Psaltaren 18
1 För sångmästaren; av HERRENS tjänare David, som talade till HERREN denna sångs ord, när HERREN hade räddat honom från alla hans fienders hand och ur Sauls våld. Han sade: Hjärtligen kär har jag dig, HERRE, min starkhet,
Voor muziekbegeleiding. Van den Dienaar van Jahweh; van David, die tot Jahweh de woorden van dit lied heeft gericht, toen Jahweh hem had verlost uit de hand van al zijn vijanden en ook uit de hand van Saul. En hij sprak: Ik heb U lief, o Jahweh, mijn kracht;
2 HERRE, mitt bergfäste, min borg och min räddare, min Gud, min klippa, till vilken jag tager min tillflykt, min sköld och min frälsnings horn, mitt värn.
Jahweh, mijn toevlucht, mijn burcht en mijn veste; Mijn God, mijn rots, waarop ik kan schuilen, Mijn schild, de hoorn van mijn heil, en mijn schutse.
3 HERREN, den högtlovade, åkallar jag, och från mina fiender bliver jag frälst.
Ik roep: Geprezen zij Jahweh! En ben van mijn vijand verlost.
4 Dödens band omvärvde mig, och fördärvets strömmar förskräckte mig.
De branding van de dood had mij al gegrepen, De golven der onderwereld sloegen over mij heen;
De strikken van het dodenrijk hielden mij vast, De klemmen van de dood lagen voor mij gereed: (Sheol h7585)
6 Men jag åkallade HERREN i min nöd och ropade till min Gud. Han hörde från sin himmelska boning min röst, och mitt rop inför honom kom till hans öron.
Maar ik riep tot Jahweh in mijn nood, En schreide om hulp tot mijn God. En Hij hoorde mijn stem in zijn vorstelijke woning, Mijn hulpgeroep drong door tot zijn oren:
7 Då skalv jorden och bävade, och bergens grundvalar darrade; de skakades, ty hans vrede var upptänd.
Daar schudde en beefde de aarde, Rilden en dreunden de fundamenten der bergen; Want Hij was in woede ontstoken,
8 Rök steg upp från hans näsa och förtärande eld från hans mun; eldsglöd ljungade från honom.
Rook steeg op uit zijn neus, Verslindend vuur spoot uit zijn mond, En gloeiende kolen spatten er uit.
9 Och han sänkte himmelen och for ned, och töcken var under hans fötter.
Hij boog de hemel, en daalde neer, Grauwe wolken onder zijn voeten;
10 Han for på keruben och flög, han svävade på vindens vingar.
Hij besteeg den Cherub en vloog in het rond, Zwevend op de windewieken.
11 Han gjorde mörker till sitt täckelse, till en hydda som omslöt honom; mörka vatten, tjocka moln.
Hij sloeg de duisternis als een dek om Zich heen, Donkere nevels, dreigende wolken waren zijn tent;
12 Av glansen framför honom veko molnen undan; hagel föll, och eldsglöd for ned.
En door de gloed, die voor Hem uitging, Braakten zijn wolken hagel en vurige kolen.
13 Och HERREN dundrade i himmelen, den Högste lät höra sin röst; hagel föll, och eldsglöd for ned.
En in de hemel donderde Jahweh, Verhief de Allerhoogste zijn stem;
14 Han sköt sina pilar och förskingrade dem, ljungeldar i mängd och förvirrade dem.
Hij schoot zijn pijlen en strooide ze rond, Slingerde zijn bliksems, en joeg ze uiteen.
15 Vattnens bäddar kommo i dagen, och jordens grundvalar blottades, för din näpst, o HERRE, för din vredes stormvind.
Open lag de bedding der zee, Het fundament van de aarde kwam bloot: Door uw dreigen, o Jahweh, Door het snuivend gebries van uw neus.
16 Han räckte ut sin hand från höjden och fattade mig, han drog mig upp ur de stora vattnen.
Van boven boog Hij Zich neer, greep mij vast, En trok mij weg uit de onstuimige wateren;
17 Han räddade mig från min starke fiende och från mina ovänner, ty de voro mig övermäktiga.
Hij verloste mij van mijn grimmigen vijand En van mijn haters, want ze waren te machtig.
18 De överföllo mig på min olyckas dag, men HERREN blev mitt stöd.
Ze waren uitgetrokken op de dag van mijn rampspoed, Maar Jahweh was mijn beschermer;
19 Han förde mig ut på rymlig plats; han räddade mig, ty han hade behag till mig.
Hij beveiligde mij, En bracht mij redding, omdat Hij mij liefhad.
20 HERREN lönar mig efter min rättfärdighet; efter mina händers renhet vedergäller han mig.
Toen werd mijn gerechtigheid door Jahweh beloond, Mijn reinheid van handen vergolden:
21 Ty jag höll mig på HERRENS vägar och avföll icke från min Gud i ogudaktighet;
Want ik had de wegen van Jahweh bewandeld, Niet gezondigd tegen mijn God;
22 nej, alla hans rätter hade jag för ögonen, och hans stadgar lät jag icke vika ifrån mig.
Ik had al zijn geboden voor ogen gehouden, Niet zijn wetten ontweken;
23 Så var jag ostrafflig inför honom och tog mig till vara för missgärning.
Ik was voor Hem zonder smet, Had mij zuiver van zonde bewaard;
24 Därför vedergällde mig HERREN efter min rättfärdighet, efter mina händers renhet inför hans ögon.
Daarom werd mijn gerechtigheid door Jahweh beloond, En mijn reinheid van handen in zijn ogen.
25 Mot den fromme bevisar du dig from, mot en ostrafflig man bevisar du dig ostrafflig.
Want voor getrouwen toont Gij U trouw, Voor rechtschapenen rechtschapen;
26 Mot den rene bevisar du dig ren, men mot den vrånge bevisar du dig avog.
Rein voor den reine, Maar voor de listigaards listig.
27 Ty du frälsar ett betryckt folk, men stolta ögon ödmjukar du.
Ja, Gij redt het deemoedige volk, Maar vernedert hovaardige blikken;
28 Ja, du låter min lampa brinna klart; HERREN, min Gud, gör mitt mörker ljuset.
Gij zijt, o Jahweh, mijn lamp, Mijn God, die licht in mijn duisternis straalt;
29 Ja, med dig kan jag nedslå härskaror, och med min Gud stormar jag murar.
Met U durf ik de stormloop beginnen, Met mijn God de wallen bespringen.
30 Guds väg är ostrafflig; HERRENS tal är luttrat. En sköld är han för alla som taga sin tillflykt till honom.
God! Volmaakt zijn zijn wegen, Jahweh’s woord is gelouterd. Hij is voor allen een schild, Die vluchten tot Hem.
31 Ty vem är Gud förutom HERREN, och vem är en klippa utom vår Gud?
Wie toch is God, dan Jahweh alleen; Wie een rots, dan alleen onze God!
32 Gud, du som omgjordade mig med kraft och lät min väg vara lyckosam,
God! Hij omgordt mij met kracht, En baant mij een veilige weg;
33 du som gjorde mina fötter såsom hindens och ställde mig på mina höjder,
Hij maakt mijn voeten vlug als hinden, En doet mij de hoogste toppen beklimmen;
34 du som lärde mina händer att strida och mina armar att spänna kopparbågen!
Hij oefent mijn handen ten strijde, Mijn armen tot het spannen van de koperen boog.
35 Du gav mig din frälsnings sköld, och din högra hand stödde mig, och ditt saktmod gjorde mig stor;
Zo hebt Gij mij het schild van uw heil gereikt; Uw rechterhand heeft mij gestut, uw goedheid maakte mij groot.
36 du skaffade rum för mina steg, där jag gick, och mina fötter vacklade icke.
Gij hebt een weg voor mijn stappen gebaand, En mijn voeten wankelden niet.
37 Jag förföljde mina fiender och hann upp dem; jag vände icke tillbaka, förrän jag hade gjort ände på dem.
Ik vervolgde mijn vijanden, haalde ze in, En keerde niet terug, eer ik ze had verslagen;
38 Jag slog dem, så att de icke mer kunde resa sig; de föllo under mina fötter.
Ik heb ze verpletterd, zodat ze niet opstaan, Maar onder mijn voet blijven liggen.
39 Du omgjordade mig med kraft till striden, du böjde mina motståndare under mig.
Gij hebt mij met kracht omgord tot de strijd, Mijn tegenstanders voor mij doen bukken;
40 Mina fiender drev du på flykten för mig, och dem som hatade mig förgjorde jag.
Gij liet mij de rug van mijn vijanden zien, Mijn haters heb ik verdelgd.
41 De ropade, men det fanns ingen som frälste; till HERREN, men han svarade dem icke.
Nu huilen ze, maar niemand helpt: Tot Jahweh zelfs, maar Hij antwoordt hun niet;
42 Och jag stötte dem sönder till stoft för vinden, jag kastade ut dem såsom orenlighet på gatan.
Ik vermaal ze als stof voor de wind, En vertrap ze als slijk op de straten.
43 Du räddade mig ur folkets strider, du satte mig till ett huvud över hedningar; folkslag som jag ej kände blevo mina tjänare.
Gij hebt mij gered uit de strijd met de volkeren, En mij aan het hoofd van de naties gesteld:
44 Vid blotta ryktet hörsammade de mig; främlingar visade mig underdånighet.
Volkeren, die ik niet kende, werden mij dienstbaar, Vreemden brachten mij hulde; Nauwelijks hadden ze van mij gehoord, Of ze gehoorzaamden mij;
45 Ja, främlingarnas mod vissnade bort; med bävan övergåvo de sina borgar.
Anderen lagen uitgeput neer, En kropen sidderend uit hun burchten.
46 HERREN lever! Lovad vare min klippa, och upphöjd vare min frälsnings Gud!
Leve Jahweh! Gezegend mijn Rots; Hoogverheven de God van mijn heil!
47 Gud, som har givit mig hämnd och tvingat folken under mig;
Gij hebt mij gewroken, o God, Volkeren aan mij onderworpen;
48 du som har befriat mig från mina fiender och upphöjt mig över mina motståndare, räddat mig från våldets man!
Mij van mijn grimmigen vijand verlost, Zege over mijn bestrijders verleend, mij van geweldenaars bevrijd!
49 Fördenskull vill jag tacka dig bland hedningarna, HERRE, och lovsjunga ditt namn.
Daarom wil ik U prijzen, o Jahweh, Uw Naam verheerlijken onder de volken!
50 Ty du giver din konung stor seger och gör nåd mot din smorde, mot David och hans säd till evig tid.
Machtige hulp verleent Hij zijn Koning, En genade aan zijn Gezalfde: Aan David en zijn geslacht voor altijd!
