Mga Awit 95
1 O halika, tayo ay umawit kay Yahweh; tayo ay umawit ng may kagalakan para sa bato ng ating kaligtasan.
O come, let us sing unto the LORD; let us shout for joy to the Rock of our salvation.
2 Tayo ay pumasok sa kaniyang presensya ng may pasasalamat; tayo ay umawit sa kaniya ng may salmong papuri.
Let us come before His presence with thanksgiving, let us shout for joy unto Him with psalms.
3 Dahil si Yahweh ay dakilang Diyos at dakilang Hari na nananaig sa lahat ng diyos.
For the LORD is a great God, and a great King above all gods;
4 Sa kaniyang kamay ay ang kalaliman ng kalupaan; ang katayugan ng bundok ay sa kaniya.
In whose hand are the depths of the earth; the heights of the mountains are His also.
5 Ang dagat ay kaniya, dahil nilikha niya ito, at hinulma ng kaniyang mga kamay ang tuyong lupa.
The sea is His, and He made it; and His hands formed the dry land.
6 O halika, tayo ay magpuri at yumukod; tayo ay lumuhod sa harapan ni Yahweh, ang ating tagapaglikha:
O come, let us bow down and bend the knee; let us kneel before the LORD our Maker;
7 Dahil siya ang ating Diyos, at tayo ang mga tao sa kaniyang pastulan at ang mga tupa ng kaniyang kamay. Ngayon, marinig niyo nawa ang kaniyang tinig!
For He is our God, and we are the people of His pasture, and the flock of His hand. To-day, if ye would but hearken to His voice!
8 “Huwag niyong patigasin ang inyong puso, tulad sa Meribah, o sa araw ng Masah sa ilang,
'Harden not your heart, as at Meribah, as in the day of Massah in the wilderness;
9 nang sinubukan ng inyong ninuno na hamunin ang aking kapangyarihan at sinubukan ang aking pasensya, kahit na nakita nila ang aking mga gawa.
When your fathers tried Me, proved Me, even though they saw My work.
10 Sa apatnapung taon ako ay galit sa salinlahi na iyon at sinabi, 'Ito ang mga tao na ang mga puso ay lumihis ng landas; hindi nila alam ang aking mga pamamaraan.'
For forty years was I wearied with that generation, and said: It is a people that do err in their heart, and they have not known My ways;
11 Kaya nga nangako ako sa aking poot na hindi na (sila) kailanman makakapasok sa aking lugar ng kapahingahan.”
Wherefore I swore in My wrath, that they should not enter into My rest.'
