Job 30

1 Ngayon ang mga mas nakababata sa akin ay walang maidulot kundi pangungnutya sa akin - ang mga kabataang lalaking ito na ang mga ama ay gusto kong tanggihang magtrabaho katabi ng mga aso sa aking kawan.

Porém agora se riem de mim os de menos edade do que eu, cujos paes eu teria desdenhado de pôr com os cães do meu rebanho.

2 Tunay nga, ang lakas ng mga kamay ng kanilang mga ama - paano nito ako matutulungan - mga lalaki na kung saan ang lakas ng kanilang kaganapan sa gulang ay naglaho na?

De que tambem me serviria a força das suas mãos? já de velhice se tinham esgotado n'elles.

3 Sila ay mga payat dahil sa kahirapan at kagutuman, ngumangatngat sila sa tuyong lupa sa kadiliman ng ilang at kapanglawan.

De mingua e fome andavam sós, e recolhiam-se para os logares seccos, tenebrosos, assolados e desertos.

4 Namitas sila ng halaman ng soltwot at mga dahon ng palumpong; ang mga ugat ng puno ng tambo ang kanilang pagkain.

Apanhavam malvas junto aos arbustos, e o seu mantimento eram as raizes dos zimbros.

5 Pinalayas sila mula sa mga tao na sumigaw sa kanila na parang isang tao na sinisigawan ang isang magnanakaw.

Do meio dos homens foram expulsos, e gritavam contra elles, como contra o ladrão:

6 Kaya kinailangan nilang manirahan sa ilog lambak, sa mga lungga ng lupa at ng mga bato.

Para habitarem nos barrancos dos valles, e nas cavernas da terra e das rochas.

7 Sa mga palumpong, umungal sila tulad ng mga asno; sa ilalim ng mga palumpong nagtitipon-tipon sila.

Bramavam entre os arbustos, e ajuntavam-se debaixo das ortigas.

8 Sila ay mga inapo ng mga hangal; tunay nga, na walang kwentang mga tao; pinalayas sila sa lupain sa pamamagitan ng mga pamalo.

Eram filhos de doidos, e filhos de gente sem nome, e da terra foram expulsos.

9 Pero ngayon, para sa kanilang mga anak, naging paksa ako ng isang kanta ng pangungutya; tunay nga, naging isang katatawanan ako sa kanila.

Porém agora sou a sua canção, e lhes sirvo de rifão.

10 Kinasusuklaman nila ako at hindi lumalapit sa akin; hindi sila nag-aatubiling dumura sa aking mukha.

Abominam-me, e fogem para longe de mim, e do meu rosto não reteem o seu escarro.

11 Dahil tinanggal ng Diyos ang lubid ng aking pana at pinahirapan ako, kaya sa harapan ko ay nawawala ang lahat ng pagpipigil sa sarili ng mga taong ito.

Porque Deus desatou o meu cordão, e me opprimiu, pelo que sacudiram de si o freio perante o meu rosto.

12 Sa aking kanang kamay naghimagsik ang magulong pulutong ng mga tao; itinaboy nila ako at itinambak laban sa akin ang kanilang punso ng paglusob.

Á direita se levantam os moços; empurram os meus pés, e preparam contra mim os seus caminhos de destruição.

13 Sinisira nila ang aking landas; Itinutulak nila ang kapahamakan para sa akin, mga lalaki na walang sinumang makapipigil.

Desbarataram-me o meu caminho: promovem a minha miseria: não teem ajudador.

14 Sinasalakay nila ako tulad ng isang hukbo sa pamamagitan ng isang malaking butas sa pader ng lungsod; sa gitna ng pagkawasak gumulong sila sa akin.

Veem contra mim como por uma grande brecha, e revolvem-se entre a assolação.

15 Nilukuban ako ng malaking takot; itinaboy ang aking karangalan na parang ng hangin; naglaho ang aking kasaganaan na parang isang ulap.

Sobrevieram-me pavores; como vento perseguem a minha honra, e como nuvem passou a minha felicidade.

16 Ngayon ang buhay ko ay ibinubuhos mula sa akin. Hinawakan ako ng maraming araw ng pagdurusa.

E agora derrama-se em mim a minha alma: os dias da afflicção se apoderaram de mim.

17 Sa gabi sinasaksak ang aking mga buto sa loob ng aking katawan; ang mga sakit na nagpapahirap sa akin ay walang kapahingahan.

De noite se me traspassam os meus ossos, e os pulsos das minhas veias não descançam.

18 Hinablot ng malakas na pwersa ng Diyos ang aking kasuotan; binalutan ako nito tulad ng kwelyo ng aking tunika.

Pela grandeza da força das dôres se demudou o meu vestido, e elle como o cabeção da minha tunica me cinge.

19 Inihagis niya ako sa putik; Naging tulad ako ng alabok at mga abo.

Lançou-me na lama, e fiquei similhante ao pó e á cinza.

20 Umiiyak ako sa iyo, Diyos, pero hindi mo ako sinasagot; tumatayo ako pero tinitingnan mo lang ako.

Clamo a ti, porém tu não me respondes: estou em pé, porém para mim não attentas.

21 Nagbago ka na at naging malupit sa akin; sa kapangyarihan ng iyong kamay ay pinapahirapan mo ako.

Tornaste-te a ser cruel contra mim: com a força da tua mão resistes violentamente.

22 Itinaas mo ako sa hangin at dinulot na tangayin ako nito; tinutunaw mo ako sa bagyo.

Levantas-me sobre o vento, fazes-me cavalgar sobre elle, e derretes-me o ser.

23 Dahil alam kong dadalhin mo ako sa kamatayan, sa bahay na nakatadhana para sa lahat ng mga buhay na bagay.

Porque eu sei que me levarás á morte e á casa do ajuntamento determinado a todos os viventes.

24 Pero, wala bang umaabot ng kaniyang kamay para humingi ng tulong kapag siya ay bumabagsak? Wala bang nasa kaguluhan na nagmakaawa para sa tulong?

Porém não estenderá a mão para o montão de terra, se houve clamor n'elles contra mim na sua desventura.

25 Hindi ba ako umiyak para sa kaniya na nasa kaguluhan? Hindi ba ako nagdalamhati para sa taong nangangailangan?

Porventura, não chorei sobre aquelle que estava afflicto? ou não se angustiou a minha alma pelo necessitado?

26 Nang naghanap ako ng kabutihan, ang dumating ay kasamaan; nang ako ay naghintay para sa liwanag, sa halip ay dumating ang kadiliman.

Todavia aguardando eu o bem, então me veiu o mal, e esperando eu a luz, veiu a escuridão.

27 Naguguluhan ang aking puso at hindi nagpapahinga; mga araw ng dalamhati ang dumating sa akin.

As minhas entranhas ferveram e não estão quietas: os dias da afflicção me surprehenderam.

28 Patuloy na nangingitim ang aking balat hindi dahil sa araw; tumatayo ako sa kapulungan at humihingi ng tulong.

Denegrido ando, porém não do sol, e, levantando-me na congregação, clamo por soccorro.

29 Ako ay kapatid ng asong gubat, isang kasama ng mga ostrich.

Irmão me fiz dos dragões, e companheiro dos abestruzes.

30 Maitim ang aking balat at natutuklap; nasunog sa init ang aking mga buto.

Ennegreceu-se a minha pelle sobre mim, e os meus ossos estão queimados do calor.

31 Kaya ang aking alpa ay nakatono para sa mga kanta ng pagluluksa, ang aking plauta para sa pagkanta ng mga nananaghoy.

Pelo que se trocou a minha harmonia em lamentação, e o meu orgão em voz dos que choram.