Job 9

1 Nang magkagayo'y sumagot si Job, at nagsabi,

A Jov odgovori i reèe:

2 Sa katotohanan ay nalalaman kong ito'y gayon: nguni't paanong makapaggaganap ang tao sa Dios?

Zaista, znam da je tako; jer kako bi mogao èovjek biti prav pred Bogom?

3 Kung kalugdan niyang makipagtalo sa kaniya, siya'y hindi makasasagot sa kaniya ng isa sa isang libo.

Ako bi se htio preti s njim, ne bi mu mogao odgovoriti od tisuæe na jednu.

4 Siya ay pantas sa puso, at may kaya sa kalakasan: sinong nagmatigas laban sa kaniya at guminhawa?

Mudar je srcem i jak snagom; ko se je opro njemu i bio sreæan?

5 Na siyang naglilipat ng mga bundok, at hindi nila nalalaman, pagka nililiglig niya sa kaniyang pagkagalit.

On premješta gore, da niko i ne opazi; prevraæa ih u gnjevu svom;

6 Na siyang umuuga ng lupa sa kaniyang kinaroroonan, at ang mga haligi nito ay nangayayanig.

On kreæe zemlju s mjesta njezina da joj se stupovi drmaju;

7 Na siyang naguutos sa araw, at hindi sumisikat; at nagtatakda sa mga bituin.

On kad zaprijeti suncu, ne izlazi; on zapeèaæava zvijezde;

8 Na nagiisang inuunat ang langit, at tumutungtong sa mga alon ng dagat.

On razapinje nebo sam, i gazi po valima morskim;

9 Na lumikha sa Oso, sa Orion, at sa mga Pleyade, at sa mga silid ng timugan.

On je naèinio zvijezde kola i štape i vlašiæe i druge jugu u dnu;

10 Na gumagawa ng mga dakilang bagay na di masayod; Oo, mga kamanghamanghang bagay na walang bilang.

On èini stvari velike i neispitljive i divne, kojima nema broja.

11 Narito, siya'y dumaraan sa siping ko, at hindi ko siya nakikita: siya'y nagpapatuloy rin naman, nguni't hindi ko siya namamataan.

Gle, ide mimo mene, a ja ne vidim; proðe, a ja ga ne opazim.

12 Narito, siya'y nangangagaw sinong makasasansala sa kaniya? Sinong magsasabi sa kaniya: Anong ginagawa mo?

Gle, kad uhvati, ko æe ga nagnati da vrati? ko æe mu kazati: šta radiš?

13 Hindi iuurong ng Dios ang kaniyang galit; ang mga manunulong sa Rahab ay nagsisiyukod sa ilalim niya.

Bog ne usteže gnjeva svojega, padaju poda nj oholi pomoænici.

14 Gaano pa nga kaya kaliit ang maisasagot ko sa kaniya, at mapipiling aking mga salita na maimamatuwid ko sa kaniya?

A kako bih mu ja odgovarao i birao rijeèi protiv njega?

15 Na kahiman ako'y matuwid, gayon may hindi ako sasagot sa kaniya; ako'y mamamanhik sa aking hukom.

Da sam i prav, neæu mu se odgovoriti, valja da se molim sudiji svojemu.

16 Kung ako'y tumawag, at siya'y sumagot sa akin; gayon ma'y hindi ako maniniwala na kaniyang dininig ang aking tinig.

Da ga zovem i da mi se odzove, još ne mogu vjerovati da je èuo glas moj.

17 Sapagka't ako'y ginigiba niya sa pamamagitan ng isang bagyo, at pinararami ang aking mga sugat ng walang kadahilanan.

Jer me je vihorom satro i zadao mi mnogo rana ni za što.

18 Hindi niya ako tutulutang ako'y huminga, nguni't nililipos niya ako ng hirap.

Ne da mi da odahnem, nego me siti grèinama.

19 Kung kami ay magsalita tungkol sa kalakasan, narito, siya'y may kapangyarihan! At kung sa kahatulan, sino, sinasabi niya ay magtatakda sa akin ng panahon?

Ako je na silu, gle, on je najsilniji; ako na sud, ko æe mi svjedoèiti?

20 Kahiman ako'y matuwid, ang aking sariling bibig ay hahatol sa akin: kahiman ako'y sakdal patototohanan niya akong masama.

Da se pravdam, moja æe me usta osuditi; da sam dobar, pokazaæe da sam nevaljao.

21 Ako'y sakdal; hindi ko talos ang aking sarili; aking niwalang kabuluhan ang aking buhay.

Ako sam dobar, neæu znati za to; omrzao mi je život moj.

22 Lahat ay isa; kaya't aking sinasabi: kaniyang ginigiba ang sakdal at ang masama.

Svejedno je; zato rekoh: i dobroga i bezbožnoga on potire.

23 Kung ang panghampas ay pumapatay na bigla, tatawanan niya ang paglilitis sa mga walang sala.

Kad bi još ubio biè najedanput! ali se smije iskušavanju pravijeh.

24 Ang lupa ay nabigay sa kamay ng masama: kaniyang tinatakpan ang mga mukha ng mga hukom nito; kung hindi siya, sino nga?

Zemlja se daje u ruke bezbožniku; lice sudija njezinijeh zaklanja; ako ne on, da ko?

25 Ngayo'y ang mga kaarawan ko ay matulin kay sa isang sugo: dumadaang matulin, walang nakikitang mabuti.

Ali dani moji biše brži od glasnika; pobjegoše, ne vidješe dobra.

26 Sila'y nagsisidaang parang mga matuling sasakyan: parang agila na dumadagit ng huli.

Proðoše kao brze laðe, kao orao kad leti na hranu.

27 Kung aking sabihin: Aking kalilimutan ang aking daing, aking papawiin ang aking malungkot na mukha, at magpapakasaya ako:

Ako reèem: zaboraviæu tužnjavu svoju, ostaviæu gnjev svoj i okrijepiæu se;

28 Ako'y natatakot sa lahat kong kapanglawan, talastas ko na hindi mo aariin akong walang sala.

Strah me je od svijeh muka mojih, znam da me neæeš opravdati.

29 Ako'y mahahatulan; bakit nga ako gagawa ng walang kabuluhan?

Biæu kriv; zašto bih se muèio uzalud?

30 Kung ako'y maligo ng nieveng tubig, at gawin ko ang aking mga kamay na napakalinis;

Da se izmijem vodom šnježanicom, i da oèistim sapunom ruke svoje,

31 Gayon ma'y itutulak mo ako sa hukay, at kayayamutan ako ng aking mga sariling kasuutan.

Tada æeš me zamoèiti u jamu da se gade na me moje haljine.

32 Sapagka't siya'y hindi tao, na gaya ko, na sasagot ako sa kaniya, na tayo'y pumasok kapuwa sa kahatulan,

Jer nije èovjek kao ja da mu odgovaram, da idem s njim na sud;

33 Walang hukom sa pagitan natin, na makapaglagay ng kaniyang kamay sa ating dalawa.

Niti ima meðu nama kmeta da bi stavio ruku svoju meðu nas dvojicu.

34 Ihiwalay niya sa akin ang kaniyang tungkod, at huwag akong takutin ng kaniyang pangilabot:

Neka odmakne od mene prut svoj, i strah njegov neka me ne straši;

35 Kung magkagayo'y magsasalita ako, at hindi matatakot sa kaniya; sapagka't hindi gayon ako sa aking sarili.

Tada æu govoriti, i neæu ga se bojati; jer ovako ne znam za sebe.