Apostlagärningarna 22

1 I män, bröder och fäder, hörer min ursäkt, som jag nu gör för eder.

ਹੇ ਪਿਤ੍ਰੁʼਗਣਾ ਹੇ ਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਗਣਾਃ, ਇਦਾਨੀਂ ਮਮ ਨਿਵੇਦਨੇ ਸਮਵਧੱਤ|

2 Och då de hörde, att han talade på Ebreisko till dem, dessmer ljud gåfvo de honom. Och han sade:

ਤਦਾ ਸ ਇਬ੍ਰੀਯਭਾਸ਼਼ਯਾ ਕਥਾਂ ਕਥਯਤੀਤਿ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਸਰ੍ੱਵੇ ਲੋਕਾ ਅਤੀਵ ਨਿਃਸ਼ਬ੍ਦਾ ਸਨ੍ਤੋ(ਅ)ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍|

3 Jag är en Judisk man, född i Tarsen i Cilicien; men uppfödd här i staden vid Gamaliels fötter, granneliga lärder uti fädernas lag, hafvandes nit om Gud, såsom ock I alle i denna dag;

ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਸੋ(ਅ)ਕਥਯਦ੍ ਅਹੰ ਯਿਹੂਦੀਯ ਇਤਿ ਨਿਸ਼੍ਚਯਃ ਕਿਲਿਕਿਯਾਦੇਸ਼ਸ੍ਯ ਤਾਰ੍ਸ਼਼ਨਗਰੰ ਮਮ ਜਨ੍ਮਭੂਮਿਃ, ਏਤੰਨਗਰੀਯਸ੍ਯ ਗਮਿਲੀਯੇਲਨਾਮ੍ਨੋ(ਅ)ਧ੍ਯਾਪਕਸ੍ਯ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੋ ਭੂਤ੍ਵਾ ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ਾਣਾਂ ਵਿਧਿਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਨੁਸਾਰੇਣ ਸਮ੍ਪੂਰ੍ਣਰੂਪੇਣ ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਿਤੋ(ਅ)ਭਵਮ੍ ਇਦਾਨੀਨ੍ਤਨਾ ਯੂਯੰ ਯਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਾ ਭਵਥ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੋ(ਅ)ਹਮਪੀਸ਼੍ਵਰਸੇਵਾਯਾਮ੍ ਉਦ੍ਯੋਗੀ ਜਾਤਃ|

4 Och hafver förföljt denna vägen allt intill döden, bindandes och kastandes i fängelse både män och qvinnor;

ਮਤਮੇਤਦ੍ ਦ੍ਵਿਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਤਦ੍ਗ੍ਰਾਹਿਨਾਰੀਪੁਰੁਸ਼਼ਾਨ੍ ਕਾਰਾਯਾਂ ਬੱਧ੍ਵਾ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਪ੍ਰਾਣਨਾਸ਼ਪਰ੍ੱਯਨ੍ਤਾਂ ਵਿਪਕ੍ਸ਼਼ਤਾਮ੍ ਅਕਰਵਮ੍|

5 Såsom ock öfverste Presten mig vittne är, och hele hopen af de äldsta, af hvilkom jag hade tagit bref till bröderna, och for till Damascum, att föra ock dem, som der voro, bundna till Jerusalem, att de skulle blifva näpste.

ਮਹਾਯਾਜਕਃ ਸਭਾਸਦਃ ਪ੍ਰਾਚੀਨਲੋਕਾਸ਼੍ਚ ਮਮੈਤਸ੍ਯਾਃ ਕਥਾਯਾਃ ਪ੍ਰਮਾਣੰ ਦਾਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੁਵਨ੍ਤਿ, ਯਸ੍ਮਾਤ੍ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸਮੀਪਾਦ੍ ਦੰਮੇਸ਼਼ਕਨਗਰਨਿਵਾਸਿਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਗਣਾਰ੍ਥਮ੍ ਆਜ੍ਞਾਪਤ੍ਰਾਣਿ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਯੇ ਤਤ੍ਰ ਸ੍ਥਿਤਾਸ੍ਤਾਨ੍ ਦਣ੍ਡਯਿਤੁੰ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮਮ੍ ਆਨਯਨਾਰ੍ਥੰ ਦੰਮੇਸ਼਼ਕਨਗਰੰ ਗਤੋਸ੍ਮਿ|

6 Så hände sig, vid jag var på vägen, och kom in mot Damascum, vid middagstid, att ett stort sken af himmelen ljungade kringom mig hasteliga.

ਕਿਨ੍ਤੁ ਗੱਛਨ੍ ਤੰਨਗਰਸ੍ਯ ਸਮੀਪੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਵਾਨ੍ ਤਦਾ ਦ੍ਵਿਤੀਯਪ੍ਰਹਰਵੇਲਾਯਾਂ ਸਤ੍ਯਾਮ੍ ਅਕਸ੍ਮਾਦ੍ ਗਗਣਾੰਨਿਰ੍ਗਤ੍ਯ ਮਹਤੀ ਦੀਪ੍ਤਿ ਰ੍ਮਮ ਚਤੁਰ੍ਦਿਸ਼ਿ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤਵਤੀ|

7 Och jag föll ned på jordena, och hörde ena röst, sägandes till mig: Saul, Saul, hvi förföljer du mig?

ਤਤੋ ਮਯਿ ਭੂਮੌ ਪਤਿਤੇ ਸਤਿ, ਹੇ ਸ਼ੌਲ ਹੇ ਸ਼ੌਲ ਕੁਤੋ ਮਾਂ ਤਾਡਯਸਿ? ਮਾਮ੍ਪ੍ਰਤਿ ਭਾਸ਼਼ਿਤ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ ਏਕੋ ਰਵੋਪਿ ਮਯਾ ਸ਼੍ਰੁਤਃ|

8 Och jag svarade: Ho äst du, Herre? Sade han till mig: Jag är Jesus af Nazareth, den du förföljer.

ਤਦਾਹੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦੰ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੇ ਕੋ ਭਵਾਨ੍? ਤਤਃ ਸੋ(ਅ)ਵਾਦੀਤ੍ ਯੰ ਤ੍ਵੰ ਤਾਡਯਸਿ ਸ ਨਾਸਰਤੀਯੋ ਯੀਸ਼ੁਰਹੰ|

9 Och de som med mig voro, sågo skenet, och vordo förfärade; men röstena hörde de intet, hans som talade med mig.

ਮਮ ਸਙ੍ਗਿਨੋ ਲੋਕਾਸ੍ਤਾਂ ਦੀਪ੍ਤਿੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਭਿਯੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਾਃ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਮਾਮ੍ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਦਿਤੰ ਤਦ੍ਵਾਕ੍ਯੰ ਤੇ ਨਾਬੁਧ੍ਯਨ੍ਤ|

10 Då sade jag: Herre, hvad skall jag göra? Då sade Herren till mig: Statt upp, och gack in i Damascum; och der skall dig sagdt varda, om allt det dig förelagdt är till att göra.

ਤਤਃ ਪਰੰ ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨਹੰ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਮਯਾ ਕਿੰ ਕਰ੍ੱਤਵ੍ਯੰ? ਤਤਃ ਪ੍ਰਭੁਰਕਥਯਤ੍, ਉੱਥਾਯ ਦੰਮੇਸ਼਼ਕਨਗਰੰ ਯਾਹਿ ਤ੍ਵਯਾ ਯਦ੍ਯਤ੍ ਕਰ੍ੱਤਵ੍ਯੰ ਨਿਰੂਪਿਤਮਾਸ੍ਤੇ ਤਤ੍ ਤਤ੍ਰ ਤ੍ਵੰ ਜ੍ਞਾਪਯਿਸ਼਼੍ਯਸੇ|

11 Och efter jag såg intet, för den klarhetens skull som gick af det skenet, vardt jag ledd vid handena af mina följare, som med mig voro, och kom in i Damascum.

ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਤਸ੍ਯਾਃ ਖਰਤਰਦੀਪ੍ਤੇਃ ਕਾਰਣਾਤ੍ ਕਿਮਪਿ ਨ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਸਙ੍ਗਿਗਣੇਨ ਧ੍ਰੁʼਤਹਸ੍ਤਃ ਸਨ੍ ਦੰਮੇਸ਼਼ਕਨਗਰੰ ਵ੍ਰਜਿਤਵਾਨ੍|

12 Och der var en gudfruktig man efter lagen, benämnd Ananias, ett godt rykte hafvandes när alla Judar, som der bodde.

ਤੰਨਗਰਨਿਵਾਸਿਨਾਂ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਯਿਹੂਦੀਯਾਨਾਂ ਮਾਨ੍ਯੋ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਨੁਸਾਰੇਣ ਭਕ੍ਤਸ਼੍ਚ ਹਨਾਨੀਯਨਾਮਾ ਮਾਨਵ ਏਕੋ

13 Han kom till mig, och stod, och sade till mig: Saul, käre broder, haf din syn igen. Och i samma stundene fick jag min syn, och såg honom.

ਮਮ ਸੰਨਿਧਿਮ੍ ਏਤ੍ਯ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ ਅਕਥਯਤ੍, ਹੇ ਭ੍ਰਾਤਃ ਸ਼ੌਲ ਸੁਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿ ਰ੍ਭਵ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਦਣ੍ਡੇ(ਅ)ਹੰ ਸਮ੍ਯਕ੍ ਤੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍|

14 Då sade han: Våra fäders Gud hafver beredt dig, att du skall känna hans vilja, och se den Rättfärdiga, och höra röstena af hans mun;

ਤਤਃ ਸ ਮਹ੍ਯੰ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਯਥਾ ਤ੍ਵਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯਾਭਿਪ੍ਰਾਯੰ ਵੇਤ੍ਸਿ ਤਸ੍ਯ ਸ਼ੁੱਧਸੱਤ੍ਵਜਨਸ੍ਯ ਦਰ੍ਸ਼ਨੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਤਸ੍ਯ ਸ਼੍ਰੀਮੁਖਸ੍ਯ ਵਾਕ੍ਯੰ ਸ਼੍ਰੁʼਣੋਸ਼਼ਿ ਤੰਨਿਮਿੱਤਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ਾਣਾਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਤ੍ਵਾਂ ਮਨੋਨੀਤੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨੰ|

15 Ty du skall vara honom ett vittne för alla menniskor, om det du sett och hört hafver.

ਯਤੋ ਯਦ੍ਯਦ੍ ਅਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ੀਰਸ਼੍ਰੌਸ਼਼ੀਸ਼੍ਚ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਮਾਨਵਾਨਾਂ ਸਮੀਪੇ ਤ੍ਵੰ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ੀ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਸਿ|

16 Och nu, hvad töfvar du? Statt upp, och låt dig döpa, och två af dina synder, åkallandes Herrans Namn.

ਅਤਏਵ ਕੁਤੋ ਵਿਲਮ੍ਬਸੇ? ਪ੍ਰਭੋ ਰ੍ਨਾਮ੍ਨਾ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥ੍ਯ ਨਿਜਪਾਪਪ੍ਰਕ੍ਸ਼਼ਾਲਨਾਰ੍ਥੰ ਮੱਜਨਾਯ ਸਮੁੱਤਿਸ਼਼੍ਠ|

17 Då hände sig, att när jag var kommen igen till Jerusalem, och bad i templet, att jag vardt tagen uti ena syn;

ਤਤਃ ਪਰੰ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮ੍ਨਗਰੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਗਤ੍ਯ ਮਨ੍ਦਿਰੇ(ਅ)ਹਮ੍ ਏਕਦਾ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯੇ, ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸਮਯੇ(ਅ)ਹਮ੍ ਅਭਿਭੂਤਃ ਸਨ੍ ਪ੍ਰਭੂੰ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਪਸ਼੍ਯਨ੍,

18 Och såg honom, sägandes till mig: Låt lida dig, och gack snarliga utu Jerusalem; ty de varda icke anammande ditt vittnesbörd om mig.

ਤ੍ਵੰ ਤ੍ਵਰਯਾ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮਃ ਪ੍ਰਤਿਸ਼਼੍ਠਸ੍ਵ ਯਤੋ ਲੋਕਾਮਯਿ ਤਵ ਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਨ ਗ੍ਰਹੀਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ, ਮਾਮ੍ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਦਿਤੰ ਤਸ੍ਯੇਦੰ ਵਾਕ੍ਯਮ੍ ਅਸ਼੍ਰੌਸ਼਼ਮ੍|

19 Och jag sade: Herre, de veta sjelfve att jag drog i häktelse, och hudflängde allestäds i Synagogorna dem som trodde på dig.

ਤਤੋਹੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਾਦਿਸ਼਼ਮ੍ ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਪ੍ਰਤਿਭਜਨਭਵਨੰ ਤ੍ਵਯਿ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਿਨੋ ਲੋਕਾਨ੍ ਬੱਧ੍ਵਾ ਪ੍ਰਹ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍,

20 Och då dins vittnes Stephani blod utgjutet vardt, var jag ock med, och samtyckte hans död, och vaktade deras kläder som dråpo honom.

ਤਥਾ ਤਵ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਿਣਃ ਸ੍ਤਿਫਾਨਸ੍ਯ ਰਕ੍ਤਪਾਤਨਸਮਯੇ ਤਸ੍ਯ ਵਿਨਾਸ਼ੰ ਸੰਮਨ੍ਯ ਸੰਨਿਧੌ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ ਹਨ੍ਤ੍ਰੁʼਲੋਕਾਨਾਂ ਵਾਸਾਂਸਿ ਰਕ੍ਸ਼਼ਿਤਵਾਨ੍, ਏਤਤ੍ ਤੇ ਵਿਦੁਃ|

21 Och han sade till mig: Gack, ty jag vill sända dig fjerran bort till Hedningarna.

ਤਤਃ ਸੋ(ਅ)ਕਥਯਤ੍ ਪ੍ਰਤਿਸ਼਼੍ਠਸ੍ਵ ਤ੍ਵਾਂ ਦੂਰਸ੍ਥਭਿੰਨਦੇਸ਼ੀਯਾਨਾਂ ਸਮੀਪੰ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯਿਸ਼਼੍ਯੇ|

22 Men de hörde honom allt intill detta ordet. Då upphofvo de sina röst, och sade: Tag bort sådana mennisko af jordene; ty det är icke tillbörligit att han skall lefva.

ਤਦਾ ਲੋਕਾ ਏਤਾਵਤ੍ਪਰ੍ੱਯਨ੍ਤਾਂ ਤਦੀਯਾਂ ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰੋੱਚੈਰਕਥਯਨ੍, ਏਨੰ ਭੂਮਣ੍ਡਲਾਦ੍ ਦੂਰੀਕੁਰੁਤ, ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਜਨਸ੍ਯ ਜੀਵਨੰ ਨੋਚਿਤਮ੍|

23 Och då de så ropade, och kastade sin kläder af, och hofvo stoft upp i vädret;

ਇਤ੍ਯੁੱਚੈਃ ਕਥਯਿਤ੍ਵਾ ਵਸਨਾਨਿ ਪਰਿਤ੍ਯਜ੍ਯ ਗਗਣੰ ਪ੍ਰਤਿ ਧੂਲੀਰਕ੍ਸ਼਼ਿਪਨ੍

24 Lät höfvitsmannen leda honom in i lägret, och böd att han skulle huflängas och ransakas, att han måtte få veta, för hvad sak de hade så ropat på honom.

ਤਤਃ ਸਹਸ੍ਰਸੇਨਾਪਤਿਃ ਪੌਲੰ ਦੁਰ੍ਗਾਭ੍ਯਨ੍ਤਰ ਨੇਤੁੰ ਸਮਾਦਿਸ਼ਤ੍| ਏਤਸ੍ਯ ਪ੍ਰਤਿਕੂਲਾਃ ਸਨ੍ਤੋ ਲੋਕਾਃ ਕਿੰਨਿਮਿੱਤਮ੍ ਏਤਾਵਦੁੱਚੈਃਸ੍ਵਰਮ੍ ਅਕੁਰ੍ੱਵਨ੍, ਏਤਦ੍ ਵੇੱਤੁੰ ਤੰ ਕਸ਼ਯਾ ਪ੍ਰਹ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਤਸ੍ਯ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਾਂ ਕਰ੍ੱਤੁਮਾਦਿਸ਼ਤ੍|

25 Och då han honom bundit hade med tåg, sade Paulus till underhöfvitsmannen, som när stod: Mågen I ock hudflänga någon Romersk man, och odömdan?

ਪਦਾਤਯਸ਼੍ਚਰ੍ੰਮਨਿਰ੍ੰਮਿਤਰੱਜੁਭਿਸ੍ਤਸ੍ਯ ਬਨ੍ਧਨੰ ਕਰ੍ੱਤੁਮੁਦ੍ਯਤਾਸ੍ਤਾਸ੍ਤਦਾਨੀਂ ਪੌਲਃ ਸੰਮੁਖਸ੍ਥਿਤੰ ਸ਼ਤਸੇਨਾਪਤਿਮ੍ ਉਕ੍ਤਵਾਨ੍ ਦਣ੍ਡਾਜ੍ਞਾਯਾਮ੍ ਅਪ੍ਰਾਪ੍ਤਾਯਾਂ ਕਿੰ ਰੋਮਿਲੋਕੰ ਪ੍ਰਹਰ੍ੱਤੁੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਅਧਿਕਾਰੋਸ੍ਤਿ?

26 Då underhöfvitsmannen det hörde, gick han till öfversta höfvitsmannen, och bådade honom, sägandes: Hvad vill du göra; ty denne mannen är en Romare?

ਏਨਾਂ ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਸ ਸਹਸ੍ਰਸੇਨਾਪਤੇਃ ਸੰਨਿਧਿੰ ਗਤ੍ਵਾ ਤਾਂ ਵਾਰ੍ੱਤਾਮਵਦਤ੍ ਸ ਰੋਮਿਲੋਕ ਏਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸਾਵਧਾਨਃ ਸਨ੍ ਕਰ੍ੰਮ ਕੁਰੁ|

27 Då gick öfverste höfvitsmannen till honom, och sade: Säg mig, äst du ock en Romare? Då sade han: Ja.

ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸਹਸ੍ਰਸੇਨਾਪਤਿ ਰ੍ਗਤ੍ਵਾ ਤਮਪ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ੀਤ੍ ਤ੍ਵੰ ਕਿੰ ਰੋਮਿਲੋਕਃ? ਇਤਿ ਮਾਂ ਬ੍ਰੂਹਿ| ਸੋ(ਅ)ਕਥਯਤ੍ ਸਤ੍ਯਮ੍|

28 Då svarade höfvitsmannen: Jag hafver köpt detta borgerskapet med en stor summo. Då sade Paulus: Jag är ock födder ( en Romare ).

ਤਤਃ ਸਹਸ੍ਰਸੇਨਾਪਤਿਃ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਬਹੁਦ੍ਰਵਿਣੰ ਦੱਤ੍ਵਾਹੰ ਤਤ੍ ਪੌਰਸਖ੍ਯੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਵਾਨ੍; ਕਿਨ੍ਤੁ ਪੌਲਃ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਅਹੰ ਜਨੁਨਾ ਤਤ੍ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੋ(ਅ)ਸ੍ਮਿ|

29 Och straxt gingo de ifrå honom, som skulle hafva ransakat honom; och höfvitsmannen begynte frukta, sedan han fick veta att han var en Romare, och att han hade bundit honom.

ਇੱਥੰ ਸਤਿ ਯੇ ਪ੍ਰਹਾਰੇਣ ਤੰ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਿਤੁੰ ਸਮੁਦ੍ਯਤਾ ਆਸਨ੍ ਤੇ ਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪਾਤ੍ ਪ੍ਰਾਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ਤ; ਸਹਸ੍ਰਸੇਨਾਪਤਿਸ੍ਤੰ ਰੋਮਿਲੋਕੰ ਵਿਜ੍ਞਾਯ ਸ੍ਵਯੰ ਯਤ੍ ਤਸ੍ਯ ਬਨ੍ਧਨਮ੍ ਅਕਾਰ੍ਸ਼਼ੀਤ੍ ਤਤ੍ਕਾਰਣਾਦ੍ ਅਬਿਭੇਤ੍|

30 Dagen derefter ville han veta förvisso, för hvad sak han var beklagad af Judomen; och löste honom utu banden, och lät öfversta Presterna komma tillhopa, och hela Rådet, och lät Paulum komma fram för dem.

ਯਿਹੂਦੀਯਲੋਕਾਃ ਪੌਲੰ ਕੁਤੋ(ਅ)ਪਵਦਨ੍ਤੇ ਤਸ੍ਯ ਵ੍ਰੁʼੱਤਾਨ੍ਤੰ ਜ੍ਞਾਤੁੰ ਵਾਞ੍ਛਨ੍ ਸਹਸ੍ਰਸੇਨਾਪਤਿਃ ਪਰੇ(ਅ)ਹਨਿ ਪੌਲੰ ਬਨ੍ਧਨਾਤ੍ ਮੋਚਯਿਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਾਨ੍ ਮਹਾਸਭਾਯਾਃ ਸਰ੍ੱਵਲੋਕਾਸ਼੍ਚ ਸਮੁਪਸ੍ਥਾਤੁਮ੍ ਆਦਿਸ਼੍ਯ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸੰਨਿਧੌ ਪੌਲਮ੍ ਅਵਰੋਹ੍ਯ ਸ੍ਥਾਪਿਤਵਾਨ੍|