சங்கீதம் 95
Allons, glorifions le Seigneur par nos chants, acclamons le Rocher de notre salut!
Présentons-nous devant lui avec des actions de grâce, entonnons des hymnes en son honneur!
Car l’Eternel est un grand Dieu, un grand Roi, au-dessus de toutes les divinités.
Il tient en ses mains les profonds abîmes de la terre! Les cimes altières des montagnes sont à lui.
A lui la mer: c’est lui qui l’a créée; et la terre ferme est l’œuvre de ses mains.
Venez! nous voulons nous prosterner, nous incliner, ployer les genoux devant l’Eternel, notre créateur.
Oui, il est notre Dieu, et nous sommes le peuple dont il est le pasteur, le troupeau que dirige sa main. Si seulement aujourd’hui encore vous écoutiez sa voix!
8 ௮ இன்று அவருடைய சத்தத்தைக் கேட்பீர்களென்றால், வனாந்திரத்தில் கோபம் மூட்டினபோதும் சோதனை நாளிலும் நடந்ததுபோல, உங்களுடைய இருதயத்தைக் கடினப்படுத்தாமலிருங்கள்.
"N’Endurcissez pas votre cœur comme à Meriba, comme au jour de Massa dans le désert,
9 ௯ அங்கே உங்களுடைய முற்பிதாக்கள் என்னைச் சோதித்து, என்னைப் பரீட்சை பார்த்து, என்னுடைய செயல்களையும் கண்டார்கள்.
où vos ancêtres m’ont tenté, mis à l’épreuve, quoiqu’ils eussent vu mes œuvres.
10 ௧0 நாற்பது வருடங்களாக நான் அந்தச் சந்ததியின்மேல் கோபமாக இருந்து, அவர்கள் வழுவிப்போகிற இருதயமுள்ள மக்களென்றும், என்னுடைய வழிகளை அறியாதவர்களென்றும் சொல்லி,
Pendant quarante ans j’étais écœuré de cette génération, et je disais: "C’Est un peuple au cœur égaré, qui ne veut pas connaître mes voies."
Aussi jurai-je, dans ma colère, qu’ils n’entreraient pas dans ma paisible résidence."
