Psaltaren 103
1 En Psalm Davids. Lofva Herran, min själ, och allt det uti mig är, hans helga Namn.
Psalm Dawida. Błogosław, moja duszo, PANA, i całe moje wnętrze – jego święte imię.
2 Lofva Herran, min själ, och förgät icke, hvad godt han dig gjort hafver;
Błogosław, moja duszo, PANA, i nie zapominaj o wszystkich jego dobrodziejstwach.
3 Den dig alla dina synder förlåter, och helar alla dina brister;
On przebacza wszystkie twoje nieprawości, on uzdrawia wszystkie twoje choroby;
4 Den ditt lif förlöser ifrå förderf, och kröner dig med nåd och barmhertighet;
On wybawia twoje życie od zguby, on cię koronuje miłosierdziem i wielką litością.
5 Den dig uppfyller med tröst, att du dägelig varder, och gör dig ung och frisk såsom en örn.
On nasyca dobrem twoje usta i odnawia twoją młodość jak u orła.
6 Herren skaffar rättfärdighet och dom, allom dem som orätt lida.
PAN wymierza sprawiedliwość i sąd wszystkim uciśnionym.
7 Han hafver låtit Mose veta sina vägar; Israels barn sin verk.
Dał poznać swe drogi Mojżeszowi, a synom Izraela swoje dzieła.
8 Barmhertig och nådelig är Herren, tålig och af stora mildhet.
Łaskawy i litościwy jest PAN, nieskory do gniewu i [pełen] wielkiego miłosierdzia.
9 Han träter icke till evig tid, och vredgas icke evinnerliga.
Nie będzie się spierał bez końca ani wiecznie [gniewu] chował.
10 Han handlar icke med oss efter våra synder, och vedergäller oss icke efter våra missgerningar.
Nie postępuje z nami według naszych grzechów ani nie odpłaca nam według naszych nieprawości.
11 Ty så hög som himmelen öfver jordena är, låter han sina nåd väldig vara öfver dem som frukta honom.
Jak wysoko bowiem są niebiosa nad ziemią, [tak] wielkie [jest] jego miłosierdzie nad tymi, którzy się go boją.
12 Så långt som öster är ifrå vester, låter han vår öfverträdelse vara ifrån oss.
Jak daleko jest wschód od zachodu, [tak] daleko oddalił od nas nasze występki.
13 Såsom en fader förbarmar sig öfver barnen, så förbarmar sig Herren öfver dem som frukta honom.
Jak ojciec ma litość nad dziećmi, tak PAN ma litość nad tymi, którzy się go boją.
14 Ty han vet hvad vi för ett verk äre; han tänker derpå, att vi stoft äre.
On bowiem wie, z czego jesteśmy ulepieni; pamięta, że jesteśmy prochem.
15 En menniska är i sitt lefvande såsom gräs; hon blomstras såsom ett blomster på markene.
Dni człowieka są jak trawa, kwitnie jak kwiat polny.
16 När vädret deröfver går, så är det intet mer der, och dess rum känner det intet mer.
Wiatr na niego powieje, a już go nie ma i nie pozna go już jego miejsce.
17 Men Herrans nåd varar ifrån evighet till evighet, öfver dem som frukta honom; och hans rättfärdighet intill barnabarn,
Ale miłosierdzie PANA od wieków na wieki nad tymi, którzy się go boją, a jego sprawiedliwość nad synami synów;
18 När dem som hans förbund hålla, och tänka uppå hans bud, att de derefter göra.
[Nad tymi], którzy strzegą jego przymierza i pamiętają, aby wypełnić jego przykazania.
19 Herren hafver beredt sin stol i himmelen, och hans rike skall råda öfver allt.
PAN na niebiosach ustanowił [swój] tron, a jego królestwo panuje nad wszystkimi.
20 Lofver Herran, I hans Änglar, I starke hjeltar, som hans befallning uträtten, att man hans ords röst höra skall.
Błogosławcie PANA, jego aniołowie, potężni siłą, którzy wypełniacie jego rozkazy, będąc posłuszni głosowi jego słowa.
21 Lofver Herran, alle hans härar; I hans tjenare, som hans vilja gören.
Błogosławcie PANA, wszystkie jego zastępy, jego słudzy, którzy spełniacie jego wolę.
22 Lofver Herran, all hans verk uti all hans herradömes rum; min själ lofve Herran.
Błogosławcie PANA, wszystkie jego dzieła, we wszystkich miejscach jego panowania. Błogosław, moja duszo, PANA.
