யோபு 6
Et Job reprit et dit:
Ah! qu'on pèse, qu'on pèse mon tourment! et qu'on mette mon malheur dans la balance aussi!
car sur le sable des mers il l'emporte en grandeur: de là mes paroles outrées!
4 ௪ சர்வவல்லமையுள்ள தேவனின் அம்புகள் எனக்குள் தைத்திருக்கிறது; அவைகளின் விஷம் என் உயிரைக் குடிக்கிறது; தேவனால் உண்டாகும் பயங்கரங்கள் எனக்கு முன்பாக அணியணியாக நிற்கிறது.
Car je porte sur moi les flèches du Tout-puissant, de leur poison mon cœur est abreuvé; les terreurs de Dieu m'ont cerné.
L'onagre brait-il auprès de la verdure? Le taureau mugit-il auprès de son fourrage?
Mange-t-on ce qui est insipide, sans sel? Le blanc de l'œuf a-t-il une saveur?
Mon âme refuse d'y toucher, et c'est comme une pourriture qui infecte mon pain.
O, si mon vœu pouvait s'accomplir, et si Dieu remplissait mon souhait!
S'il plaisait à Dieu de m'écraser, d'étendre sa main, et de me retrancher!
10 ௧0 அப்பொழுதாவது எனக்கு ஆறுதல் இருக்குமே; அப்பொழுது என்னை விட்டு நீங்காத வியாதியினால் உணர்வில்லாமல் இருப்பேன்; பரிசுத்தருடைய வார்த்தைகளை நான் மறைத்துவைக்கவில்லை, அவர் என்னைக் கைவிடமாட்டார்.
Ainsi j'aurais encore une consolation, et une joie dans les maux qu'il ne m'épargne pas, car je n'ai point renié la parole du Dieu Saint.
11 ௧௧ நான் காத்துக்கொண்டிருக்க என் பெலன் எம்மாத்திரம்? என் வாழ்நாள் நீடித்திருக்கச் செய்ய என் முடிவு எப்படிப்பட்டது?
Qu'est-ce que ma force pour attendre? et qu'est-ce que ma fin, pour patienter?
Ma force est-elle la force de la pierre? mon corps est-il d'airain?
Par moi-même ne suis-je pas sans ressources, et le secours n'est-il pas refoulé loin de moi?
14 ௧௪ உபத்திரவப்படுகிறவனுக்கு அவனுடைய நண்பரால் தயவு கிடைக்கவேண்டும்; அவனோ சர்வவல்லமையுள்ள தேவனுக்குப் பயப்படாமல் போகிறான்.
A l'affligé son ami doit de l'affection, sinon il dépouille la crainte du Tout-puissant.
Mes frères sont perfides comme le torrent, comme les eaux des ravins, qui tarissent,
que troublent les glaces, où s'enfonce la neige,
qui, au temps de leur baisse, se dissipent, et, quand vient la chaleur, leur lit se trouve à sec.
Les caravanes s'écartent de leur route, s'avancent dans le désert, et périssent;
là portent leurs regards les caravanes de Théma, là les voyageurs de Séba placent leur espérance;
ils ont honte d'avoir eu confiance, ils y arrivent, et sont confus.
21 ௨௧ அப்படியே நீங்களும் இப்பொழுது ஒன்றுக்கும் உதவாமற்போனீர்கள்; என் ஆபத்தைக் கண்டு பயப்படுகிறீர்கள்.
De même vous n'êtes rien, vous voyez la terreur, et tremblez.
22 ௨௨ எனக்கு ஏதாகிலும் கொண்டு வாருங்கள் என்றும், உங்கள் செல்வத்திலிருந்து எனக்கு ஏதாவது பணம் கொடுங்கள் என்றும்;
Est-ce que j'ai dit: Donnez-moi! et avec vos biens, gagnez-moi la faveur!
23 ௨௩ அல்லது சத்துருவின் கைக்கு என்னை காப்பாற்றுங்கள், கொடியவரின் கைக்கு என்னை தப்புவித்து காப்பாற்றிவிடுங்கள் என்றும் நான் சொன்னதுண்டோ?
et tirez-moi de la main de l'ennemi, et de la main des furieux rachetez-moi?
24 ௨௪ எனக்கு பதில் சொல்லுங்கள், நான் மவுனமாயிருப்பேன்; நான் எதிலே தவறுசெய்தேனோ அதை எனக்குத் தெரியப்படுத்துங்கள்.
Instruisez-moi! je veux me taire, et faites-moi sentir en quoi j'ai failli!
Quelle force dans le langage de la vérité! mais que démontrent vos remontrances?
26 ௨௬ கடிந்துகொள்ள நீங்கள் வார்த்தைகளை யோசித்து, நம்பிக்கையற்றவனுடைய வார்த்தைகளைக் காற்றிலே விட்டுவிடுகிறீர்களோ?
Est-ce des discours que vous pensez à reprendre? mais on livre au vent les propos du désespoir.
27 ௨௭ இப்படிச் செய்து திக்கற்றவன்மேல் நீங்கள் விழுந்து, உங்கள் நண்பனுக்குப் படுகுழியை வெட்டுகிறீர்கள்.
Oui, sur l'orphelin vous jetez le filet, et vous creusez la fosse devant votre ami.
28 ௨௮ இப்போதும் உங்களுக்கு விருப்பமானால் என்னை நோக்கிப் பாருங்கள்; அப்பொழுது நான் பொய்சொல்லுகிறேனோ என்று உங்களுக்கு வெளிப்படையாகத் தெரியும்.
Mais ici, veuillez me regarder! et vos yeux vous diront si je suis un menteur.
29 ௨௯ நீங்கள் திரும்ப யோசித்து பாருங்கள்; அநீதி காணப்படாதிருக்கும்; திரும்ப சிந்தியுங்கள் என் நீதி அதிலே வெளிப்படும்.
Revenez donc! qu'il n'y ait pas injustice! revenez! j'ai encore raison sur ce point.
L'injustice est-elle sur ma langue, et mon palais ne distingue-t-il pas ce qui est mauvais?
