யோபு 17
My spirit, is broken, My days, are extinguished, Graves, are left me.
2 ௨ கேலி செய்கிறவர்கள் என்னிடத்தில் இல்லையோ? அவர்கள் செய்யும் அநியாயங்களை என் கண் பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறது.
Verily there are mockers, with me! And, on their insults, mine eye doth rest.
3 ௩ தேவரீர் என் காரியத்தை உம்மேல் போட்டுக்கொண்டு, எனக்காகப் பிணைக்கப்படுவீராக; வேறே யார் எனக்குக் கைகொடுக்கத்தக்கவர்?
Appoint it, I pray thee—be thou surety for me with thyself, Who is there that, on my side, can pledge himself?
For, their heart, hast thou kept back from understanding, On this account, thou wilt not exalt them.
He that, for a share, denounceth friends, even, the eyes of his children, shall be dim.
6 ௬ மக்களுக்குள்ளே அவர் என்னைப் பழமொழியாக வைத்தார்; அவர்கள் முகத்திற்குமுன் நான் விரும்பத்தகாதவனானேன்.
But he hath set me, as the byword of peoples, And, one to be spit on in the face, do I become.
Therefore hath mine eye become dim from vexation, and, my members, are like a shadow, all of them.
Upright men shall be astounded over this, and, the innocent, against the impious, shall rouse themselves.
That the righteous may hold on his way, and, the clean of hands, increase in strength.
But indeed, as for them all, will ye bethink yourselves and enter into it, I pray you? Or shall I not find, among you, one who is wise?
My days, are past, my purposes, are broken off, the possessions of my heart!
Night for day, they appoint, Light, is near, by reason of darkness!
13 ௧௩ அப்படி நான் காத்துக்கொண்டிருந்தாலும், பாதாளம் எனக்கு வீடாயிருக்கும்; இருளில் என் படுக்கையைப் போடுவேன். (Sheol h7585)
If I wait for hades as my house, in darkness, have spread out my couch; (Sheol h7585)
14 ௧௪ அழிவைப்பார்த்து, நீ எனக்குத் தகப்பன் என்கிறேன்; புழுக்களைப் பார்த்து, நீங்கள் எனக்குத் தாயும் எனக்குச் சகோதரியும் என்கிறேன்.
To corruption, have exclaimed, My father, thou! My mother! and My sister! to the worm.
Where then would be my hope? And, as for my blessedness, who should see it!
