Job 31
1 Ett förbund slöt jag med mina ögon: aldrig skulle jag skåda efter någon jungfru.
Zawarłem przymierze ze swoimi oczami; jak mógłbym więc myśleć o pannie?
2 Vilken lott finge jag eljest av Gud i höjden, vilken arvedel av den Allsmäktige därovan?
Jaki bowiem byłby dział od Boga z góry? I jakie byłoby dziedzictwo od Wszechmocnego z wysoka?
3 Ofärd kommer ju över de orättfärdiga, och olycka drabbar ogärningsmän.
Czy zatracenie nie jest [przygotowane] dla niegodziwych i sroga pomsta dla czyniących nieprawość?
4 Ser icke han mina vägar, räknar han ej alla mina steg?
Czyż on nie widzi moich dróg i nie liczy wszystkich moich kroków?
5 Har jag väl umgåtts med lögn, och har min fot varit snar till svek?
Jeśli postępowałem kłamliwie, jeśli moja noga spieszyła się do oszustwa;
6 Nej, må jag vägas på en riktig våg, så skall Gud förnimma min ostrafflighet.
To niech zważy mnie na wadze sprawiedliwej i niech Bóg pozna moją prawość.
7 Hava mina steg vikit av ifrån vägen, har mitt hjärta följt efter mina ögon, eller låder vid min händer en fläck?
Jeśli moja noga zboczyła z drogi i moje serce poszło za moimi oczami, i jeśli jakaś zmaza przylgnęła do moich rąk;
8 Då må en annan äta var jag har sått, och vad jag har planterat må ryckas upp med roten.
Wtedy niech ja sieję, a inny spożywa, niech moje latorośle będą wykorzenione.
9 Har mitt hjärta låtit dåra sig av någon kvinna, så att jag har stått på lur vid min nästas dörr?
Jeśli moje serce uwiodła kobieta i jeśli czyhałem pod drzwiami swego bliźniego;
10 Då må min hustru mala mjöl åt en annan, och främmande män må då famntaga henne.
To niech moja żona mieli innemu i niech inni się nad nią schylają.
11 Ja, sådant hade varit en skändlighet, en straffbar missgärning hade det varit,
[Jest] to bowiem haniebny czyn, karygodna nieprawość;
12 en eld som skulle förtära intill avgrunden och förhärja till roten all min gröda.
To jest ogień, który pożera aż do zatracenia i może wykorzenić cały mój dobytek.
13 Har jag kränkt min tjänares eller tjänarinnas rätt, när de hade någon tvist med mig?
Jeśli zlekceważyłem sprawę swojego sługi albo swojej służącej, gdy wiedli spór ze mną;
14 Vad skulle jag då göra, när Gud stode upp, och när han hölle räfst, vad kunde jag då svara honom?
Co zrobię, gdy Bóg powstanie? Gdy mnie nawiedzi, co mu odpowiem?
15 Han som skapade mig skapade ju och dem i moderlivet, han, densamme, har berett dem i modersskötet.
Czy ten, który mnie stworzył w łonie, nie stworzył też jego? Czy nie on jeden ukształtował nas w łonie?
16 Har jag vägrat de arma vad de begärde eller låtit änkans ögon försmäkta?
Jeśli odmówiłem prośbie ubogich i jeśli zasmuciłem oczy wdowy;
17 Har jag ätit mitt brödstycke allena, utan att den faderlöse och har fått äta därav?
Jeśli sam jadłem swoją kromkę [i] nie jadła z niej sierota;
18 Nej, från min ungdom fostrades han hos mig såsom hos en fader, och från min moders liv var jag änkors ledare.
(Od swojej młodości bowiem wychowywałem ją jak ojciec, a od łona swojej matki prowadziłem [wdowę]);
19 Har jag kunnat se en olycklig gå utan kläder, se en fattig ej äga något att skyla sig med?
Jeśli widziałem ginącego z powodu braku ubrania albo biedaka bez okrycia;
20 Måste ej fastmer hans länd välsigna mig, och fick han ej värma sig i ull av mina lamm?
Jeśli jego biodra nie błogosławiły mi dlatego, że się zagrzał wełną moich owiec;
21 Har jag lyft min hand mot den faderlöse, därför att jag såg mig hava medhåll i porten?
Jeśli podniosłem rękę przeciwko sierocie, gdy widziałem w bramie swoją pomoc;
22 Då må min axel lossna från sitt fäste och min arm brytas av ifrån sin led.
Wtedy niech odpadnie mój bark od karku, a niech moje ramię wyjdzie ze stawu.
23 Jag måste då frukta ofärd ifrån Gud och skulle stå maktlös inför hans majestät.
Bałem się bowiem klęski od Boga, a przed jego majestatem nie mógłbym [się ostać].
24 Har jag satt mitt hopp till guldet och kallat guldklimpen min förtröstan?
Jeśli pokładałem w złocie swoją nadzieję, a do czystego złota mówiłem: [Ty jesteś] moją ufnością;
25 Var det min glädje att min rikedom blev så stor, och att min hand förvärvade så mycket?
Jeśli radowałem się ze swojego wielkiego bogactwa i [tego], że moja ręka nabyła wiele;
26 Hände det, när jag såg solljuset, huru det sken, och månen, huru härligt den gick fram,
Jeśli patrzyłem na słońce, gdy świeciło, i na księżyc, gdy sunął wspaniale;
27 att mitt hjärta hemligen lät dåra sig, så att jag med handkyss gav dem min hyllning?
A moje serce dało się uwieść potajemnie i moje usta całowały moją rękę;
28 Nej, också det hade varit en straffbar missgärning; därmed hade jag ju förnekat Gud i höjden.
I to byłaby nieprawość karygodna, bo zaparłbym się Boga z wysoka.
29 Har jag glatt mig åt min fiendes ofärd och fröjdats, när olycka träffade honom?
Jeśli cieszyłem się z upadku tego, który mnie nienawidzi, jeśli wyniosłem się, gdy mu się źle wiodło;
30 Nej, jag tillstadde ej min mun att synda så, ej att med förbannelse begära hans liv.
(Nawet nie pozwoliłem zgrzeszyć swoim ustom, pragnąc przekleństwa na jego duszy);
31 Och kan mitt husfolk icke bevittna att envar fick mätta sig av kött vid mitt bord?
Czy ludzie z mojego namiotu nie mówili: Obyśmy mieli z jego mięsa! Nie możemy się najeść.
32 Främlingen behövde ej stanna över natten på gatan, mina dörrar lät jag stå öppna utåt vägen.
Obcy nie nocował na dworze, swoje drzwi otwierałem podróżnemu.
33 Har jag på människovis skylt mina överträdelser och gömt min missgärning i min barm,
Jeśli ukrywałem swoje przestępstwa jak Adam i chowałem w zanadrzu swoją nieprawość;
34 av fruktan för den stora hopen och av rädsla för stamfränders förakt, så att jag teg och ej gick utom min dörr?
Czy strach przed wielką zgrają albo pogarda bliskich przeraziły mnie, abym milczał i nie wychodził [za] drzwi?
35 Ack att någon funnes, som ville höra mig! Jag har sagt mitt ord. Den Allsmäktige må nu svara mig; ack att jag finge min vederparts motskrift!
Obym miał kogoś, kto by mnie wysłuchał! Oto moja prośba, [aby] Wszechmogący odpowiedział mi i aby mój wróg napisał księgę.
36 Sannerligen, jag skulle då bära den högt på min skuldra, såsom en krona skulle jag fästa den på mig.
Czy nie nosiłbym jej na swoim ramieniu i nie przywiązałbym jej sobie [jak] koronę?
37 Jag ville då göra honom räkenskap för alla mina steg, lik en furste skulle jag då träda inför honom.
Oznajmiłbym mu liczbę swoich kroków; zbliżyłbym się do niego jak książę.
38 Har min mark höjt rop över mig, och hava dess fåror gråtit med varandra?
Jeśli moja ziemia wołała przeciwko mnie, jeśli razem z nią płakały jej bruzdy;
39 Har jag förtärt dess gröda obetald eller utpinat dess brukares liv?
Jeśli spożywałem z jej plonów bez zapłaty, jeśli jej właścicieli pozbawiłem życia;
40 Då må törne växa upp för vete, och ogräs i stället för korn. Slut på Jobs tal.
Niech rosną ciernie zamiast pszenicy i sam kąkol zamiast jęczmienia. Skończyły się słowa Hioba.
