Psaltaren 9

1 En Psalm Davids, om den sköna, ungdomen, till att föresjunga. Jag tackar Herranom af allt hjerta, och förtäljer all din under.

Przewodnikowi chóru, na Halmutlabben. Pieśń Dawida. Będę [cię] wysławiał, PANIE, całym mym sercem; będę opowiadał o wszystkich twoich cudach.

2 Jag fröjdar mig, och är glad i dig; och lofvar ditt Namn, du Aldrahögste;

Będę się cieszył i radował tobą, będę śpiewał twemu imieniu, o Najwyższy!

3 Att du mina ovänner tillbakadrifvit hafver; de äro fallne och förgångne för dig.

Gdy cofną się moi nieprzyjaciele, upadną i znikną sprzed twego oblicza.

4 Ty du drifver min rätt och min sak; du sitter på stolen en rätt domare.

Ty bowiem przeprowadziłeś mój sąd i moją sprawę, zasiadłeś na tronie jako sędzia sprawiedliwy.

5 Du straffar Hedningarna, och förgör de ogudaktiga; deras namn utskrapar du till evig tid.

Skarciłeś pogan, wytraciłeś niegodziwych, wymazałeś ich imię na wieki wieków.

6 Fiendernas svärd hafva en ända; städerna hafver du omstört; deras åminnelse är förgången med dem.

O nieprzyjacielu, twoje spustoszenia skończyły się na zawsze, zburzyłeś miasta, ich pamięć przepadła razem z nimi.

7 Men Herren blifver evinnerliga; sin stol hafver han beredt till doms.

Ale PAN trwa na wieki, ustawił swój tron, by sądzić.

8 Och han skall döma jordenes krets rätt, och regera folket rättsinneliga.

On będzie sądził świat sprawiedliwie, osądzi narody według słuszności.

9 Och Herren är dens fattigas beskärm; ett beskärm i nödene.

I będzie PAN ucieczką dla uciśnionego, schronieniem w czasie niedoli.

10 Derföre hoppas till dig de som ditt Namn känna; ty du förlåter icke dem som söka dig, Herre.

I będą ufać tobie ci, którzy znają twoje imię, bo nie opuszczasz, PANIE, tych, którzy cię szukają.

11 Lofver Herran, den i Zion bor; förkunner ibland folken hans verk.

Śpiewajcie PANU, który mieszka na Syjonie, opowiadajcie wśród narodów o jego dziełach.

12 Ty han kommer ihåg, och frågar efter deras blod; han förgäter icke de fattigas rop.

Bo on dopomina się krwi i pamięta o nich, a nie zapomina wołania strapionych.

13 Herre, var mig nådelig; se till mitt elände ibland ovänner, du som upphäfver mig utu dödsens portom;

Zmiłuj się nade mną, PANIE, spójrz, jak mnie uciskają ci, którzy mnie nienawidzą, ty, który podnosisz mnie z bram śmierci;

14 På det jag skall förtälja all din pris uti dottrenes Zions portom; att jag öfver dina hjelp glad vara må.

Abym głosił wszelką twą chwałę w bramach córki Syjonu; będę się radował twoim zbawieniem.

15 Hedningarna äro försänkte uti den grop, som de tillredt hade; deras fot är fången i nätet, som de uppställt hade.

Poganie wpadli w dół, [który] wykopali; w sidłach, które zastawili, uwięzła ich noga.

16 Så förnimmer man, att Herren skaffar rätt; den ogudaktige är besnärd uti sina händers verk, genom ordet. (Sela)

PAN dał się poznać, gdy odbył sąd, w dzieła swoich rąk uwikłał się niegodziwy. (Higgajon, Sela)

17 Ack! att de ogudaktiga till helvetet vände vorde, och alle Hedningar, som Gud förgäta. (Sheol h7585)

Niegodziwi zstąpią do piekła, wszystkie narody, które zapominają Boga. (Sheol h7585)

18 Ty han skall icke så allstinges förgäta den fattiga; och de eländas hopp skall icke förtappadt varda evinnerliga.

Bo biedak nie będzie zapomniany na zawsze, nadzieja ubogich nie zginie na wieki.

19 Herre, statt upp, att menniskorna icke få öfverhandena; låt alla Hedningar för dig dömda varda.

Powstań, PANIE, niech nie triumfuje człowiek, niech narody zostaną osądzone przed twoim obliczem.

20 Gif dem, Herre, en mästare, att Hedningarna måga förnimma att de menniskor äro. (Sela)

PANIE, ześlij na nie strach, aby narody poznały, że są tylko ludźmi. (Sela)