2 Kolinitō 11

1 Taumaiā ʻoku mou faʻa kātaki siʻi au ʻi [heʻeku ]vale: ʻio, mou kātakiʻi au.

Ég vona að þið umberið mig þótt ég haldi áfram að tala eins og heimskingi. Umberið mig og leyfið mér að segja það sem mér liggur á hjarta.

2 He ʻoku ou fuaʻa kiate kimoutolu ʻi he fuaʻa fakaʻotua: he kuo u fakanofo ʻakimoutolu ki he husepāniti pe taha, koeʻuhi ke u ʻatu ai ʻakimoutolu ko e tāupoʻou māʻoniʻoni kia Kalaisi.

Mér stendur ekki á sama um ykkur – ég ber sömu umhyggju fyrir ykkur og Guð. Ó, hve ég þrái að kærleikur ykkar beinist að Kristi einum, á sama hátt og ung og hrein stúlka geymir ást sína handa þeim sem hún elskar, og síðar giftist.

3 Ka ʻoku ou manavahē telia naʻa hangē ko hono oloa ʻe he ngata ʻi heʻene kākaaʻi ʻa ʻIvi, ʻe pehē ʻae fakahala homou loto mei he angatotonu ʻaia ʻoku ʻia Kalaisi.

En eitt óttast ég og það er að hugsanir ykkar spillist og einlægni ykkar gagnvart Drottni fari dvínandi, rétt eins og þegar Satan tældi Evu í Edensgarði.

4 Pea kapau moʻoni ʻoku malangaʻaki ʻe ia kuo aʻu atu, ʻae Sisu ʻe taha naʻe ʻikai te mau malangaʻaki, pea kapau ʻoku mou maʻu ha Laumālie ʻe taha, ʻaia naʻe ʻikai te mou maʻu, pe ha ongoongolelei ʻe taha, naʻe ʻikai te mou maʻu, pea neʻineʻi te mou faʻa kātaki ia.

Þið virðist svo auðtrúa! Þið trúið öllu sem ykkur er sagt. Þið trúið jafnvel mönnum sem koma og boða annan Jesú en þann sem við boðum, annan anda en heilagan anda sem þið tókuð á móti og aðra leið til hjálpræðis en þá sem við sýndum ykkur. Þið gleypið við öllu.

5 Ka ʻoku ou lau ʻeau ʻoku ʻikai siʻi te u tomui au ʻi he fungani “ʻaposetolo lahi.”

Mér finnast þessir „stórkostlegu sendimenn Guðs“, eins og þeir kalla sig, ekki standa mér framar í neinu.

6 He neongo ʻeku taʻepoto ʻi he lea, ka ʻoku ʻikai te u [pehē ]ʻi he ʻilo; ka kuo ʻosi hono fakahā lahi atu ʻakimautolu kiate kimoutolu ʻi he ngaahi meʻa kotoa pē.

Þótt ég sé lélegur ræðumaður þá veit ég þó hvað ég segi, það vona ég að ykkur sé ljóst.

7 He ko ʻeku fai hala ʻa ʻeku fakavaivai au kae fakahikihiki ai ʻakimoutolu, koeʻuhi ʻi heʻeku malangaʻaki kiate kimoutolu ʻae ongoongolelei ʻoe ʻOtua taʻehatotongi?

Ég flutti ykkur fagnaðarerindið en ég krafðist einskis af ykkur í staðinn. Voru það mistök hjá mér? Átti ég að fara fram á einhverja þóknun og var rangt af mér að auðmýkja mig?

8 Naʻaku fakamasivaʻi ʻae siasi niʻihi, ʻo maʻu [mei ai ]ʻae totongi, ke u ʻaonga ai kiate kimoutolu.

Ég rúði aðra söfnuði og lifði á því sem þeir sendu mér, einnig þann tíma sem ég var hjá ykkur. Þannig þjónaði ég ykkur án þess að það kostaði ykkur neitt. Og þótt allt þryti og ég liði skort, þá bað ég ykkur samt ekki um neitt, því að hinir kristnu í Makedóníu færðu mér aðra gjöf. Ég hef aldrei beðið ykkur um krónu og mun aldrei gera það.

9 Pea ʻi heʻeku ʻi ai mo kimoutolu, peau masiva, naʻe ʻikai te u fakamāfasia ha tangata ʻe tokotaha: he ko ia naʻaku masiva ai, naʻe ʻomi ia ʻe he kāinga naʻe haʻu mei Masitōnia: pea kuo u fai ʻi he meʻa kotoa pē ke ʻoua naʻaku fakamāfasia ʻakimoutolu, pea ko hoku loto teu pehē pe.

10 ‌ʻO hangē ʻoku ʻiate au ʻae moʻoni ʻa Kalaisi, ʻe ʻikai taʻofi au ʻi he polepole ni he ngaahi potu ʻo ʻAkeia.

Þetta skal ég standa við og segja öllum í Grikklandi.

11 Ko e meʻa ʻi he hā? Koeʻuhi ʻoku ʻikai te u ʻofa kiate kimoutolu? ʻOku ʻiloʻi ʻe he ʻOtua.

Hvers vegna? Er það vegna þess að mér þyki ekki vænt um ykkur? Nei, Guð veit að mér þykir það.

12 Ka ko ia ʻoku ou fai, te u fai pe ia, koeʻuhi ke tuʻusi ʻae tupungalau meiate kinautolu ʻoku kumi ki ai; koeʻuhi ko e meʻa ʻoku nau viki ai, ke ʻilo ʻakinautolu ʻoku nau hangē ko kimautolu.

En þetta geri ég til að kippa fótunum undan þeim sem stæra sig og segjast vinna verk Guðs eins og við.

13 Ka ko e kau ʻaposetolo loi ʻakinautolu, ko e kau ngāue fakakākā, ʻoku nau fakakehe ʻakinautolu ke hangē ko e kau ʻaposetolo ʻa Kalaisi.

Þessir menn eru ekki sendir af Guði, það er áreiðanlegt. Þeir eru svikarar sem hafa fengið ykkur til að halda að þeir séu postular Krists.

14 Pea ʻoku ʻikai ko e meʻa fakaofo ia he naʻa mo Sētane ʻoku fakakehe foki ia ko e ʻāngelo ʻoe maama.

Það undrar mig reyndar ekki. Satan getur brugðið sér í gervi ljósengils.

15 Ko ia ʻoku ʻikai ko ha meʻa lahi, ʻo kapau ʻe fakakehe ʻene kau faifekau foki ke hangē ko e kau faifekau ʻoe māʻoniʻoni; ko e ngataʻanga ʻokinautolu ʻe fakatatau ki heʻenau ngaahi ngāue.

Verum því ekki hissa þótt þjónar hans geti gert það sama og látist vera þjónar Guðs. Þessir menn munu þó að lokum verða að súpa seyðið af illverkum sínum, rétt eins og þeir eiga skilið.

16 ‌ʻOku ou toe pehē, ʻoua naʻa mahalo ʻe ha taha ko e vale au; pea kapau ʻe pehē, pea kātaki muʻa au ʻo taau mo e vale, koeʻuhi ke u polepole siʻi ʻiate au.

Ég bið ykkur enn, og það vegna þessara orða, að halda ekki að ég sé búinn að missa vitið. En þótt þið haldið að svo sé, þá hlustið samt á mig – glórulausan manninn – heimskingjann. Nú ætla ég að hrósa mér dálítið á sama hátt og þeir.

17 Ko ia ʻoku ou lea ʻaki, ʻoku ʻikai te u lea ʻaki mei he ʻEiki, kae hangē ko e vale, ʻi he polepole lahi ni.

Slíkt grobb er ekki að vilja Guðs og því tala ég nú eins og algjör fáviti.

18 Ko e meʻa ʻi he polepole ʻae tokolahi ki he kakano, teu polepole foki au.

Þessir menn eru sífellt að ræða við ykkur um hæfileika sína.

19 He ʻoku mou kātaki fiemālie pe ʻae kau vale, he koeʻuhi ʻoku mou poto.

Þið álítið ykkur skynsöm, en hlustið samt með ánægju á þessa heimskingja. Ykkur er alveg sama þótt þeir geri ykkur að þrælum, taki frá ykkur allt sem þið eigið, græði á ykkur og setji síðan upp merkissvip og slái ykkur utan undir.

20 He kapau ʻoku fakapōpulaʻi ʻakimoutolu ʻe ha taha, kapau te ne folo hifo, kapau te ne fakamālohiʻi ʻakimoutolu, kapau ʻe fakahikihiki ia, kapau te ne tukiʻi homou mata, ʻoku mou kātaki pe ia.

21 ‌ʻOku kau ʻeku lea ki he manukiʻi, ʻo hangē kuo moʻoni ʻemau vaivai. Ka koeni, ʻilonga ha meʻa ʻoku pole ai ha toko taha, (ʻoku ou lea ʻo hangē ha vale, ) ʻoku ou pole ai foki.

Mér þykir leitt, en ég mundi aldrei áræða að gera slíkt. En hverju sem þeir stæra sig af – og nú tala ég aftur eins og bjáni – þá get ég það líka. Jæja, lítum nú á hvað þeir segja.

22 Ko e Hepelū ʻakinautolu? ʻOku pehē mo au. Ko e ʻIsileli ʻakinautolu? ʻOku pehē mo au. Ko e hako ʻo ʻEpalahame ʻakinautolu? ʻOku pehē mo au.

Þeir hrósa sér af því að vera Hebrear. Gott og vel, það er ég líka. Þeir segjast vera Ísraelsmenn og tilheyra Guðs útvöldu þjóð, ekki satt? Ég líka. Segjast þeir ekki vera afkomendur Abrahams? Sama er að segja um mig.

23 Ko e kau faifekau ʻa Kalaisi ʻakinautolu? (ʻOku ou lea ʻo hangē ha vale) ʻoku ou lahi hake; ʻi he ngaahi ngāue lahi ʻaupito, ʻi he ngaahi kauʻimaea ʻo lahi ʻaupito, ʻi he nofo fale fakapōpula ʻo liunga lahi hake, pea liunga lahi ʻi he mate.

Þeir halda því fram að þeir þjóni Kristi. Ég hef þjónað honum betur en þeir allir. (Nú tala ég eins og vitfirringur!) Ég hef lagt á mig meira erfiði en þeir, verið oftar í fangelsi, verið húðstrýktur mörgum sinnum og horfst í augu við dauðann hvað eftir annað.

24 Naʻe liunga nima ʻa hoku haha ʻe he kakai Siu, pea taki tolungofulu ma hiva [ʻae tā].

Fimm sinnum létu Gyðingar húðstrýkja mig, þrjátíu og níu högg í hvert sinn. Það var hræðilegt.

25 Naʻe tuʻo tolu hoku teʻia ʻaki ʻae ngaahi vaʻa ʻakau, pea tuʻo taha hoku tolongaki ʻaki ʻae maka, kuo tuʻo tolu ʻeku mate ʻi he vaka, ko e pō mo e ʻaho naʻaku ʻi he moana;

Þrisvar hef ég verið barinn með prikum. Eitt sinn grýttur, þrisvar hef ég liðið skipbrot og eitt skiptið var ég sólarhring í sjó.

26 Pea faʻa fai ʻae ngaahi fononga, ʻi he tuʻutāmaki ʻi he ngaahi vai, ʻi he tuʻutāmaki ʻi he kaihaʻa kau, ʻi he tuʻutāmaki ʻi he kakai ʻo hoku fonua, ʻi he tuʻutāmaki ʻi he hiteni, ʻi he tuʻutāmaki ʻi he kolo, ʻi he tuʻutāmaki ʻi he toafa, ʻi he tuʻutāmaki ʻi he tahi, ʻi he tuʻutāmaki ʻi he kāinga loi;

Það er mörg leiðin og erfið sem ég hef orðið að ganga. Oft hef ég komist í hann krappan. Ég hef þurft að vaða vatnsmiklar ár. Ræningjar hafa verið á leið minni og lent hef ég í kasti við landa mína Gyðinga jafnt sem heiðingja. Margsinnis hef ég verið í lífshættu. Víða í borgum hef ég verið umkringdur af æstum múg.

27 ‌ʻI he ongosia mo e ngāue mamahi, ʻi he faʻa leʻo, ʻi he fiekaia mo e fieinu, ʻi he faʻa ʻaukai, ʻi he momoko mo e telefua.

Ég hef verið útslitinn, sárþjáður, og margar andvökunæturnar hef ég átt. Oft hef ég þurft að þola hungur og þorsta, verið klæðlítill og þjáðst af kulda.

28 Pea ʻikai pe ko e ngaahi meʻa ni mei tuʻa, ka ko ia foki ʻoku fetaʻomi kiate au ʻi he ʻaho kotoa pē, ko e tokanga ki he ngaahi siasi kotoa pē.

Auk alls þessa hef ég sífelldar áhyggjur af því hvernig söfnuðunum líður.

29 Ko hai ʻoku vaivai, pea ʻoku ʻikai teu vaivai ai? Ko hai ʻoku tūkia, pea ʻoku ʻikai te u vela ai?

Hver gerir mistök án þess að ég verði hryggur? Hver fellur án þess að ég hafi áhuga á að reisa hann á fætur?

30 Kapau kuo pau pe ke u polepole, teu polepole ki he ngaahi meʻa ʻoku kau ki heʻeku vaivai.

Ef ég á annað borð verð að hrósa mér, þá vil ég heldur hrósa mér af veikleika mínum.

31 Ko e ʻOtua mo e Tamai ʻa hotau ʻEiki ko Sisu Kalaisi, ʻaia ʻoku monūʻia ʻo taʻengata, ʻoku ne ʻiloʻi ʻoku ʻikai te u loi. (aiōn g165)

Guð, faðir Drottins Jesú Krists, hann sem lofaður verður um aldir alda, veit að ég segi satt. (aiōn g165)

32 Ko e pule ʻi Tamasikusi ʻi he tuʻi ai ʻa ʻAlitasi, naʻa ne leʻohi ʻae kolo ʻoe kakai Tamasikusi ʻaki ʻae kau tau, ʻo holi ke moʻua au:

Í Damaskus lét til dæmis landshöfðingi Areta konungs setja varðmenn við borgarhliðin til að handsama mig.

33 Pea naʻe tukutuku hifo au ʻi ha kato mei he kātupa ʻi he ʻā, peau hao mei hono nima.

En þá var ég látinn síga í körfu út um gat á borgarmúrnum og þannig slapp ég. (Eftirsóttur? Já, það má nú segja!)