யோபு 15
Then responded Eliphaz the Temanite, and said:
Should, a wise man, answer unreal knowledge? or fill, with the east wind, his inner man?
Disputing with discourse that doth no good, or with speech, wherein is no profit?
But, thou, wouldst take away reverence, and wouldst attain unto meditation before GOD.
5 ௫ உம்முடைய வாய் உம்முடைய அக்கிரமத்தைச் சொல்லிக்காட்டுகிறது; நீர் தந்திரமுள்ளவர்களின் சொல்லைத் தெரிந்துகொண்டீர்.
For thine own mouth would teach thine iniquity, and thou wouldst choose the tongue of the crafty.
6 ௬ நான் அல்ல, உம்முடைய வாயே உம்மைக் குற்றவாளி என்று முடிவு செய்கிறது; உம்முடைய உதடுகளே உமக்கு விரோதமாகச் சாட்சியிடுகிறது.
Thine own mouth shall condemn thee, and, not I, And, thine own lips, shall testify against thee.
The first of mankind, wast thou born? Or, before the hills, wast thou brought forth?
In the secret council of GOD, hast thou been wont to hearken? Or canst thou attain for thyself unto wisdom?
9 ௯ நாங்கள் அறியாத எந்தக் காரியத்தை நீர் அறிந்திருக்கிறீர்? எங்களுக்கு விளங்காத எந்தக் காரியமாவது உமக்கு விளங்கியிருக்கிறதோ?
What knowest thou, that we know not? [What] understandest thou, and the same, is not with us?
Both hoary and venerable, are among us, one mightier than thy father in days!
11 ௧௧ தேவன் அருளிய ஆறுதல்களும், உம்முடன் சொல்லப்படுகிற மென்மையான பேச்சும் உமக்கு இழிவான காரியமாயிருக்கிறதோ?
Too small for thee, are the consolations of GOD? or a word spoken gently with thee?
How doth thine own heart carry thee away, and how thine eyes do roll!
13 ௧௩ தேவனுக்கு விரோதமாக உம்முடைய ஆவியை எழுப்பி உம்முடைய வாயிலிருந்து வசனங்களைப் புறப்படச்செய்கிறீர்.
For thy spirit, replieth against GOD, and thou bringest forth—out of thy mouth—words!
14 ௧௪ மனிதனானவன் பரிசுத்தமாயிருக்கிறதற்கும், பெண்ணிடத்தில் பிறந்தவன் நீதிமானாயிருக்கிறதற்கும், அவன் எம்மாத்திரம்?
What is a mortal, that he should be pure? or that righteous should be one born of a woman?
15 ௧௫ இதோ, தம்முடைய பரிசுத்தவான்களையும் அவர் நம்புகிறதில்லை; வானங்களும் அவர் பார்வைக்குச் சுத்தமானவைகள் அல்ல.
Lo! in his holy ones, he putteth not confidence, and, the heavens, are not pure in his eyes:
16 ௧௬ அநியாயத்தைத் தண்ணீரைப்போலக் குடிக்கிற மனிதன் எத்தனை அதிகமாக அருவருப்பும் அசுத்தமுமாயிருக்கிறான்?
How much less when one is detested and corrupt, a man who drinketh in—like water—perversity.
I will tell thee—hear me, Since this I have seen, I must needs declare it.
Which, wise men, tell, and deny not [that which is] from their fathers.
To them alone, was the earth given, and no alien passed through their midst:
20 ௨0 துன்மார்க்கன் உயிரோடிருக்கிற நாளெல்லாம் துன்பத்தால் வாதிக்கப்படுகிறான்; பலவந்தம் செய்கிறவனுக்கு அவனுடைய வருடங்களின் எண்ணிக்கை மறைக்கப்பட்டிருக்கிறது.
All the days of the lawless man, he, doth writhe with pain, and, the number of years, is hidden from the tyrant;
21 ௨௧ பயங்கரமான சத்தம் அவனுடைய காதுகளில் தொனிக்கிறது; அவன் சமாதானமாயிருக்கும்போது பாழாக்குகிறவன் அவன்மேல் வருவான்.
A noise of dreadful things, is in his ears, In prosperity, the destroyer cometh upon him;
22 ௨௨ இருளிலிருந்து திரும்பிவர அவனுக்கு நம்பிக்கையில்லாமல், ஒளிந்திருக்கிறவர்களின் பட்டயத்திற்கு அவன் பயப்படுகிறான்.
He hath no confidence to come back out of darkness, he, being destined to the power oft the sword;
23 ௨௩ அப்பம் எங்கே கிடைக்கும் என்று அவன் அலைந்து திரிகிறான்; இருளானநாள் தனக்குச் சமீபித்திருக்கிறதை அறிவான்.
A wanderer, he, for bread, [saying] Where [is it]? He knoweth that, prepared by his own hand, is the day of darkness;
Distress and anguish shall startle him, It shall overpower him, like a king ready for the onset:
Because he had stretched out—against GOD—his hand, and, against the Almighty, had been wont to behave himself proudly;
He used to run against him with uplifted neck, with the stout bosses of his bucklers;
For he had covered his face with his fatness, and had gathered a superabundance on his loins;
And had inhabited demolished cities, houses, wherein men would not dwell, that were destined to become heaps.
29 ௨௯ அவன் செல்வந்தனாவதுமில்லை, அவனுடைய செல்வம் நிலைப்பதுமில்லை; அப்படிப்பட்டவர்களின் செல்வம் பூமியில் நீடித்திருப்பதில்லை.
He shall not be rich, nor shall his substance continue, neither shall their shadow stretch along on the earth;
30 ௩0 இருளுக்கு அவன் தப்புவதில்லை; நெருப்புத்தணல் அவனுடைய கிளையைக் காய்ந்துபோகச் செய்யும்; அவருடைய வாயின் சுவாசத்தால் அற்றுப்போவான்;
He shall not depart out of darkness, his young branch, shall the flame dry up, and he shall depart, by the breath of his own mouth!
Let no one trust in him that—by vanity—is deceived, for, vanity, shall be his recompense;
32 ௩௨ அது அவனுடைய நாள் வருமுன்னே அவனுக்குப் பூரணமாகப் பலிக்கும்; அவனுடைய செடிகள் பச்சையாக இருப்பதில்லை.
Before his day, shall it be accomplished, with, his palm-top, not covered with leaves;
33 ௩௩ பிஞ்சுகள் உதிர்ந்துபோகிற திராட்சைச்செடியைப்போலவும், பூக்கள் உதிர்ந்து போகிற ஒலிவமரத்தைப் போலவும் அவன் இருப்பான்.
He shall wrong—like a vine—his sour grapes, and shall cast off—as an olive-tree—his blossom.
For, the family of the impious, is unfruitful, and, a fire, hath devoured the tents of bribery;
35 ௩௫ அப்படிப்பட்டவன் அநியாயத்தைக் கர்ப்பந்தரித்து அக்கிரமத்தைப் பெறுகிறான்; அவர்கள் கர்ப்பம் மாயையைப் பிறப்பிக்கும்” என்றான்.
Conceiving mischief, and bringing forth iniquity, yea, their inmost soul, prepareth deceit.
