Job 3

1 Pagkatapos nito, binuksan ni Job ang kaniyang bibig at isinumpa ang araw ng kapanganakan niya.

Après cela Job ouvrit la bouche, et maudit le jour de sa naissance.

2 Sinabi niya,

Et Job prit la parole et dit:

3 “Sana napuksa na lang ang araw na ipinanganak ako, ang gabi na binalitang 'isang sanggol na lalaki ang ipinanganak.'

Périsse le jour où je suis né, et la nuit qui dit: Un enfant est conçu!

4 Sana napuno na lang ng kadiliman ang araw na iyon, huwag na sana itong maalala ng Diyos, o kaya sikatan pa ito ng araw.

Que ce jour se change en ténèbres, que Dieu d'en haut ne s'en informe plus! et que sur lui la clarté ne resplendisse plus!

5 Sana angkinin na lang ito ng kadiliman at ng anino ng kamatayan; balutan na lang ng madilim na ulap at ang lahat na nagpapadilim sa umaga ay gawing mas kalagim-lagim.

Que l'obscurité et l'ombre de mort le réclament, que les sombres nuées viennent s'y établir, et que l'absence de jour y répande l'effroi!

6 At sa gabing iyon, hayaan na lang na makapal na kadiliman ang bumalot dito: huwag na itong hayaan na magalak sa mga araw ng taon, huwag na itong paabutin sa hustong bilang ng mga buwan.

Cette nuit! que les ténèbres s'en emparent, qu'elle ne se réjouisse plus parmi les jours de l'année, et que dans le compte des mois elle n'entre plus!

7 Masdan mo, sana naging baog na lang ang gabing iyon, at walang masayang tinig ang narinig.

Voici, que cette nuit soit inféconde, que l'allégresse n'y ait plus accès!

8 Hayaan na lang na isumpa ang araw na iyon ng mga marunong gumising sa Leviatan.

Qu'elle soit notée par ceux qui maudissent les jours, experts à faire lever le Léviathan!

9 Hayaan na ang mga bituin sa hating-gabi ay magdilim. Hayaan na maghanap ng liwanag ang araw na iyon pero walang matagpuan, o kaya ang mga talukap ng mga mata ay huwag nang makakita ng bukang liwayway,

Que les astres de son crépuscule s'éteignent! qu'elle espère la lumière, et qu'elle ne vienne pas, et que jamais elle ne voie les paupières de l'aurore,

10 dahil hindi nito sinara ang pintuan ng sinapupunan ng aking ina, ni itinago ang kaguluhan mula sa aking mga mata.

car elle ne ferma point le sein dont j'ai franchi les portes, et n'a point dérobé le chagrin à ma vue!

11 Bakit hindi pa ako namatay noong ako ay lumabas sa sinapupunan? Bakit hindi ko pa isinuko ang aking espiritu noong ako ay ipinagbubuntis pa lang ng aking ina?

Pourquoi ne quittai-je pas sans vie les flancs de ma mère, et au sortir de son sein n'expirai-je pas?

12 Bakit pa ako kinandong sa kaniyang mga tuhod? O tinanggap ng kaniyang didbdib para ako ay makasuso?

Pourquoi rencontrai-je des genoux devant moi, et pourquoi des mamelles où je fusse allaité?

13 Dapat sana tahimik na akong nakahiga ngayon, nakatulog na sana ako at namamahinga

Car maintenant je serais gisant et tranquille, je dormirais, et aurais aussi le repos,

14 kasama ng mga hari at taga-payo sa lupa, na nagtayo ng mga puntod para sa kanilang mga sarili na ngayon ay gumuho na.

avec les Rois et les arbitres de la terre qui se sont élevé des tombes,

15 O kaya naman ay nakahiga na kasama ang mga prinsipe na minsan nang nagkaroon ng maraming ginto, na pinuno ang kanilang mga bahay ng pilak.

ou avec les Princes qui possédaient de l'or, et ont rempli d'argent leurs habitations;

16 O kaya, patay na ako nang ipinanganak, tulad ng mga sanggol na hindi na nasilayan ang liwanag.

ou, tel que l'avorton enfoui, je ne serais pas, tel que les enfants qui n'ont pas vu le jour.

17 Sa lugar na iyon, ang mga masasama ay wala nang kaguluhan, at ang mga pagod ay nakakapagpahinga.

Là les impies cessent de s'agiter, là se reposent ceux qui sont fatigués d'efforts,

18 Na kung saan ang mga bilanggo ay nagkakasundo, hindi na nila maririnig ang boses ng mga tagapamahala sa kanila.

là sont réunis les captifs en sécurité, et ils n'entendent pas la voix de l'exacteur.

19 Ang mga karaniwan at mga tanyag na tao ay naroroon, ang lingkod doon ay malaya mula sa kayang amo.

Petits et grands y sont égaux, et l'esclave y est affranchi de son maître.

20 Bakit pa ibinigay ang liwanag sa isang taong naghihirap, bakit pa ibinigay ang buhay sa taong ang kaluluwa ay puno ng pait;

Pourquoi accorde-t-Il la lumière au misérable, et la vie à ceux qui ont l'amertume dans l'âme,

21 ang taong gusto nang mamatay pero hindi mamatay-matay, ang taong naghahanap ng kamatayan higit pa sa paghahanap ng kayamanan?

qui attendent la mort, et elle n'arrive pas, qui creusent la terre, plus désireux d'elle que des trésors,

22 Bakit pa ibinigay ang liwanag sa isang taong lubos na masaya at nagagalak kung hinahanap naman niya ay libingan?

qui se réjouissent jusqu'à l'allégresse, sont transportés, quand ils trouvent un tombeau;

23 Bakit ibinibigay ang liwanag sa isang taong inililihim ang kaniyang pamamaraan, isang tao kung saan naglagay ang Diyos ng mga bakod?

à l'homme enfin, à qui son chemin se dérobe, et que Dieu cerne de toutes parts?

24 Dahil mas nangyayari ang aking hikbi kaysa kumain; ang aking panaghoy ay ibinubuhos na parang tubig.

Car le pain que je mange, rencontre mes sanglots, et, comme les flots, mes soupirs s'épanchent;

25 Dahil ang bagay na kinatatakutan ko ay dumating na sa akin; kung ano ang ikinatatakot ko ay narito na.

car la terreur que je crains, m'assaille aussitôt, et ce que je redoute, c'est ce qui m'arrive.

26 Wala akong kaginhawaan, katahimikan at kapahingahan bagkus ang dumating sa akin ay kabalisahan.

Je n'ai ni trêve, ni calme, ni repos, et toujours le trouble survient.