யோபு 6
Entonces Job respondió,
“Oh, si mi angustia fuera pesada, ¡y toda mi calamidad puesta en la balanza!
Por ahora sería más pesado que la arena de los mares, por lo que mis palabras han sido precipitadas.
4 ௪ சர்வவல்லமையுள்ள தேவனின் அம்புகள் எனக்குள் தைத்திருக்கிறது; அவைகளின் விஷம் என் உயிரைக் குடிக்கிறது; தேவனால் உண்டாகும் பயங்கரங்கள் எனக்கு முன்பாக அணியணியாக நிற்கிறது.
Porque las flechas del Todopoderoso están dentro de mí. Mi espíritu bebe su veneno. Los terrores de Dios se han puesto en marcha contra mí.
¿El burro salvaje rebuzna cuando tiene hierba? ¿O el buey baja sobre su forraje?
¿Puede comerse sin sal lo que no tiene sabor? ¿O hay algún sabor en la clara del huevo?
Mi alma se niega a tocarlos. Para mí son como una comida repugnante.
“Oh, que pueda tener mi petición, que Dios me conceda lo que anhelo,
incluso que le gustaría a Dios aplastarme; ¡que soltara la mano y me cortara!
10 ௧0 அப்பொழுதாவது எனக்கு ஆறுதல் இருக்குமே; அப்பொழுது என்னை விட்டு நீங்காத வியாதியினால் உணர்வில்லாமல் இருப்பேன்; பரிசுத்தருடைய வார்த்தைகளை நான் மறைத்துவைக்கவில்லை, அவர் என்னைக் கைவிடமாட்டார்.
Que siga siendo mi consuelo, sí, déjame exultar en el dolor que no perdona, que no he negado las palabras del Santo.
11 ௧௧ நான் காத்துக்கொண்டிருக்க என் பெலன் எம்மாத்திரம்? என் வாழ்நாள் நீடித்திருக்கச் செய்ய என் முடிவு எப்படிப்பட்டது?
¿Cuál es mi fuerza, para que espere? ¿Cuál es mi fin, que debo ser paciente?
¿Es mi fuerza la de las piedras? ¿O mi carne es de bronce?
¿No es que no tengo ayuda en mí, que la sabiduría se aleja de mí?
14 ௧௪ உபத்திரவப்படுகிறவனுக்கு அவனுடைய நண்பரால் தயவு கிடைக்கவேண்டும்; அவனோ சர்வவல்லமையுள்ள தேவனுக்குப் பயப்படாமல் போகிறான்.
“Al que está a punto de desfallecer, se le debe mostrar la bondad de su amigo; incluso a quien abandona el temor del Todopoderoso.
Mis hermanos han actuado con engaño como un arroyo, como el cauce de los arroyos que pasan;
que son negros a causa del hielo, en la que se esconde la nieve.
En la estación seca, desaparecen. Cuando hace calor, se consumen fuera de su lugar.
Las caravanas que viajan junto a ellos se alejan. Suben a los desechos y perecen.
Las caravanas de Tema miraban. Las compañías de Saba les esperaban.
Estaban angustiados porque estaban confiados. Llegaron allí y se confundieron.
21 ௨௧ அப்படியே நீங்களும் இப்பொழுது ஒன்றுக்கும் உதவாமற்போனீர்கள்; என் ஆபத்தைக் கண்டு பயப்படுகிறீர்கள்.
Por ahora no eres nada. Ves un terror y tienes miedo.
22 ௨௨ எனக்கு ஏதாகிலும் கொண்டு வாருங்கள் என்றும், உங்கள் செல்வத்திலிருந்து எனக்கு ஏதாவது பணம் கொடுங்கள் என்றும்;
¿Acaso he dicho alguna vez: “Dame”? o, “¿Ofrece un regalo para mí de tu sustancia?
23 ௨௩ அல்லது சத்துருவின் கைக்கு என்னை காப்பாற்றுங்கள், கொடியவரின் கைக்கு என்னை தப்புவித்து காப்பாற்றிவிடுங்கள் என்றும் நான் சொன்னதுண்டோ?
o “Líbrame de la mano del adversario”. o: “Redímeme de la mano de los opresores”.
24 ௨௪ எனக்கு பதில் சொல்லுங்கள், நான் மவுனமாயிருப்பேன்; நான் எதிலே தவறுசெய்தேனோ அதை எனக்குத் தெரியப்படுத்துங்கள்.
“Enséñame y callaré. Haz que entienda mi error.
¡Qué fuertes son las palabras de rectitud! Pero tu reprimenda, ¿qué reprende?
26 ௨௬ கடிந்துகொள்ள நீங்கள் வார்த்தைகளை யோசித்து, நம்பிக்கையற்றவனுடைய வார்த்தைகளைக் காற்றிலே விட்டுவிடுகிறீர்களோ?
¿Pretendes reprobar las palabras, ya que los discursos de quien está desesperado son como el viento?
27 ௨௭ இப்படிச் செய்து திக்கற்றவன்மேல் நீங்கள் விழுந்து, உங்கள் நண்பனுக்குப் படுகுழியை வெட்டுகிறீர்கள்.
Sí, incluso echarías suertes por los huérfanos, y hacer mercancía de su amigo.
28 ௨௮ இப்போதும் உங்களுக்கு விருப்பமானால் என்னை நோக்கிப் பாருங்கள்; அப்பொழுது நான் பொய்சொல்லுகிறேனோ என்று உங்களுக்கு வெளிப்படையாகத் தெரியும்.
Ahora, pues, complácete en mirarme, porque seguramente no te mentiré en la cara.
29 ௨௯ நீங்கள் திரும்ப யோசித்து பாருங்கள்; அநீதி காணப்படாதிருக்கும்; திரும்ப சிந்தியுங்கள் என் நீதி அதிலே வெளிப்படும்.
Por favor, vuelva. Que no haya injusticia. Sí, regresa de nuevo. Mi causa es justa.
¿Hay injusticia en mi lengua? ¿Mi gusto no puede discernir las travesuras?
