Predikaren 10

1 Onda flugor förderfva goda salvo; derföre är dårskap stundom bättre än vishet och ära.

Jako muchy zdechłe zasmradzają i psują olejek aptekarski: tak człowieka z mądrości i z sławy zacnago trochę głupstwa oszpeca.

2 Ty dens visas hjerta är på hans högra hand; men dens galnas hjerta är på hans venstra.

Serce mądrego jest po prawej stronie jego; ale serce głupiego po lewej stronie jego.

3 Och ändå att den galne sjelf galen är i sin anslag, håller han likväl alla för galna.

I na ten czas, gdy głupi drogą idzie, serce jego niedostatek cierpi; bo pokazuje wszystkim, że głupim jest.

4 Derföre, om ens väldigs mans trug hafver framgång emot din vilja, så gif dig icke öfver; ty unddraga stillar mycket ondt.

Jeźliby duch panującego powstał przeciwko tobie, nie opuszczaj miejsca twego; albowiem pokora wstręt czyni grzechom wielkim.

5 Det är ännu en usel ting, som jag såg under solene, nämliga oförstånd, det ibland de väldiga allmänneligit är;

Jest złe, którem widział pod słońcem, to jest, błąd, który pochodzi od zwierzchności:

6 Att en dåre sitter i stora värdighet, och de rike sitta nedre.

Że głupi wywyższani bywają w godności wielkiej, a bogaci w mądrość nisko siadają;

7 Jag såg tjenare på hästar, och Förstar gå till fots, såsom tjenare.

Widziałem sługi na koniach, a książąt chodzących piechotą jako sługi.

8 Men den ena grop grafver, han skall sjelf falla deruti; och den en gård rifver, honom skall stinga en orm.

kto kopie dół, sam weń wpada; a kto rozrzuca płot, wąż go ukąsi.

9 Den der stenar bortvältar, han skall hafva der mödo med; den som ved klyfver, han varder sargad deraf.

Kto przenosi kamienie, urazi się niemi; a kto łupie drwa, niebezpieczen jest od nich.

10 Då ett jern slött varder, och mister skarphetena, så måste man med mödo hvässat igen; alltså följer ock visdom efter flit.

Jeźliże się stępi żelazo, a nie naostrzyłby ostrza jego, tedy mocy przyłożyć musi; ale to daleko lepiej mądrość sprawić może.

11 En lackare är icke bättre än en orm, som obesvoren stinger.

Jeźli ukąsi wąż przed zaklęciem, nic nie pomogą słowa zaklinacza.

12 De ord, som gå af ens vis mans mun, äro täckelig; men ens dåras läppar uppsvälja honom.

Słowa ust mądrego są wdzięczne; ale wargi głupiego pożerają go.

13 Begynnelsen på hans ord är dårskap, och änden är skadelig galenskap.

Początek słów ust jego głupstwo, a koniec powieści jego wielkie błazeństwo.

14 En dåre hafver mång ord; ty menniskan vet icke hvad varit hafver; och ho vill säga henne, hvad efter henne komma skall?

Bo głupi wiele mówi, choć nie wie ten człowiek, co ma być. Albowiem któż mu oznajmi, co po nim nastanie?

15 De dårars arbete varder dem svårt, efter man icke vet gå in i staden.

Głupi pracują aż do ustania, a przecie nie mogą dojść do miasta.

16 Ve dig, land, hvilkets Konung barn är, och hvilkets Förstar bittida äta.

Biada tobie, ziemio! której król jest dziecięciem, i której książęta rano biesiadują.

17 Väl är dig, land, hvilkets Konung ädla är, och hvilkets Förstar äta i rättom tid, till styrko, och icke till vällust.

Błogosławionaś ty, ziemio! której król jest synem zacnych, a której książęta czasu słusznego jadają dla posilenia, a nie dla opilstwa.

18 Ty för lättjas skull förfalla bjelkarna, och för försummeliga händers skull varder huset drypande.

Dla lenistwa się dach pochyla, a dla osłabiałych rąk przecieka dom.

19 Det våller, att de bereda bröd till vällust, och vinet måste glädja de lefvande, och penningen måste dem allt uträtta.

Dla uweselenia gotują uczty, i wino rozwesela żywot; ale pieniądze do wszystkiego dopomagają.

20 Banna icke Konungenom i ditt hjerta, och banna icke dem rika i dinom sängakammar; ty foglarna under himmelen föra dina röst, och de der vingar hafva, säga det efter.

Ani w myśli twojej królowi nie złorzecz, ani w skrytym pokoju twoim nie przeklinaj bogatego; albowiem i ptak niebieski doniósłby ten głos; a to, co ma skrzydła, objawiłoby powieść twoję.