யோபு 6
Allora Giobbe rispose:
Se ben si pesasse il mio cruccio e sulla stessa bilancia si ponesse la mia sventura...
certo sarebbe più pesante della sabbia del mare! Per questo temerarie sono state le mie parole,
4 ௪ சர்வவல்லமையுள்ள தேவனின் அம்புகள் எனக்குள் தைத்திருக்கிறது; அவைகளின் விஷம் என் உயிரைக் குடிக்கிறது; தேவனால் உண்டாகும் பயங்கரங்கள் எனக்கு முன்பாக அணியணியாக நிற்கிறது.
perché le saette dell'Onnipotente mi stanno infitte, sì che il mio spirito ne beve il veleno e terrori immani mi si schierano contro!
Raglia forse il somaro con l'erba davanti o muggisce il bue sopra il suo foraggio?
Si mangia forse un cibo insipido, senza sale? O che gusto c'è nell'acqua di malva?
Ciò che io ricusavo di toccare questo è il ributtante mio cibo!
Oh, mi accadesse quello che invoco, e Dio mi concedesse quello che spero!
Volesse Dio schiacciarmi, stendere la mano e sopprimermi!
10 ௧0 அப்பொழுதாவது எனக்கு ஆறுதல் இருக்குமே; அப்பொழுது என்னை விட்டு நீங்காத வியாதியினால் உணர்வில்லாமல் இருப்பேன்; பரிசுத்தருடைய வார்த்தைகளை நான் மறைத்துவைக்கவில்லை, அவர் என்னைக் கைவிடமாட்டார்.
Ciò sarebbe per me un qualche conforto e gioirei, pur nell'angoscia senza pietà, per non aver rinnegato i decreti del Santo.
11 ௧௧ நான் காத்துக்கொண்டிருக்க என் பெலன் எம்மாத்திரம்? என் வாழ்நாள் நீடித்திருக்கச் செய்ய என் முடிவு எப்படிப்பட்டது?
Qual la mia forza, perché io possa durare, o qual la mia fine, perché prolunghi la vita?
La mia forza è forza di macigni? La mia carne è forse di bronzo?
Non v'è proprio aiuto per me? Ogni soccorso mi è precluso?
14 ௧௪ உபத்திரவப்படுகிறவனுக்கு அவனுடைய நண்பரால் தயவு கிடைக்கவேண்டும்; அவனோ சர்வவல்லமையுள்ள தேவனுக்குப் பயப்படாமல் போகிறான்.
A chi è sfinito è dovuta pietà dagli amici, anche se ha abbandonato il timore di Dio.
I miei fratelli mi hanno deluso come un torrente, sono dileguati come i torrenti delle valli,
i quali sono torbidi per lo sgelo, si gonfiano allo sciogliersi della neve,
ma al tempo della siccità svaniscono e all'arsura scompaiono dai loro letti.
Deviano dalle loro piste le carovane, avanzano nel deserto e vi si perdono;
le carovane di Tema guardano là, i viandanti di Saba sperano in essi:
ma rimangono delusi d'avere sperato, giunti fin là, ne restano confusi.
21 ௨௧ அப்படியே நீங்களும் இப்பொழுது ஒன்றுக்கும் உதவாமற்போனீர்கள்; என் ஆபத்தைக் கண்டு பயப்படுகிறீர்கள்.
Così ora voi siete per me: vedete che faccio orrore e vi prende paura.
22 ௨௨ எனக்கு ஏதாகிலும் கொண்டு வாருங்கள் என்றும், உங்கள் செல்வத்திலிருந்து எனக்கு ஏதாவது பணம் கொடுங்கள் என்றும்;
Vi ho detto forse: «Datemi qualcosa» o «dei vostri beni fatemi un regalo»
23 ௨௩ அல்லது சத்துருவின் கைக்கு என்னை காப்பாற்றுங்கள், கொடியவரின் கைக்கு என்னை தப்புவித்து காப்பாற்றிவிடுங்கள் என்றும் நான் சொன்னதுண்டோ?
o «liberatemi dalle mani di un nemico» o «dalle mani dei violenti riscattatemi»?
24 ௨௪ எனக்கு பதில் சொல்லுங்கள், நான் மவுனமாயிருப்பேன்; நான் எதிலே தவறுசெய்தேனோ அதை எனக்குத் தெரியப்படுத்துங்கள்.
Istruitemi e allora io tacerò, fatemi conoscere in che cosa ho sbagliato.
Che hanno di offensivo le giuste parole? Ma che cosa dimostra la prova che viene da voi?
26 ௨௬ கடிந்துகொள்ள நீங்கள் வார்த்தைகளை யோசித்து, நம்பிக்கையற்றவனுடைய வார்த்தைகளைக் காற்றிலே விட்டுவிடுகிறீர்களோ?
Forse voi pensate a confutare parole, e come sparsi al vento stimate i detti di un disperato!
27 ௨௭ இப்படிச் செய்து திக்கற்றவன்மேல் நீங்கள் விழுந்து, உங்கள் நண்பனுக்குப் படுகுழியை வெட்டுகிறீர்கள்.
Anche sull'orfano gettereste la sorte e a un vostro amico scavereste la fossa.
28 ௨௮ இப்போதும் உங்களுக்கு விருப்பமானால் என்னை நோக்கிப் பாருங்கள்; அப்பொழுது நான் பொய்சொல்லுகிறேனோ என்று உங்களுக்கு வெளிப்படையாகத் தெரியும்.
Ma ora degnatevi di volgervi verso di me: davanti a voi non mentirò.
29 ௨௯ நீங்கள் திரும்ப யோசித்து பாருங்கள்; அநீதி காணப்படாதிருக்கும்; திரும்ப சிந்தியுங்கள் என் நீதி அதிலே வெளிப்படும்.
Su, ricredetevi: non siate ingiusti! Ricredetevi; la mia giustizia è ancora qui!
C'è forse iniquità sulla mia lingua o il mio palato non distingue più le sventure?
