யோபு 10
1 ௧ என் ஆத்துமா உயிரை வெறுக்கிறது, நான் என் துயரத்திற்கு எனக்குள்ளே இடங்கொடுத்து, என் மனவேதனையினாலே பேசுவேன்.
I am weary of my life; I will give free expression to my complaint; I will speak in the bitterness of my soul.
2 ௨ நான் தேவனை நோக்கி: என்னைக் குற்றவாளியென்று முடிவுசெய்யாதிரும்; நீர் எதற்காக என்னுடன் வழக்காடுகிறீர், அதை எனக்குத் தெரியப்படுத்தும் என்பேன்.
I will say to God, 'Do not merely condemn me; show me why you accuse me.
3 ௩ நீர் என்னை ஒடுக்கி, உம்முடைய கைகளின் செயலை வெறுத்து, துன்மார்க்கரின் யோசனையைக் கிருபையாகப் பார்க்கிறது உமக்கு நன்றாயிருக்குமோ?
Is it good to you that you should oppress me, to despise the work of your hands while you smile on the plans of the wicked?
Do you have eyes of flesh? Do you see like a man sees?
Are your days like the days of mankind or your years like the years of people,
6 ௬ உம்முடைய நாட்கள் ஒரு மனிதனுடைய நாட்களைப்போலவும், உம்முடைய வருடங்கள் ஒரு மனிதனுடைய வாழ்நாளைப்போலவும் இருக்கிறதோ?
that you inquire after my iniquity and search after my sin,
although you know I am not guilty and there is no one who can rescue me from your hand?
8 ௮ உம்முடைய கரங்கள் என்னையும் எனக்குரிய எல்லாவற்றையும் உருவாக்கிப் படைத்திருந்தும், என்னை அழிக்கிறீர்.
Your hands have framed and fashioned me together round about, yet you are destroying me.
9 ௯ களிமண்போல என்னை உருவாக்கினீர் என்பதையும், என்னைத் திரும்பத் தூளாகப்போகச் செய்வீர் என்பதையும் நினைத்தருளும்.
Call to mind, I beg you, that you have fashioned me like clay; will you bring me into dust again?
Have you not poured me out like milk and curdled me like cheese?
You have clothed me with skin and flesh and knit me together with bones and sinews.
12 ௧௨ எனக்கு உயிரைத் தந்ததும் அல்லாமல், தயவையும் எனக்குப் பாராட்டினீர்; உம்முடைய பராமரிப்பு என் ஆவியைக் காப்பாற்றியது.
You have granted me life and covenant faithfulness; your help has guarded my spirit.
Yet these things you hid in your heart— I know that this is what you were thinking:
14 ௧௪ நான் பாவம்செய்தால், அதை நீர் என்னிடத்தில் விசாரித்து, என் அக்கிரமத்தை என்மேல் சுமத்தாமல் விடமாட்டீர்.
that if I sinned, you would notice it; you would not acquit me of my iniquity.
15 ௧௫ நான் துன்மார்க்கனாயிருந்தால் எனக்கு ஐயோ, நான் நீதிமானாயிருந்தாலும் என் தலையை நான் எடுக்கமாட்டேன்; அவமானத்தால் நிரப்பப்பட்டேன்; நீர் என் சிறுமையைப் பார்த்தருளும், அது அதிகரிக்கிறது.
If I have acted wickedly, woe to me; and even if I acted righteously, I could not lift up my head, since I am filled with disgrace— see my affliction!
If my head were lifted up, you would stalk me like a lion; and again you would show yourself with marvellous acts of power against me.
17 ௧௭ நீர் உம்முடைய சாட்சிகளை எனக்கு விரோதமாக இரட்டிப்பாக்குகிறீர்; என்மேல் உம்முடைய கோபத்தை அதிகரிக்கச் செய்கிறீர்; போராட்டத்தின்மேல் போராட்டம் அதிகரிக்கிறது.
You bring new witnesses against me and increase your anger against me; you attack me with fresh armies.
18 ௧௮ நீர் என்னைக் கர்ப்பத்திலிருந்து பிறக்கவைத்தது என்ன? ஒருவரும் என்னைப் பார்க்காமல், நான் அப்பொழுதே இறந்துபோனால் நலமாமே.
Why, then, have you brought me out of the womb? I wish I had given up my spirit and that no eye had ever seen me.
19 ௧௯ நான் ஒருபோதும் இருந்ததுபோல இல்லாமல், கர்ப்பத்திலிருந்து கல்லறைக்குக் கொண்டு போகப்பட்டிருப்பேன்.
I would have been as though I had never existed; I would have been carried from the womb to the grave.
Are not my days only a few? Stop then, let me alone, so that I may have a little rest
21 ௨௧ காரிருளும் மரண இருளுமான இருண்ட தேசமும், இருள்சூழ்ந்த ஒழுங்கில்லாத மரண மறைவிடமுள்ள தேசமும், ஒளியும் இருளாகும் தேசமுமாகிய, போனால் திரும்பிவராத தேசத்திற்கு, நான் போகுமுன்னே,
before I go from where I will not return, to the land of darkness and of the shadow of death,
the land that is as dark as midnight, the land of the shadow of death, without any order, where the light is like midnight.'”
