Job 41

1 Kan du draga Leviathan med en krok, och fatta hans tungo med ett snöre?

Czy lewiatana wyciągniesz wędką? Czy za jego język [wyciągniesz go] sznurem opuszczonym?

2 Kan du sätta honom en ring i näsona, och borra honom hans kindben igenom med en syl?

Czy przewleczesz hak przez jego nozdrza? Czy kolcem przebijesz mu szczęki?

3 Menar du, att han skall mycket bedjas före, eller smeka dig?

Czy będzie cię błagać? Czy będzie z tobą rozmawiał łagodnie?

4 Menar du, att du kan göra ett förbund med honom, att du må hafva honom till en träl evinnerliga?

Czy zawrze z tobą przymierze? Czy przyjmiesz go za sługę na zawsze?

5 Kan du spela med honom såsom med en fogel; eller binda honom dinom pigom?

Czy będziesz z nim igrał jak z ptaszkiem? Czy uwiążesz go dla swoich córek?

6 Menar du, att sällskapet skola skära honom sönder, att han blifver utdelad ibland köpmännerna?

Czy [twoi] towarzysze wyprawią sobie z niego ucztę? Czy podzielą go między siebie kupcy?

7 Kan du fylla ena not med hans hud, och någon fiskaryssjo med hans hufvud?

Czy poprzebijasz jego skórę grotami albo jego głowę harpunami?

8 När du kommer dina hand vid honom, så kom ihåg, att det en strid är, den du icke uthålla kan.

Połóż tylko rękę na niego i wspomnij o walce, więcej tego nie zrobisz.

9 Si, hans hopp skall fela honom, och han skall uppenbarligen fördrifven varda.

Oto nadzieja pojmania go jest złudna. Czy na sam jego widok nie zostanie człowiek powalony?

10 Ingen är så dristig, att han honom uppväcka tör. Ho är då den, som för mig bestå kan?

Nikt nie odważy się go obudzić. Kto zdoła więc stanąć przede mną?

11 Ho hafver något gifvit mig tillförene, att jag må honom det vedergälla? Mitt är allt det under hela himmelen är.

Kto mi coś dał, abym mu odpłacił? [Cokolwiek znajduje się] pod całym niebem należy do mnie.

12 Jag vill icke förtiga hans kraft; ej heller hans magt, eller huru välskapad han är.

Nie będę milczał o jego członkach ani o jego potędze, ani o jego wspaniałej budowie.

13 Ho kan upptäcka honom hans kläde? Eller ho tör vågat, att fatta honom i tänderna?

Kto odkryje wierzch jego szaty? Kto przystąpi [do niego] z podwójnym wędzidłem?

14 Ho kan öppna hans anletes kindben? Förskräckeliga stå hans tänder allt omkring.

Kto otworzy wrota jego paszczy? Groza roztacza się wokół jego zębów.

15 Hans fjäll äro lika som sköldar, sammanfäste hvar i annan.

[Jego] łuski to jego pycha, ściśle spięte razem [jakby] pieczęcią.

16 Det ena hänger in i det andra, så att vädret icke går deremellan;

Jedna do drugiej tak przylega, że powietrze nie wejdzie między nie.

17 Det hänger hvar i annan, och hålla sig tillsammans, så att de icke kunna skiljas åt.

Jedna z drugą jest spojona, są tak złączone, że nie można ich rozdzielić.

18 Hans njusande är såsom ett glimmande ljus; hans ögon äro såsom morgonrodnans ögnahvarf.

Przez jego kichanie błyszczy światło, a jego oczy [są] jak powieki zorzy.

19 Utaf hans mun fara bloss och eldbrandar.

Z jego paszczy wychodzą pochodnie, tryskają iskry ognia.

20 Utaf hans näso går rök, såsom utaf heta grytor och kettlar.

Z jego nozdrzy wychodzi dym jak z wrzącego garnca lub kotła.

21 Hans ande är glödande kol, och utu hans mun går låge.

Jego oddech rozpala węgle, z jego paszczy wychodzi płomień.

22 Han hafver en starkan hals, och det är honom lust, då han något förderfvar.

W jego szyi spoczywa moc i przed nim ucieka smutek.

23 Hans kötts ledamot hänga vid hvartannat; de äro faste i honom, att han icke rörd varder.

Warstwy jego ciała są spojone, tak twarde, że się nie poruszają.

24 Hans hjerta är hårdt såsom sten, och så fast som ett stycke af understenen i qvarnene.

Jego serce jest twarde jak kamień, tak twarde jak część dolnego kamienia młyńskiego.

25 När han reser sig, förfära sig de starke; och när han får dem fatt, är der ingen nåde.

Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

26 Om man vill till honom med svärd, så rörer han sig intet; eller med spets, skott och harnesk.

Miecz, który go dosięga, nie ostaje się, podobnie drzewce, strzała i pancerz.

27 Han aktar jern såsom strå, och koppar såsom ruttet trä.

Żelazo uważa za słomę, a miedź za zbutwiałe drewno.

28 Ingen skytte förjagar honom; slungostenar äro honom såsom agnar.

Strzała nie spłoszy go, a kamienie z procy są dla niego jak źdźbło.

29 Hammaren aktar han såsom strå; han bespottar de bäfvande spetsar.

Oszczep uważa za słomę, a drwi sobie z szarpania włócznią.

30 Han kan ligga på skarpt grus; han lägger sig uppå det skarpt är, såsom på dyngo.

Pod nim [są] ostre skorupy; w błocie ścieli [sobie wszelkimi] ostrymi rzeczami.

31 Han gör, att djupa hafvet sjuder såsom en gryta, och rörer det ihop, såsom man blandar ena salvo.

Sprawia, że głębiny wrą jak kocioł, a morze mąci jak w moździerzu.

32 Efter honom är vägen ljus; djupet aktar han såsom en gamlan gråhårotan.

Zostawia za sobą błyszczącą ścieżkę, tak że się wydaje, że głębiny mają siwiznę.

33 På jordene kan ingen liknas honom; han är gjord till att vara utan fruktan.

Nie ma na ziemi jemu podobnego, który został tak stworzony, że niczego się nie boi.

34 Han föraktar allt det högt är; han är Konung öfver alla högmodiga.

Lekceważy wszelką wysoką rzecz. On jest królem nad wszystkimi synami pychy.