< Klagovisorna 3 >

1 Jag är en elände man, den hans grymhets ris se måste.
Ja [jestem tym] człowiekiem, który widział utrapienie pod rózgą jego gniewu.
2 Han hafver ledt mig, och låtit mig gå i mörkrena, och icke i ljusena.
Prowadził mnie i zawiódł do ciemności, a nie do światła.
3 Han hafver vändt sina hand emot mig, och handlar fast annorlunda med mig alltid.
Oburzył się na mnie, zwraca swoją rękę [przeciwko mnie] przez cały dzień.
4 Han hafver gjort mitt kött och mina hud gammal, och sönderslagit min ben.
Sprawił, że zestarzały się moje ciało i moja skóra, połamał moje kości.
5 Han hafver byggt emot mig, och bevefvat mig uti galla och mödo.
Obudował mnie i otoczył żółcią i trudem;
6 Han hafver lagt mig uti mörkret, lika som de döda i verldene.
Posadził mnie w ciemnych miejscach jak dawno umarłych.
7 Han hafver innemurat mig, så att jag icke utkomma kan, och satt mig uti hårda fjettrar.
Ogrodził mnie, abym nie mógł wyjść, obciążył moje kajdany.
8 Och om jag än ropade och både, så stoppar han öronen till för mina bön.
A choć wołam i krzyczę, zatyka [uszy na] moją modlitwę.
9 Han hafver igenmurat min väg med huggen sten, och mina stigar igentäppt.
Zagrodził moją drogę kamieniem ciosanym, poplątał moje ścieżki.
10 Han hafver vaktat efter mig lika som en björn, lika som ett lejon i lönlig rum.
Stał się dla mnie [jak] niedźwiedź czyhający na mnie, [jak] lew w ukryciu.
11 Han hafver låtit mig fela om vägen; han hafver rifvit mig i stycken sönder, och tillintetgjort.
Zmylił moje drogi, rozszarpał mnie i uczynił mnie spustoszonym.
12 Han hafver spänt sin båga, och satt mig; såsom ett mål för pilenom.
Napiął swój łuk i uczynił ze mnie cel dla swej strzały.
13 Han hafver utaf kogret låtit skjuta mig i mina njurar.
Przebił moje nerki strzałami swego kołczana.
14 Jag är vorden till spott allo mino folke, och deras dagliga visa.
Stałem się pośmiewiskiem dla całego mojego ludu, [tematem] jego pieśni przez cały dzień.
15 Han hafver måttat mig med bitterhet, och gifvit mig malört dricka.
Napełnił mnie goryczą, upoił mnie piołunem.
16 Han hafver slagit mina tänder sönder i små stycke, och vältrat mig uti asko.
Ponadto wykruszył żwirem moje zęby i pogrążył mnie w popiele.
17 Min själ är fördrifven ifrå fridenom; goda, dagar måste jag förgäta.
Oddaliłeś moją duszę od pokoju. Zapomniałem, co to pomyślność.
18 Jag sade: Mitt hopp är ute, att jag någon tid mer skall vara när Herranom.
I powiedziałem: Zginęła moja siła i moja nadzieja, jaką pokładałem w PANU.
19 Kom dock ihåg, huru jag är elände och öfvergifven, och malört och galla druckit hafver.
Wspominam swoje utrapienie i [swój] płacz, piołun i żółć.
20 Du varder ju deruppå tänkandes; ty min själ säger mig det.
Moja dusza nieustannie [to] wspomina i uniża się we mnie.
21 Det lägger jag på hjertat, derföre hoppas mig ännu.
Biorę to sobie do serca, [dlatego] mam nadzieję.
22 Herrans mildhet är det, att ännu icke är ute med oss; hans barmhertighet hafver än nu icke ända;
To wielkie miłosierdzie PANA, że nie zginęliśmy, gdyż nie ustaje jego litość.
23 Utan hon är hvar morgon ny, och din trohet är stor.
Każdego poranka się odnawia, wielka jest twoja wierność.
24 Herren är min del, säger min själ; derför vill jag hoppas uppå honom.
PAN jest moim działem – mówi moja dusza – dlatego mam w nim nadzieję.
25 Ty Herren är god dem som hoppas uppå honom, och den själ som frågar efter honom.
Dobry [jest] PAN dla tych, którzy go oczekują, dla duszy, która go szuka.
26 Det är en kostelig ting, att man är tålig, och hoppas uppå Herrans hjelp.
Dobrze jest cierpliwie oczekiwać na zbawienie PANA.
27 Det är en kostelig ting, att man drager oket i ungdomen;
Dobrze jest człowiekowi nosić jarzmo od swej młodości.
28 Att en, som öfvergifven är, hafver tålamod, när honom något uppåkommer;
Siedzi samotnie w milczeniu, gdyż na niego [je] włożono.
29 Och sätter sin mun uti stoft, och vänter efter hoppet;
Kładzie swe usta w prochu, może jest jeszcze nadzieja.
30 Och låtter slå sig vid kindbenet, och lägger mycken försmädelse uppå sig.
Nadstawia bijącemu policzek, jest nasycony zniewagą.
31 Ty Herren drifver icke ifrå sig evinnerliga;
Pan bowiem nie odrzuca na wieki;
32 Utan han bedröfvar väl; men han förbarmar sig igen, efter sin stora mildhet.
A jeśli zasmuca, znów się lituje według obfitości swego miłosierdzia;
33 Ty han plågar och bedröfvar icke menniskona af hjertat;
Gdyż nie trapi chętnie ani nie zasmuca synów ludzkich.
34 Lika som han ville platt undertrycka låta de elända på jordene;
Miażdżenie pod nogami wszystkich więźniów ziemi;
35 Och låta deras sak för Gudi orätta vara;
Naginanie prawa człowieka przed obliczem Najwyższego;
36 Och dem falskeliga döma låta, lika som Herren såge det intet.
Krzywdzenie człowieka w jego sprawie – Pan nie ma [w tym] upodobania.
37 Ho tör då säga, att sådant sker utan Herrans befallning;
Któż może powiedzieć, że coś się stanie, gdy Pan tego nie rozkazał?
38 Och att hvarken ondt eller godt kommer igenom hans befallning?
Czyż z ust Najwyższego nie pochodzi zło i dobro?
39 Hvi knorra då menniskorna alltså, medan de lefva? Hvar och en knorre emot sina synder.
Czemu więc żali się człowiek żyjący, człowiek – z powodu kary za swoje grzechy?
40 Och låt oss ransaka och söka vårt väsende, och omvända oss till Herran.
Doświadczajmy i badajmy nasze drogi, nawróćmy się do PANA.
41 Låt oss upplyfta vår hjerta, samt med händerna, till Gud i himmelen.
Wznieśmy swoje serca i ręce do Boga w niebiosach.
42 Vi, vi hafve syndat, och olydige varit; derföre hafver du med rätta intet skonat;
Zgrzeszyliśmy i zbuntowaliśmy się, [a] ty nie przebaczyłeś.
43 Utan du hafver förmörkrat oss med vrede, och förföljt och dräpit utan barmhertighet.
Okryłeś się gniewem i prześladowałeś nas, zabiłeś bez litości.
44 Du hafver betäckt dig med en sky, att ingen bön derigenom komma kunde.
Okryłeś się obłokiem, aby nie dotarła do ciebie modlitwa.
45 Du hafver gjort oss till träck och slemhet ibland folken.
Uczyniłeś nas śmieciem i pogardą pośród tych narodów.
46 Alle våre fiender gapa med munnen emot oss.
Otworzyli na nas swoje usta wszyscy nasi wrogowie.
47 Vi varde förtryckte och plågade med förskräckelse och ångest.
Spadły na nas strach i pułapka, spustoszenie i zniszczenie.
48 Min ögon rinna med vattubäcker, öfver mins folks dotters jämmer.
Strumienie wód płyną z moich oczu z powodu zniszczenia córki mojego ludu.
49 Min ögon flyta, och kunna icke aflåta; ty der är ingen återvända;
Z moich oczu bez przerwy spływają [łzy], bo nie ma żadnej ulgi;
50 Tilldess Herren af himmelen skådar härned, och ser dertill.
Póki nie spojrzy i nie zobaczy PAN z nieba.
51 Mitt öga fräter mig lifvet bort, för alla mins stads döttrars skull.
Moje oczy trapią moją duszę z powodu wszystkich córek mojego miasta.
52 Mine fiender hafva besnärt mig, lika som en fågel, utan sak.
Moi wrogowie polowali na mnie nieustannie jak na ptaka, bez powodu.
53 De hafva förgjort mitt lif uti ene kulo, och kastat uppå mig stenar.
Wyniszczyli moje życie w lochu i przywalili mnie kamieniem.
54 De hafva ock begjutit mitt hufvud med vatten; då sade jag: Nu är det platt ute med mig.
Wezbrały wody nad moją głową i powiedziałem: Już po mnie!
55 Men jag åkallade ditt Namn, Herre, nedan utu kulone;
Wzywałem twego imienia, PANIE, z głębokiego lochu.
56 Och du hörde mina röst: Bortgöm icke din öron för mitt suckande och ropande.
Usłyszałeś mój głos, nie zakrywaj swego ucha przed moim wzdychaniem i przed moim wołaniem.
57 Nalka dig till mig, när jag åkallar dig och säg; Frukta dig intet.
Zbliżyłeś się [do mnie] w dniu, kiedy cię wzywałem, i powiedziałeś: Nie bój się.
58 Uträtta, du Herre, mins själs sak, och förlossa mitt lif.
Broniłeś, Panie, sprawy mojej duszy, wybawiłeś moje życie.
59 Herre, se dock till, huru orätt mig sker, och hjelp mig till min rätt.
PANIE, widzisz moją krzywdę, osądź moją sprawę.
60 Du ser alla deras hämnd, och alla deras tankar emot mig.
Widzisz całą ich zemstę i wszystkie ich zamysły przeciwko mnie.
61 Herre, du hörer deras försmädelse, och alla deras tankar öfver mig;
Słyszysz ich urąganie, PANIE, [i] wszystkie ich zamysły przeciwko mnie;
62 Mina motståndares läppar, och deras rådslag emot mig dagliga.
[Słyszysz słowa z] warg tych, którzy powstają przeciwko mnie, i ich zamiary, [jakie obmyślają] przeciwko mnie przez cały dzień.
63 Se dock, ehvad de sig lägga eller uppstå, så qväda de visor om mig.
Zobacz – gdy siedzą i gdy wstają, jestem [treścią] ich pieśni.
64 Vedergäll dem, Herre, såsom de förtjent hafva.
Oddaj im zapłatę, PANIE, według dzieła ich rąk.
65 Låt dem deras hjerta förskräckas och känna dina banno.
Daj im zatwardziałe serce i [ześlij] na nich twoje przekleństwo;
66 Förfölj dem med grymhet, och förgör dem under Herrans himmel.
Ścigaj ich w gniewie [i] zgładź ich spod niebios, PANIE!

< Klagovisorna 3 >