Job 33

1 Men hör nu, Job, mina ord, och lyssna till allt vad jag vill säga.

Luister nu, Job, naar mijn rede, En leen het oor aan heel mijn betoog.

2 Se, jag upplåter nu mina läppar, min tunga tager till orda i min mun.

Zie, ik heb mijn mond geopend, Mijn tong in mijn gehemelte spreekt;

3 Ur ett redbart hjärta framgår mitt tal, och vad mina läppar förstå säga de ärligt ut.

Mijn hart stort woorden van wijsheid uit, Mijn lippen verkonden duidelijke taal!

4 Guds ande är det som har gjort mig, den Allsmäktiges fläkt beskär mig liv.

De geest van God heeft mij gemaakt, De adem van den Almachtige mij het leven geschonken;

5 Om du förmår, så må du nu svara mig; red dig till strid mot mig, träd fram.

Antwoord mij dus, zo ge kunt; Houd u gereed, stel u tegen mij op!

6 Se, jag är likställd med dig inför Gud, jag är danad av en nypa ler, också jag.

Ik ben dus voor God aan u gelijk, Ook ik ben gekneed uit leem:

7 Ja, fruktan för mig behöver ej förskräcka dig, ej heller kan min myndighet trycka dig ned.

Dus behoeft u geen vrees voor mij te verschrikken Mijn hand niet zwaar u te drukken.

8 Men nu sade du så inför mina öron, så ljödo de ord jag hörde:

Ge hebt voor mijn eigen oren verklaard, En ik heb uw woorden verstaan:

9 »Ren är jag och fri ifrån överträdelse, oskyldig är jag och utan missgärning;

"Ik ben rein, zonder zonde, Ik ben zuiver, op mij rust geen schuld!"

10 men se, han finner på sak mot mig, han aktar mig såsom sin fiende.

"Toch vindt Hij klachten tegen mij, En behandelt mij als zijn vijand;

11 Han sätter mina fötter i stocken, vaktar på alla mina vägar.»

Hij steekt mijn voeten in het blok, Bespiedt al mijn gangen.

12 Nej, häri har du orätt, svarar jag dig. Gud är ju förmer än en människa.

Zie, als ik roep, antwoordt Hij niet Want God is groter dan een mens!"

13 Huru kan du gå till rätta med honom, såsom gåve han aldrig svar i sin sak?

Hoe hebt ge Hem durven verwijten, Dat Hij op geen van uw woorden antwoord geeft?

14 Både på ett sätt och på två talar Gud, om man också ej aktar därpå.

Het is, omdat God slechts eenmaal spreekt, En het geen tweede keer herhaalt:

15 I drömmen, i nattens syn, när sömnen har fallit tung över människorna och de vila i slummer på sitt läger,

In een droom, in een nachtelijk visioen In de sluimering op de sponde.

16 då öppnar han människornas öron och sätter inseglet på sina varningar till dem,

Dan opent Hij het oor van de mensen, En verschrikt hen door zijn visioenen,

17 när han vill avvända någon från en ogärning eller hålla högmodet borta ifrån en människa.

Om den mens van trots te weerhouden, Den man voor hoogmoed te behoeden;

18 Så bevarar han hennes själ från graven och hennes liv ifrån att förgås genom vapen.

Om zo zijn ziel voor de groeve te bewaren, Zijn leven voor de gang naar het graf.

19 Hon bliver ock agad genom plågor på sitt läger och genom ständig oro, allt intill benen.

Dan kastijdt Hij hem door smart op zijn sponde, Door een koorts in zijn beenderen zonder eind,

20 Hennes sinne får leda vid maten, och hennes själ vid den föda hon älskade.

Zodat zijn leven van het brood gaat walgen, Zijn ziel van de begeerlijkste spijs;

21 Hennes hull förtvinar, till dess intet är att se, ja, hennes ben täras bort intill osynlighet.

Zijn vlees slinkt zienderogen weg, Zijn gebeente, eens onzichtbaar, ligt bloot.

22 Så nalkas hennes själ till graven och hennes liv hän till dödens makter.

Maar zelfs als zijn ziel het graf al nabij is, Zijn leven het oord van de doden: Zo hij besluit in zijn hart, zich tot God te keren En hij zijn dwaasheid erkent:

23 Men om en ängel då finnes, som vakar över henne, en medlare, någon enda av de tusen, och denne får lära människan hennes plikt,

Dan treedt er voor hem een engel op, Een tolk, een uit de duizend. Dan wijst hij den mens op zijn plicht,

24 då förbarmar Gud sig över henne och säger; »Fräls henne, så att hon slipper fara ned i graven; lösepenningen har jag nu fått.»

Ontfermt zich zijner, en spreekt: Laat hem toch niet in de groeve dalen, Ik heb zijn losprijs gevonden

25 Hennes kropp får då ny ungdomskraft, hon bliver åter såsom under sin styrkas dagar.

Zijn vlees worde frisser dan in zijn jeugd, Hij kere tot zijn jonkheid terug!

26 När hon då beder till Gud, är han henne nådig och låter henne se sitt ansikte med jubel; han giver så den mannen hans rättfärdighet åter.

Dan laat God Zich verbidden; genadig neemt Hij hem aan, Doet hem zijn aanschijn met jubel aanschouwen, En schenkt den mens zijn gerechtigheid terug.

27 Så får denne då sjunga inför människorna och säga: »Väl syndade jag, och väl kränkte jag rätten, dock vederfors mig ej vad jag hade förskyllt;

Dan juicht hij het uit voor de mensen, en zegt: Ik heb gezondigd, het recht verdraaid, Maar Hij heeft het niet op mij gewroken!

28 ty han förlossade min själ, så att den undslapp graven, och mitt liv får nu med lust skåda ljuset.»

Zo behoedt Hij zijn ziel voor de gang naar het graf, En verlustigt zijn leven zich in het licht!

29 Se, detta allt kommer Gud åstad, både två gånger och tre, för den mannen,

Zie, dit alles doet God Tweemaal, driemaal met een mens:

30 till att rädda hans själ från graven, så att han får njuta av de levandes ljus.

Hij brengt zijn leven terug van het graf, En bestraalt hem met het levenslicht!

31 Akta nu härpå, du Job, och hör mig; tig, så att jag får tala.

Luister dus, Job, en hoor naar mij; Zwijg stil, en laat het spreken aan mij.

32 Dock, har du något att säga, så svara mig; tala, ty gärna gåve jag dig rätt.

Hebt ge dan iets te zeggen, antwoord mij; Spreek dan, want ik geef u gaarne gelijk.

33 Varom icke, så är det du som må höra på mig; du må tiga, så att jag får lära dig vishet.

Zo niet, luister naar mij, En zwijg, ik zal u wijsheid leren!