1 Kolinitō 10

1 Ka ʻoku ʻikai ko hoku loto ʻe kāinga, ke mou taʻeʻilo, naʻe ʻi he malumalu ʻoe ʻao ʻa ʻetau ngaahi tamai kotoa pē, pea naʻa nau ʻalu atu kotoa pē ʻi he tahi;

Gleymum aldrei, vinir mínir, því sem kom fyrir þjóð okkar í eyðimörkinni forðum. Guð vísaði þeim veginn með skýi sem fór á undan þeim, og leiddi þá heilu og höldnu yfir Rauðahafið.

2 Pea naʻe papitaiso kotoa pē ia Mōsese ʻi he ʻao pea ʻi he tahi;

Þetta mætti kalla skírn þeirra til fylgdar við Móse – því þeir voru skírðir bæði í hafinu og skýinu.

3 Pea naʻa nau kai kotoa pē ʻi he meʻakai fakalaumālie pe taha;

Og á yfirnáttúrlegan hátt sendi Guð þeim fæðu að eta og vatn að drekka þarna í miðri eyðimörkinni – þeir drukku vatnið sem Kristur gaf þeim. Hann var þar hjá þeim eins og klettur og veitti andlega svölun og endurnæringu.

4 Pea naʻa nau inu kotoa pē ʻi he inu fakalaumālie pe taha: he naʻa nau inu mei he Maka fakalaumālie ko ia ʻaia naʻe muimui [ʻiate kinautolu]: pea ko e Maka ko ia ko Kalaisi.

5 Ka naʻe ʻikai siʻi fiemālie ʻae ʻOtua ki honau tokolahi: he naʻe tulaki hifo ʻakinautolu ʻi he toafa.

En þrátt fyrir allt þetta, þá óhlýðnuðust flestir þeirra Guði og hann lét þá falla í eyðimörkinni.

6 Pea ko e ngaahi meʻa ni ko e ngaahi fakatātā kiate kitautolu, koeʻuhi ke ʻoua naʻa tau holi ki he ngaahi meʻa kovi, ʻo hangē ko ʻenau holi kovi.

Af þessu sjáum við að við eigum ekki að girnast það sem illt er, eins og þeir gerðu,

7 Pea ʻoua naʻa mou tauhi tamapua, ʻo hangē ko honau niʻihi; ʻo tatau mo ia kuo tohi, “Naʻe nofo hifo ʻae kakai ke kai mo inu, pea tutuʻu hake ʻo meʻe.”

né tilbiðja hjáguði, eins og þeir. Biblían segir: Fólkið settist niður til að eta og drekka og stóð upp til að dansa – kring um gullkálfinn.

8 Pea ʻoua naʻa tau fai feʻauaki, ʻo hangē ko e fai ʻe honau niʻihi, pea tō ai ʻi he ʻaho pe taha ʻae toko ua mano mo e toko tolu afe.

Önnur aðvörun felst í því sem gerðist þegar sumir þeirra drýgðu hór. Afleiðing þess var að 23.000 þeirra dóu á einum degi!

9 Pea ʻoua naʻa tau ʻahiʻahi kia Kalaisi, ʻo hangē ko e ʻahiʻahi ʻo honau niʻihi, pea tāmateʻi ʻakinautolu ʻaki ʻae fanga ngata.

Misbjóðið ekki heldur þolinmæði Drottins, það gerðu þeir og dóu því af höggormsbitum.

10 Pea ʻoua naʻa mou lāunga, ʻo hangē ko e lāunga ʻa honau niʻihi, pea nau ʻauha ʻi he fakaʻauha.

Kvartið ekki gegn Guði og verkum hans, eins og þeir gerðu, munið að Guð sendi engil sinn til að eyða þeim.

11 Pea naʻe hoko ʻae ngaahi meʻa ni kotoa pē kiate kinautolu ko e ngaahi fakaʻilonga: pea kuo tohi ia ko hotau akonakiʻi, ʻakitautolu kuo hoko ki ai hono ngataʻanga ʻoe kuonga. (aiōn g165)

Allt þetta henti þá, okkur til viðvörunar. Þessir atburðir voru færðir í letur til þess að við gætum lesið um þá og lært af þeim nú er endalok heimsins nálgast. (aiōn g165)

12 Pea ko ia ʻoku mahalo ʻoku ne tuʻu, ke vakai telia naʻa hinga ia.

Gætið því að ykkur. Hugsið ekki sem svo: Þannig mundi ég aldrei hegða mér, þetta kemur aldrei fyrir mig! Látið þetta ykkur að kenningu verða, því þið gætuð líka gert rangt.

13 ‌ʻOku ʻikai ha ʻahiʻahi ʻe tō kiate kimoutolu ka ko ia ʻoku faʻa hoko ki he tangata: ka ʻoku moʻoni ʻae ʻOtua, pea ʻe ʻikai te ne tuku ke lahi hono ʻahiʻahiʻi ʻakimoutolu ʻi he meʻa te mou faʻa fai; ka ʻi he ʻahiʻahi ʻe tofa foki ʻe ia ʻae hala ke hao ai, koeʻuhi ke mou faʻa kātaki ia.

En munið þetta: Þær girndir sem þið þurfið að takast á við í lífi ykkar, eru ekkert nýtt eða einstakt. Margir hafa áður orðið að kljást við sömu vandamál og þið. En engin freisting er óyfirstíganleg. Þið getið treyst því að Guð muni ekki leyfa freistingunni að sigra ykkur. Þessu hefur hann lofað og hann stendur við orð sín. Hann mun sýna ykkur leið til að komast undan freistingunni, til þess að þið getið staðist hana ef þið viljið.

14 Ko ia, ko hoku kāinga ʻofeina, puna mei he tauhi tamapua.

Gætið þess, vinir mínir umfram allt, að forðast hvers konar hjáguðadýrkun.

15 ‌ʻOku ou lea atu ki ke kau tangata poto; mou fakamaau ki heʻeku lea.

Þið eruð skynsemdarfólk. Dæmið því um það sem ég ætla nú að segja:

16 Ko e ipu ʻoe tāpuaki ʻaia ʻoku mau tāpuakiʻi, ʻikai ko e feohiʻanga ia ʻi he taʻataʻa ʻo Kalaisi? Ko e mā ʻoku mau tofitofi, ʻikai ko e feohiʻanga ia ʻi he sino ʻo Kalaisi?

Þegar við biðjum um blessun Guðs yfir bikarinn, sem við drekkum af við heilaga kvöldmáltíð, þýðir það þá ekki að allir, sem drekka af honum, njóti saman blessunar af blóði Krists? Og þegar við brjótum brauðið og neytum þess saman, þá sýnir það að við njótum öll sameiginlega gjafa líkama hans.

17 Pea koeʻuhi ʻoku taha pe ʻae foʻi mā, ko kitautolu ko e tokolahi ko e sino pe taha: he ʻoku tau ʻinasi fakataha ʻi he foʻi mā pe taha ko ia.

Ekki skiptir máli hve mörg við erum, við neytum öll af sama brauði og sýnum þar með að við erum öll limir á líkama Krists.

18 Vakai ki ʻIsileli fakakakano: ʻikai ʻoku kau fakataha mo e ʻesifeilaulau ʻakinautolu ʻoku kai ʻae ngaahi feilaulau?

Eins er með Gyðingana, allir sem borða fórnarkjötið eru sameinaðir, bæði innbyrðis og í Guði, í þeirri athöfn.

19 Ka ʻoku ou pehē ai ko e hā? Ko ha meʻa koā ʻae tamapua, pe ko ha meʻa ʻaia ʻoku ʻatu ʻo feilaulau ʻaki ki he ngaahi tamapua?

Hvað er ég að reyna að segja? Er ég að segja að skurðgoðin, sem heiðingjarnir færa fórnir, séu lifandi og raunverulegir guðir og að kjöt, þeim fórnað, verði fyrir illum áhrifum? Nei, alls ekki.

20 [ʻE ʻikai]; he ko e ngaahi meʻa ʻoku feilaulau ʻaki ʻe he kakai Senitaile, ʻoku nau feilaulau ʻaki ki he ngaahi tēvolo, kae ʻikai ki he ʻOtua: pea ʻoku ʻikai ko hoku loto ke mou feohi mo e ngaahi tēvolo.

Ég á við að þeir, sem fórna til þessara skurðgoða, eru sameinaðir í því að fórna til illra anda en alls ekki Guðs og ég vil ekki að neitt ykkar eigi samfélag við illa anda.

21 ‌ʻOku ʻikai te mou faʻa inu ʻi he ipu ʻae ʻEiki, mo e ipu ʻae ngaahi tēvolo: ʻoku ʻikai te mou faʻa kau ʻi he keinangaʻanga ʻae ʻEiki, mo e keinangaʻanga ʻae ngaahi tēvolo.

Þið getið ekki drukkið af bikar Drottins og einnig af bikar Satans. Þið getið ekki meðtekið brauð við máltíð Drottins og einnig við borð illra anda.

22 Pea te tau fakafuaʻa ʻae ʻEiki? ʻOku tau mālohi kiate ia?

Eigum við að reita Drottin til reiði? Erum við öflugri en hann?

23 ‌ʻOku ngofua ʻae meʻa kotoa pē kiate au, ka ʻoku ʻikai ʻaonga ʻae meʻa kotoa pē: ʻoku ngofua ʻae meʻa kotoa pē kiate au, ka ʻoku ʻikai langa hake kotoa pē.

Auðvitað megið þið borða mat sem fórnað hefur verið skurðgoðum, ef þið viljið. Neysla slíks kjöt er ekki brot á lögum Guðs, en það þýðir þó ekki að þið eigið að gera það. Það getur verið leyfilegt en kann þó að vera óráðlegt.

24 Ke ʻoua naʻa kumi taki taha hono lelei pe ʻoʻona, ka ki he lelei ʻae niʻihi kehe.

Hugsið ekki aðeins um ykkur sjálf. Reynið líka að hugsa um meðbróður ykkar og systur og hvað þeim sé fyrir bestu.

25 ‌ʻIlonga ʻaia ʻoku fakatau ʻi he potu fakatau, kai ia, pea ʻoua naʻa fehuʻi telia ʻae loto:

Farið þannig að: Kaupið það kjöt sem selt er á torginu. Spyrjið ekki hvort það sé fórnarkjöt.

26 He “ʻoku ʻae ʻEiki ʻae fonua, mo hono fonu ʻo ia.”

Jörðin og öll hennar gæði tilheyra Guði og eru ykkur til gagns og gleði.

27 Kapau ʻe talaki ʻakimoutolu ʻe ha taha ʻiate kinautolu ʻoku ʻikai tui, pea ʻoku mou loto ke ʻalu ki ai; ko ia ʻoku tuku ʻi homou ʻao, kai, pea ʻoua naʻa fehuʻi telia ʻae loto.

Ef einhver, sem ekki er kristinn, býður þér í kvöldmat, þá skaltu hiklaust þiggja boðið ef þú vilt. Borðaðu allt sem fyrir þig er sett og spurðu einskis. Þá veistu ekki hvort maturinn hefur verið notaður til fórna eða ekki, og átt því ekki á hættu að fá samviskubit.

28 Ka ʻoka pehē ʻe ha taha kiate kimoutolu, “Kuo feilaulau ʻaki eni ki he ngaahi tamapua,” ʻoua naʻa mou kai ia, [telia ]ia kuo ne fakahā, pea telia mo e loto foki: he “ʻoku ʻae ʻEiki ʻae fonua, mo hono fonu ʻo ia:”

En ef einhver aðvarar þig og segir að þetta sé fórnarkjöt, skaltu ekki borða það, af tillitssemi við þann sem varaði þig við og samvisku hans.

29 ‌ʻOku ou pehē “ko e loto,” kae ʻikai ʻoʻou, ka ʻoe tokotaha: he ko e hā ʻoku fakamaau ai ʻeku tauʻatāina ʻaki ʻae loto ʻoe taha kehe?

Í þessu tilviki er það hans afstaða sem máli skiptir en ekki þín. Nú finnst þér ef til vill undarlegt hvers vegna þér ber að láta skoðanir annarra hafa áhrif á og stjórna gerðum þínum.

30 He kapau ko ha meʻa ʻi he ʻofa ʻoku ou maʻu ai ia, ko e hā ʻoku lauʻikovi ai au ʻi he meʻa ko ia ʻoku ou fakafetaʻi ai?”

Geti ég þakkað Guði fyrir matinn og notið hans, hvers vegna á ég þá að láta einhvern annan eyðileggja allt, bara af því að honum finnst ég hafa rangt fyrir mér?

31 Ko ia kapau ʻoku mou kai, pe inu, pe ko e hā ʻae meʻa ʻoku mou fai, fai kotoa pē ke fakaongolelei ai ʻae ʻOtua.

Jú, sjáið til. Það er vegna þess að allt sem þið gerið á að vera Drottni til dýrðar, jafnvel matur ykkar og drykkur.

32 ‌ʻOua naʻa fai fakaʻita, pe ki he kakai Siu, pe ki he kakai Senitaile, pe ki he siasi ʻoe ʻOtua:

Verið því ekki öðrum til hneykslunar, hvort sem það eru Gyðingar, heiðingjar eða trúbræður.

33 ‌ʻIo, ʻo hangē ko au, ʻoku ou fakafiemālieʻi ʻae tangata kotoa pē ʻi he meʻa kotoa pē, ʻo ʻikai kumi ʻae lelei ʻoʻoku, ka ko e lelei ʻoe tokolahi, koeʻuhi ke nau moʻui.

Þannig fer ég að: Ég reyni að þóknast öllum í öllu sem ég geri, og hugsa þá ekki aðeins um það sem mér fellur best eða gagnast mest, heldur um það sem getur orðið þeim fyrir bestu, svo að þeim verði bjargað – þeir frelsist.