யோபு 31
[Pepigi fœdus cum oculis meis, ut ne cogitarem quidem de virgine.
2 ௨ அப்பொழுது உன்னதங்களிலிருந்து தேவன் அளிக்கும் பங்கும், உன்னதத்திலிருந்து சர்வவல்லமையுள்ள தேவன் கொடுக்கும் பங்கும் கிடைக்குமோ?
Quam enim partem haberet in me Deus desuper, et hæreditatem Omnipotens de excelsis?
Numquid non perditio est iniquo, et alienatio operantibus injustitiam?
Nonne ipse considerat vias meas, et cunctos gressus meos dinumerat?
Si ambulavi in vanitate, et festinavit in dolo pes meus,
appendat me in statera justa, et sciat Deus simplicitatem meam.
7 ௭ என் நடைகள் வழியைவிட்டு விலகினதும், என் இருதயம் என் கண்களைப் பின்தொடர்ந்ததும், ஏதாகிலும் ஒரு குற்றம் என் கைகளில் ஒட்டிக்கொண்டதும் இருந்தால்,
Si declinavit gressus meus de via, et si secutum est oculos meos cor meum, et si manibus meis adhæsit macula,
seram, et alius comedat, et progenies mea eradicetur.
Si deceptum est cor meum super muliere, et si ad ostium amici mei insidiatus sum,
scortum alterius sit uxor mea, et super illam incurventur alii.
Hoc enim nefas est, et iniquitas maxima.
Ignis est usque ad perditionem devorans, et omnia eradicans genimina.
13 ௧௩ என் வேலைக்காரனோ, என் வேலைக்காரியோ, என்னுடன் வழக்காடும்போது, அவர்கள் நியாயத்தை நான் அசட்டைசெய்திருந்தால்,
Si contempsi subire judicium cum servo meo et ancilla mea, cum disceptarent adversum me:
14 ௧௪ தேவன் எழும்பும்போது, நான் என்ன செய்வேன்; அவர் விசாரிக்கும்போது, நான் அவருக்கு திரும்ப என்ன பதில் சொல்லுவேன்.
quid enim faciam cum surrexerit ad judicandum Deus? et cum quæsierit, quid respondebo illi?
15 ௧௫ தாயின் கர்ப்பத்தில் என்னை உண்டாக்கியவர் அவனையும் உண்டாக்கினார் அல்லவோ? ஒரேவிதமான கர்ப்பத்தில் எங்களை உருவாக்கினார் அல்லவோ?
Numquid non in utero fecit me, qui et illum operatus est, et formavit me in vulva unus?
Si negavi quod volebant pauperibus, et oculos viduæ expectare feci;
si comedi buccellam meam solus, et non comedit pupillus ex ea
18 ௧௮ என் சிறுவயதுமுதல் அவனுடைய தகப்பனிடத்தில் வளர்வதுபோல என்னுடன் வளர்ந்தான்; நான் என் தாயின் கர்ப்பத்தில் பிறந்ததுமுதல் அப்படிப்பட்டவர்களை கைபிடித்து நடத்தினேன்.
(quia ab infantia mea crevit mecum miseratio, et de utero matris meæ egressa est mecum);
19 ௧௯ ஒருவன் உடையில்லாததினால் மடிந்துபோகிறதையும், ஏழைக்கு அணிய ஆடையில்லாதிருக்கிறதையும் நான் கண்டபோது,
si despexi pereuntem, eo quod non habuerit indumentum, et absque operimento pauperem;
si non benedixerunt mihi latera ejus, et de velleribus ovium mearum calefactus est;
21 ௨௧ ஒலிமுகவாசலில் எனக்குச் செல்வாக்கு உண்டென்று நான் கண்டு, திக்கற்றவனுக்கு விரோதமாக என் கையை நீட்டினதும் உண்டானால்,
si levavi super pupillum manum meam, etiam cum viderem me in porta superiorem:
humerus meus a junctura sua cadat, et brachium meum cum suis ossibus confringatur.
23 ௨௩ தேவன் தண்டிப்பார் என்றும், அவருடைய மகிமைக்கு முன் நிற்கமுடியாது என்றும், எனக்குப் பயங்கரமாயிருந்தது.
Semper enim quasi tumentes super me fluctus timui Deum, et pondus ejus ferre non potui.
24 ௨௪ நான் பொன்னின்மேல் என் நம்பிக்கையை வைத்து, தங்கத்தைப்பார்த்து: நீ என் ஆதரவு என்று நான் சொன்னதும்,
Si putavi aurum robur meum, et obrizo dixi: Fiducia mea;
si lætatus sum super multis divitiis meis, et quia plurima reperit manus mea;
si vidi solem cum fulgeret, et lunam incedentem clare,
et lætatum est in abscondito cor meum, et osculatus sum manum meam ore meo:
28 ௨௮ இதுவும் நியாயாதிபதிகளால் விசாரிக்கப்படத்தக்க அக்கிரமமாயிருக்கும்; அதினால் உன்னதத்திலிருக்கிற தேவனை மறுதலிப்பேனே.
quæ est iniquitas maxima, et negatio contra Deum altissimum.
Si gavisus sum ad ruinam ejus qui me oderat, et exsultavi quod invenisset eum malum:
non enim dedi ad peccandum guttur meum, ut expeterem maledicens animam ejus.
31 ௩௧ அவனுடைய இனத்தார்களில் திருப்தியாகாதவனைக் காண்பிப்பவன் யாரென்று என் கூடாரத்தின் மனிதர் சொல்லமாட்டார்களோ?
Si non dixerunt viri tabernaculi mei: Quis det de carnibus ejus, ut saturemur?
foris non mansit peregrinus: ostium meum viatori patuit.
Si abscondi quasi homo peccatum meum, et celavi in sinu meo iniquitatem meam;
34 ௩௪ மிகுதியான என் மக்கள் கூட்டத்திற்கு நான் பயந்ததினாலாவது, மக்கள் செய்யும் இகழ்ச்சி என்னை அதிர்ச்சியடையச் செய்ததினாலாவது, நான் பேசாதிருந்து, வாசற்படியைவிட்டுப் புறப்படாதிருந்தேனோ?
si expavi ad multitudinem nimiam, et despectio propinquorum terruit me: et non magis tacui, nec egressus sum ostium.
35 ௩௫ ஆ, என் வழக்கைக் கேட்கிறவன் ஒருவன் இருந்தால் நலமாயிருக்கும்; இதோ, சர்வவல்லவர் எனக்கு பதில் அருளிச்செய்யவும், என் எதிராளி தன் வழக்கை எழுதிக்கொடுக்கவும் எனக்கு விருப்பமுண்டு.
Quis mihi tribuat auditorem, ut desiderium meum audiat Omnipotens, et librum scribat ipse qui judicat,
ut in humero meo portem illum, et circumdem illum quasi coronam mihi?
Per singulos gradus meos pronuntiabo illum, et quasi principi offeram eum.
Si adversum me terra mea clamat, et cum ipsa sulci ejus deflent:
39 ௩௯ கூலிகொடுக்காமல் நான் அதின் பலனைச் சாப்பிட்டு, பயிரிட்டவர்களின் ஆத்துமாவை உபத்திரவப்படுத்தினதும் உண்டானால்,
si fructus ejus comedi absque pecunia, et animam agricolarum ejus afflixi:
40 ௪0 அதில் கோதுமைக்குப் பதிலாக முள்ளும், வாற்கோதுமைக்குப் பதிலாகக் களையும் முளைக்கட்டும்” என்றான். யோபின் வார்த்தைகள் முடிந்தது.
pro frumento oriatur mihi tribulus, et pro hordeo spina.] Finita sunt verba Job.
