சங்கீதம் 106
Praise ye the LORD. O give thanks unto the LORD; for [he is] good: for his mercy [endureth] for ever.
Who can utter the mighty acts of the LORD? [who] can shew forth all his praise?
Blessed [are] they that keep judgment, [and] he that doeth righteousness at all times.
4 ௪ யெகோவாவே, நீர் தெரிந்துகொண்டவர்களின் நன்மையை நான் கண்டு, உம்முடைய மக்களின் மகிழ்ச்சியால் மகிழ்ந்து, உம்முடைய சுதந்தரத்தோடு மேன்மைபாராட்டும்படிக்கு,
Remember me, O LORD, with the favour [that thou bearest unto] thy people: O visit me with thy salvation;
5 ௫ உம்முடைய மக்களுக்கு நீர் பாராட்டும் கிருபையின்படி என்னை நினைத்து, உம்முடைய இரட்சிப்பினால் என்னைச் சந்தித்தருளும்.
That I may see the good of thy chosen, that I may rejoice in the gladness of thy nation, that I may glory with thine inheritance.
We have sinned with our fathers, we have committed iniquity, we have done wickedly.
7 ௭ எங்களுடைய முன்னோர்கள் எகிப்திலே உம்முடைய அதிசயங்களை உணராமலும், உம்முடைய கிருபைகளின் பெருக்கத்தை நினைக்காமலும் போய், சிவந்த கடலின் ஓரத்திலே கலகம்செய்தார்கள்.
Our fathers understood not thy wonders in Egypt; they remembered not the multitude of thy mercies; but provoked [him] at the sea, [even] at the Red sea.
8 ௮ ஆனாலும் அவர் தமது வல்லமையை வெளிப்படுத்தும்படி, தம்முடைய பெயரினிமித்தம் அவர்களைக் காப்பாற்றினார்.
Nevertheless he saved them for his name’s sake, that he might make his mighty power to be known.
9 ௯ அவர் சிவந்த கடலை அதட்டினார், அது வற்றிப்போனது; காய்ந்த தரையில் நடக்கிறதுபோல அவர்களை ஆழங்களில் நடந்துபோகச்செய்தார்.
He rebuked the Red sea also, and it was dried up: so he led them through the depths, as through the wilderness.
And he saved them from the hand of him that hated [them], and redeemed them from the hand of the enemy.
And the waters covered their enemies: there was not one of them left.
Then believed they his words; they sang his praise.
They soon forgat his works; they waited not for his counsel:
But lusted exceedingly in the wilderness, and tempted God in the desert.
And he gave them their request; but sent leanness into their soul.
They envied Moses also in the camp, [and] Aaron the saint of the LORD.
The earth opened and swallowed up Dathan, and covered the company of Abiram.
18 ௧௮ அவர்கள் கூட்டத்தில் நெருப்பு பற்றியெரிந்தது; நெருப்பு ஜூவாலை துன்மார்க்கர்களை எரித்துப்போட்டது.
And a fire was kindled in their company; the flame burned up the wicked.
They made a calf in Horeb, and worshipped the molten image.
Thus they changed their glory into the similitude of an ox that eateth grass.
21 ௨௧ எகிப்திலே பெரிய செயல்களையும், காமின் தேசத்திலே அதிசயங்களையும், சிவந்த கடலினருகில் பயங்கரமானவைகளையும் செய்தவராகிய,
They forgat God their saviour, which had done great things in Egypt;
Wondrous works in the land of Ham, [and] terrible things by the Red sea.
23 ௨௩ ஆகையால், அவர்களை நாசம்செய்வேன் என்றார்; அப்பொழுது அவரால் தெரிந்துகொள்ளப்பட்ட மோசே, அவர்களை அவர் அழிக்காதபடி, அவருடைய கடுங்கோபத்தை ஆற்றுவதற்கு, அவருக்கு முன்பாகத் திறப்பின் வாசலிலே நின்றான்.
Therefore he said that he would destroy them, had not Moses his chosen stood before him in the breach, to turn away his wrath, lest he should destroy [them].
Yea, they despised the pleasant land, they believed not his word:
But murmured in their tents, [and] hearkened not unto the voice of the LORD.
Therefore he lifted up his hand against them, to overthrow them in the wilderness:
To overthrow their seed also among the nations, and to scatter them in the lands.
They joined themselves also unto Baal-peor, and ate the sacrifices of the dead.
Thus they provoked [him] to anger with their inventions: and the plague brake in upon them.
Then stood up Phinehas, and executed judgment: and [so] the plague was stayed.
And that was counted unto him for righteousness unto all generations for evermore.
32 ௩௨ மேரிபாவின் தண்ணீர்களிடத்திலும் அவருக்குக் கடுங்கோபம் மூட்டினார்கள்; அவர்களினால் மோசேக்கும் பொல்லாப்பு வந்தது.
They angered [him] also at the waters of strife, so that it went ill with Moses for their sakes:
Because they provoked his spirit, so that he spake unadvisedly with his lips.
They did not destroy the nations, concerning whom the LORD commanded them:
But were mingled among the heathen, and learned their works.
And they served their idols: which were a snare unto them.
Yea, they sacrificed their sons and their daughters unto devils,
38 ௩௮ அவர்கள் கானான் தேசத்து சிலைகளுக்கு பலியிட்டு, தங்களுடைய மகன்கள் மகள்களுடைய குற்றமில்லாத இரத்தத்தைச் சிந்தினார்கள்; தேசம் இரத்தத்தால் தீட்டுப்பட்டது.
And shed innocent blood, [even] the blood of their sons and of their daughters, whom they sacrificed unto the idols of Canaan: and the land was polluted with blood.
Thus were they defiled with their own works, and went a whoring with their own inventions.
Therefore was the wrath of the LORD kindled against his people, insomuch that he abhorred his own inheritance.
And he gave them into the hand of the heathen; and they that hated them ruled over them.
Their enemies also oppressed them, and they were brought into subjection under their hand.
43 ௪௩ அநேகமுறை அவர்களை விடுவித்தார்; அவர்களோ தங்களுடைய யோசனையினால் அவருக்கு விரோதமாகக் கலகம்செய்து, தங்களுடைய அக்கிரமத்தினால் சிறுமைப்படுத்தப்பட்டார்கள்.
Many times did he deliver them; but they provoked [him] with their counsel, and were brought low for their iniquity.
Nevertheless he regarded their affliction, when he heard their cry:
And he remembered for them his covenant, and repented according to the multitude of his mercies.
He made them also to be pitied of all those that carried them captives.
47 ௪௭ எங்கள் தேவனாகிய யெகோவாவே, நாங்கள் உமது பரிசுத்தப் பெயரைப் போற்றி, உம்மைத் துதிக்கிறதில் மேன்மைபாராட்டும்படி எங்களைக் காப்பாற்றி, எங்களைத் தேசங்களிலிருந்து சேர்த்தருளும்.
Save us, O LORD our God, and gather us from among the heathen, to give thanks unto thy holy name, [and] to triumph in thy praise.
48 ௪௮ இஸ்ரவேலின் தேவனாகிய யெகோவா அநாதியாக என்றென்றைக்கும் ஸ்தோத்திரிக்கப்படத்தக்கவர். மக்களெல்லோரும் ஆமென், என்பார்களாக, அல்லேலூயா.
Blessed [be] the LORD God of Israel from everlasting to everlasting: and let all the people say, Amen. Praise ye the LORD.
