யோபு 6
Then Job responded:
“If my grief could be weighed and my troubles placed on the scales
they would be heavier than the sand of the sea. That's why I spoke so rashly.
4 ௪ சர்வவல்லமையுள்ள தேவனின் அம்புகள் எனக்குள் தைத்திருக்கிறது; அவைகளின் விஷம் என் உயிரைக் குடிக்கிறது; தேவனால் உண்டாகும் பயங்கரங்கள் எனக்கு முன்பாக அணியணியாக நிற்கிறது.
For the arrows of the Almighty are in me; their poison saps my spirit. God's terrors are lined up against me.
Don't wild donkeys bray when their grass is gone? Don't cattle groan when they don't have food!
Can something that's tasteless be eaten without salt? Is there any taste in the white of an egg?
I just can't touch any food—even the thought makes me feel sick!
Oh, if only I could have what I really want, that God would give me what I most desire—
that God would be willing to crush me to death, that he would just let me die!
10 ௧0 அப்பொழுதாவது எனக்கு ஆறுதல் இருக்குமே; அப்பொழுது என்னை விட்டு நீங்காத வியாதியினால் உணர்வில்லாமல் இருப்பேன்; பரிசுத்தருடைய வார்த்தைகளை நான் மறைத்துவைக்கவில்லை, அவர் என்னைக் கைவிடமாட்டார்.
But it still comforts me to know, making me happy through the never-ending pain, that I have never rejected the words of God.
11 ௧௧ நான் காத்துக்கொண்டிருக்க என் பெலன் எம்மாத்திரம்? என் வாழ்நாள் நீடித்திருக்கச் செய்ய என் முடிவு எப்படிப்பட்டது?
Why should I go on waiting when I don't have the strength? Why should I keep going when I don't know what is going to happen to me?
Am I as strong as rock? Am I made out of bronze?
How can I help myself now that any chance of success is ripped away from me?
14 ௧௪ உபத்திரவப்படுகிறவனுக்கு அவனுடைய நண்பரால் தயவு கிடைக்கவேண்டும்; அவனோ சர்வவல்லமையுள்ள தேவனுக்குப் பயப்படாமல் போகிறான்.
Anyone who isn't kind to a friend has given up respecting the Almighty.
My brothers have acted as deceptively as a desert stream, rushing waters in the desert that vanish.
The stream floods when it is full of dark ice and melting snow,
but in the heat it dries up and disappears, vanishing from where it once was.
Camel caravans turn aside to look for water, but don't find any and they die.
Caravans from Tema looked, travelers from Sheba were confident,
but their hopes were dashed—they came and found nothing.
21 ௨௧ அப்படியே நீங்களும் இப்பொழுது ஒன்றுக்கும் உதவாமற்போனீர்கள்; என் ஆபத்தைக் கண்டு பயப்படுகிறீர்கள்.
Now you are no help, just like that—you see my trouble and you're afraid.
22 ௨௨ எனக்கு ஏதாகிலும் கொண்டு வாருங்கள் என்றும், உங்கள் செல்வத்திலிருந்து எனக்கு ஏதாவது பணம் கொடுங்கள் என்றும்;
Have I asked you for anything? Have I told you to bribe anyone for me from your wealth?
23 ௨௩ அல்லது சத்துருவின் கைக்கு என்னை காப்பாற்றுங்கள், கொடியவரின் கைக்கு என்னை தப்புவித்து காப்பாற்றிவிடுங்கள் என்றும் நான் சொன்னதுண்டோ?
Have I asked you to rescue me from an enemy? Have I told you to save me from my oppressors?
24 ௨௪ எனக்கு பதில் சொல்லுங்கள், நான் மவுனமாயிருப்பேன்; நான் எதிலே தவறுசெய்தேனோ அதை எனக்குத் தெரியப்படுத்துங்கள்.
Explain this to me, and I'll be quiet. Show me where I'm wrong.
Honest words are painful, but what do your arguments prove?
26 ௨௬ கடிந்துகொள்ள நீங்கள் வார்த்தைகளை யோசித்து, நம்பிக்கையற்றவனுடைய வார்த்தைகளைக் காற்றிலே விட்டுவிடுகிறீர்களோ?
Are you going to argue over what I said, when the words of someone in despair should be left to blow away in the wind?
27 ௨௭ இப்படிச் செய்து திக்கற்றவன்மேல் நீங்கள் விழுந்து, உங்கள் நண்பனுக்குப் படுகுழியை வெட்டுகிறீர்கள்.
You would play dice to win an orphan; you would bargain away your friend!
28 ௨௮ இப்போதும் உங்களுக்கு விருப்பமானால் என்னை நோக்கிப் பாருங்கள்; அப்பொழுது நான் பொய்சொல்லுகிறேனோ என்று உங்களுக்கு வெளிப்படையாகத் தெரியும்.
Look me in the eye and see if I'm lying to your face!
29 ௨௯ நீங்கள் திரும்ப யோசித்து பாருங்கள்; அநீதி காணப்படாதிருக்கும்; திரும்ப சிந்தியுங்கள் என் நீதி அதிலே வெளிப்படும்.
Don't talk like this! Don't be unjust! What I'm saying is right.
I'm not telling lies—don't you think I wouldn't know if I was wrong?”
