யோபு 31
“I have made a covenant with my eyes. How then could I gaze with desire at a virgin?
2 ௨ அப்பொழுது உன்னதங்களிலிருந்து தேவன் அளிக்கும் பங்கும், உன்னதத்திலிருந்து சர்வவல்லமையுள்ள தேவன் கொடுக்கும் பங்கும் கிடைக்குமோ?
For what is the allotment of God from above, or the heritage from the Almighty on high?
Does not disaster come to the unjust and calamity to the workers of iniquity?
Does He not see my ways and count my every step?
If I have walked in falsehood or my foot has rushed to deceit,
let God weigh me with honest scales, that He may know my integrity.
7 ௭ என் நடைகள் வழியைவிட்டு விலகினதும், என் இருதயம் என் கண்களைப் பின்தொடர்ந்ததும், ஏதாகிலும் ஒரு குற்றம் என் கைகளில் ஒட்டிக்கொண்டதும் இருந்தால்,
If my steps have turned from the path, if my heart has followed my eyes, or if impurity has stuck to my hands,
then may another eat what I have sown, and may my crops be uprooted.
If my heart has been enticed by my neighbor’s wife, or I have lurked at his door,
then may my own wife grind grain for another, and may other men sleep with her.
For that would be a heinous crime, an iniquity to be judged.
For it is a fire that burns down to Abaddon; it would root out my entire harvest.
13 ௧௩ என் வேலைக்காரனோ, என் வேலைக்காரியோ, என்னுடன் வழக்காடும்போது, அவர்கள் நியாயத்தை நான் அசட்டைசெய்திருந்தால்,
If I have rejected the cause of my manservant or maidservant when they made a complaint against me,
14 ௧௪ தேவன் எழும்பும்போது, நான் என்ன செய்வேன்; அவர் விசாரிக்கும்போது, நான் அவருக்கு திரும்ப என்ன பதில் சொல்லுவேன்.
what will I do when God rises to judge? How will I answer when called to account?
15 ௧௫ தாயின் கர்ப்பத்தில் என்னை உண்டாக்கியவர் அவனையும் உண்டாக்கினார் அல்லவோ? ஒரேவிதமான கர்ப்பத்தில் எங்களை உருவாக்கினார் அல்லவோ?
Did not He who made me in the womb also make them? Did not the same One form us in the womb?
If I have denied the desires of the poor or allowed the widow’s eyes to fail,
if I have eaten my morsel alone, not sharing it with the fatherless—
18 ௧௮ என் சிறுவயதுமுதல் அவனுடைய தகப்பனிடத்தில் வளர்வதுபோல என்னுடன் வளர்ந்தான்; நான் என் தாயின் கர்ப்பத்தில் பிறந்ததுமுதல் அப்படிப்பட்டவர்களை கைபிடித்து நடத்தினேன்.
though from my youth I reared him as would a father, and from my mother’s womb I guided the widow—
19 ௧௯ ஒருவன் உடையில்லாததினால் மடிந்துபோகிறதையும், ஏழைக்கு அணிய ஆடையில்லாதிருக்கிறதையும் நான் கண்டபோது,
if I have seen one perish for lack of clothing, or a needy man without a cloak,
if his heart has not blessed me for warming him with the fleece of my sheep,
21 ௨௧ ஒலிமுகவாசலில் எனக்குச் செல்வாக்கு உண்டென்று நான் கண்டு, திக்கற்றவனுக்கு விரோதமாக என் கையை நீட்டினதும் உண்டானால்,
if I have lifted up my hand against the fatherless because I saw that I had support in the gate,
then may my arm fall from my shoulder and be torn from its socket.
23 ௨௩ தேவன் தண்டிப்பார் என்றும், அவருடைய மகிமைக்கு முன் நிற்கமுடியாது என்றும், எனக்குப் பயங்கரமாயிருந்தது.
For calamity from God terrifies me, and His splendor I cannot overpower.
24 ௨௪ நான் பொன்னின்மேல் என் நம்பிக்கையை வைத்து, தங்கத்தைப்பார்த்து: நீ என் ஆதரவு என்று நான் சொன்னதும்,
If I have put my trust in gold or called pure gold my security,
if I have rejoiced in my great wealth because my hand had gained so much,
if I have beheld the sun in its radiance or the moon moving in splendor,
so that my heart was secretly enticed and my hand threw a kiss from my mouth,
28 ௨௮ இதுவும் நியாயாதிபதிகளால் விசாரிக்கப்படத்தக்க அக்கிரமமாயிருக்கும்; அதினால் உன்னதத்திலிருக்கிற தேவனை மறுதலிப்பேனே.
this would also be an iniquity to be judged, for I would have denied God on high.
If I have rejoiced in my enemy’s ruin, or exulted when evil befell him—
I have not allowed my mouth to sin by asking for his life with a curse—
31 ௩௧ அவனுடைய இனத்தார்களில் திருப்தியாகாதவனைக் காண்பிப்பவன் யாரென்று என் கூடாரத்தின் மனிதர் சொல்லமாட்டார்களோ?
if the men of my house have not said, ‘Who is there who has not had his fill?’—
but no stranger had to lodge on the street, for my door has been open to the traveler—
if I have covered my transgressions like Adam by hiding my guilt in my heart,
34 ௩௪ மிகுதியான என் மக்கள் கூட்டத்திற்கு நான் பயந்ததினாலாவது, மக்கள் செய்யும் இகழ்ச்சி என்னை அதிர்ச்சியடையச் செய்ததினாலாவது, நான் பேசாதிருந்து, வாசற்படியைவிட்டுப் புறப்படாதிருந்தேனோ?
because I greatly feared the crowds and the contempt of the clans terrified me, so that I kept silent and would not go outside—
35 ௩௫ ஆ, என் வழக்கைக் கேட்கிறவன் ஒருவன் இருந்தால் நலமாயிருக்கும்; இதோ, சர்வவல்லவர் எனக்கு பதில் அருளிச்செய்யவும், என் எதிராளி தன் வழக்கை எழுதிக்கொடுக்கவும் எனக்கு விருப்பமுண்டு.
(Oh, that I had one to hear me! Here is my signature. Let the Almighty answer me; let my accuser compose an indictment.
Surely I would carry it on my shoulder and wear it like a crown.
I would give account of all my steps; I would approach Him like a prince.)—
if my land cries out against me and its furrows weep together,
39 ௩௯ கூலிகொடுக்காமல் நான் அதின் பலனைச் சாப்பிட்டு, பயிரிட்டவர்களின் ஆத்துமாவை உபத்திரவப்படுத்தினதும் உண்டானால்,
if I have devoured its produce without payment or broken the spirit of its tenants,
40 ௪0 அதில் கோதுமைக்குப் பதிலாக முள்ளும், வாற்கோதுமைக்குப் பதிலாகக் களையும் முளைக்கட்டும்” என்றான். யோபின் வார்த்தைகள் முடிந்தது.
then let briers grow instead of wheat and stinkweed instead of barley.” Thus conclude the words of Job.
