யோபு 33
And yet, I pray thee, O Job, Hear my speech and [to] all my words give ear.
Lo, I pray thee, I have opened my mouth, My tongue hath spoken in the palate.
3 ௩ என் வார்த்தைகள் என் இருதயத்தின் உண்மைக்கு ஒத்திருக்கும்; நான் அறிந்ததை என் உதடுகள் சுத்தமாக பேசும்.
Of the uprightness of my heart [are] my sayings, And knowledge have my lips clearly spoken.
The Spirit of God hath made me, And the breath of the Mighty doth quicken me.
If thou art able — answer me, Set in array before me — station thyself.
Lo, I [am], according to thy word, for God, From the clay I — I also, have been formed.
Lo, my terror doth not frighten thee, And my burden on thee is not heavy.
8 ௮ நான் என் காதாலே கேட்க நீர் சொன்னதும், நான் கேள்விப்பட்ட உம்முடைய வார்த்தைகளின் சத்தமும் என்னவென்றால்:
Surely — thou hast said in mine ears, And the sounds of words I hear:
'Pure [am] I, without transgression, Innocent [am] I, and I have no iniquity.
10 ௧0 இதோ, என்னில் அவர் குற்றம் கண்டுபிடிக்கப்பார்க்கிறார், என்னைத் தமக்கு எதிரியாக நினைத்துக்கொள்ளுகிறார்.
Lo, occasions against me He doth find, He doth reckon me for an enemy to Him,
He doth put in the stocks my feet, He doth watch all my paths.'
12 ௧௨ இதிலே நீர் நீதியுள்ளவர் அல்லவென்று உமக்கு மறுமொழியாகச் சொல்லுகிறேன்; மனிதனைவிட தேவன் பெரியவராயிருக்கிறார்.
Lo, [in] this thou hast not been righteous, I answer thee, that greater is God than man.
13 ௧௩ அவர் தம்முடைய செயல்கள் எல்லாவற்றையும் குறித்துக் பதில் சொல்லவில்லையென்று நீர் அவருடன் ஏன் வழக்காடுகிறீர்?
Wherefore against Him hast thou striven, When [for] all His matters He answereth not?
For once doth God speak, and twice, (He doth not behold it.)
In a dream — a vision of night, In the falling of deep sleep on men, In slumberings on a bed.
16 ௧௬ அவர் இரவு நேரத்துத் தரிசனமான சொப்பனத்திலே மனிதருடைய காதுகளுக்குத் தாம் செய்யும் காரியத்தை வெளிப்படுத்தி, அதை அவர்களுக்கு வரும் தண்டனையினாலே பயமுறுத்தி,
Then He uncovereth the ear of men, And for their instruction sealeth:
To turn aside man [from] doing, And pride from man He concealeth.
He keepeth back his soul from corruption, And his life from passing away by a dart.
19 ௧௯ அவன் தன் படுக்கையிலே வாதையினாலும், தன் எல்லா எலும்புகளிலும் கடுமையான வியாதியினாலும் தண்டிக்கப்படுகிறான்.
And he hath been reproved With pain on his bed, And the strife of his bones [is] enduring.
And his life hath nauseated bread, And his soul desirable food.
His flesh is consumed from being seen, And high are his bones, they were not seen!
And draw near to the pit doth his soul, And his life to those causing death.
23 ௨௩ ஆயிரத்தில் ஒருவராகிய பரிந்துபேசுகிற தேவ தூதனானவர் மனிதனுக்குத் தம்முடைய நிதானத்தை அறிவிப்பதற்கு, அவனுக்கு சாதகமாக இருந்தாரென்றால்,
If there is by him a messenger, An interpreter — one of a thousand, To declare for man his uprightness:
24 ௨௪ அவர் அவனுக்கு இரங்கி, அவன் படுகுழியில் இறங்காமல் இருக்க: நீர் அவனைக் காப்பாற்றும்; மீட்கும் பொருளை நான் கண்டுபிடித்தேன் என்பார்.
Then He doth favour him and saith, 'Ransom him from going down to the pit, I have found an atonement.'
25 ௨௫ அப்பொழுது அவனுடைய உடல் வாலிபத்தில் இருந்ததைவிட ஆரோக்கியமடையும்; தன் இளவயது நாட்களுக்குத் திரும்புவான்.
Fresher [is] his flesh than a child's, He returneth to the days of his youth.
26 ௨௬ அவன் தேவனை நோக்கி விண்ணப்பம் செய்யும்போது, அவன் அவருடைய சமுகத்தைக் கெம்பீரத்துடன் பார்க்கும்படி அவர் அவன்மேல் பிரியமாகி, அந்த மனிதனுக்கு அவனுடைய நீதியின் பலனைக் கொடுப்பார்.
He maketh supplication unto God, And He accepteth him. And he seeth His face with shouting, And He returneth to man His righteousness.
27 ௨௭ அவன் மனிதரை நோக்கிப் பார்த்து: நான் பாவம் செய்து செம்மையானதைப் புரட்டினேன், அது எனக்குப் பலன் கொடுக்கவில்லை.
He looketh on men, and saith, 'I sinned, And uprightness I have perverted, And it hath not been profitable to me.
28 ௨௮ என் ஆத்துமா படுகுழியில் இறங்காமல் இருக்க, அவர் அதை காப்பாற்றுவார் ஆகையால் என் உயிர் வெளிச்சத்தைக் காணும் என்று சொல்லுவான்.
He hath ransomed my soul From going over into the pit, And my life on the light looketh.'
29 ௨௯ இதோ, தேவன் மனிதனுடைய ஆத்துமாவைப் படுகுழிக்கு விலக்குகிறதற்கும், அவனை உயிருள்ளோரின் வெளிச்சத்தினாலே பிரகாசிப்பதற்கும்,
Lo, all these doth God work, Twice — thrice with man,
To bring back his soul from the pit, To be enlightened with the light of the living.
Attend, O Job, hearken to me, Keep silent, and I — I do speak.
32 ௩௨ சொல்லவேண்டிய நியாயங்கள் இருந்ததென்றால், எனக்குப் பதில் கொடும்; நீர் பேசும், உம்மை நீதிமானாக நிரூபிக்க எனக்கு ஆசையுண்டு.
If there are words — answer me, Speak, for I have a desire to justify thee.
33 ௩௩ ஒன்றும் இல்லாதிருந்ததென்றால் நீர் என் சொல்லைக் கேளும், மவுனமாயிரும், நான் உமக்கு ஞானத்தைப் போதிப்பேன்” என்றான்.
If there are not — hearken thou to me, Keep silent, and I teach thee wisdom.
