Koeʻuhi ko e fakanofo ʻe he ʻOtua ʻa Sisu ʻo Nāsaleti ʻaki ʻae Laumālie Māʻoniʻoni mo e mālohi: ʻaia naʻe faʻa feʻaluʻaki ʻo fai lelei, mo ne fakamoʻui ʻakinautolu kotoa pē naʻe fakamālohiʻi ʻe he tēvolo; he naʻe ʻiate ia ʻae ʻOtua.
ιησουν τον απο ναζαρετ ως εχρισεν αυτον ο θεος πνευματι αγιω και δυναμει ος διηλθεν ευεργετων και ιωμενος παντας τους καταδυναστευομενους υπο του διαβολου οτι ο θεος ην μετ αυτου
39 Pea ko e kau fakamoʻoni ʻakimautolu ʻoe meʻa kotoa pē naʻa ne fai ʻi he fonua ʻoe kakai Siu, pea ʻi Selūsalema; ko ia ia foki naʻa nau tāmateʻi ʻi he tautau ʻi he ʻakau:
και ημεις εσμεν μαρτυρες παντων ων εποιησεν εν τε τη χωρα των ιουδαιων και εν ιερουσαλημ ον και ανειλον κρεμασαντες επι ξυλου
40 Pea naʻe fokotuʻu ia ʻe he ʻOtua ʻi hono ʻaho tolu, ʻo fakahā lahi ia;
τουτον ο θεος ηγειρεν τη τριτη ημερα και εδωκεν αυτον εμφανη γενεσθαι
41 Ka naʻe ʻikai ki he kakai kotoa pē, ka ki he fakamoʻoni naʻe tomuʻa fili ʻe he ʻOtua, kiate kimautolu, naʻa mau kai mo inu mo ia, ʻi he hili ʻene toetuʻu mei he mate.
ου παντι τω λαω αλλα μαρτυσιν τοις προκεχειροτονημενοις υπο του θεου ημιν οιτινες συνεφαγομεν και συνεπιομεν αυτω μετα το αναστηναι αυτον εκ νεκρων
42 Pea naʻa ne fekau kiate kimautolu ke mau malanga ki he kakai, mo fakamoʻoni ko ia ia kuo fakanofo ʻe he ʻOtua ko e Fakamaau ki he moʻui mo e mate.
και παρηγγειλεν ημιν κηρυξαι τω λαω και διαμαρτυρασθαι οτι αυτος εστιν ο ωρισμενος υπο του θεου κριτης ζωντων και νεκρων
43 Pea ʻoku fakamoʻoni kiate ia ʻae kau palōfita kotoa pē, ko ia fulipē ʻe tui kiate ia, ʻe maʻu ʻae fakamolemole ʻoe angahala ʻi hono huafa.”
τουτω παντες οι προφηται μαρτυρουσιν αφεσιν αμαρτιων λαβειν δια του ονοματος αυτου παντα τον πιστευοντα εις αυτον
44 Pea ʻi he kei leaʻaki ʻe Pita ʻae ngaahi lea ni, ne tō hifo ʻae Laumālie Māʻoniʻoni kiate kinautolu kotoa pē naʻe fanongo ki he lea.
ετι λαλουντος του πετρου τα ρηματα ταυτα επεπεσεν το πνευμα το αγιον επι παντας τους ακουοντας τον λογον
45 Pea naʻe ofo ʻakinautolu ʻoe kamu naʻe tui, ʻakinautolu kotoa pē naʻe omi mo Pita, koeʻuhi kuo huaʻi hifo ki he Senitaile foki ʻae foaki ʻoe Laumālie Māʻoniʻoni.
και εξεστησαν οι εκ περιτομης πιστοι οσοι συνηλθον τω πετρω οτι και επι τα εθνη η δωρεα του αγιου πνευματος εκκεχυται
46 He kuo nau fanongo ki heʻenau leaʻaki ʻae lea kehekehe, mo fakamālō ki he ʻOtua, Pea toki pehē ʻe Pita,
ηκουον γαρ αυτων λαλουντων γλωσσαις και μεγαλυνοντων τον θεον τοτε απεκριθη ο πετρος
47 “ʻE faʻa taʻofi ʻe ha taha ʻae vai, ke ʻoua naʻa papitaiso ʻakinautolu ni, ka kuo nau maʻu ʻae Laumālie Māʻoniʻoni ʻo hangē ko kitautolu?”
μητι το υδωρ κωλυσαι δυναται τις του μη βαπτισθηναι τουτους οιτινες το πνευμα το αγιον ελαβον ως και ημεις
48 Pea fekau ʻe ia ke nau papitaiso ʻi he huafa ʻae ʻEiki. Pea naʻa nau kole kiate ia ke nofo [mo kinautolu ]ʻi he ʻaho niʻihi.
προσεταξεν τε αυτους βαπτισθηναι εν τω ονοματι του κυριου ιησου τοτε ηρωτησαν αυτον επιμειναι ημερας τινας
