< Deuteronomio 34 >

1 Y Moisés subió de las tierras de la mesa de Moab al Monte Nebo, a la cumbre de Pisga que se enfrenta a Jericó. Y el Señor le permitió ver toda la tierra, la tierra de Galaad hasta Dan,
Moab phaicham akon in Mose chu Jericho toh kinai Nebo molsang Pisgah molchunga chun akal tou tan ahi. Pakaiyin Mose chu gamsung jouse abonchan avetsah soh keiyin, Gilead apat Dan chan chu avetsah soh keiyin ahi.
2 Y todos los de Neftalí y la tierra de Efraín y Manasés, y toda la tierra de Judá, hasta el Gran Mar del oeste;
Naphtali gamsung jouse, Ephraim, Mannaseh, Judah gamsung leh lhum lam gamkai sung jouse ahi.
3 Y él Neguev, y el valle de Jericó, el pueblo de palmeras, hasta Zoar.
Negeb gamsung phaicham, tomthing kena mun, Jericho khopi phaicham apat Zoar mun chan ahi.
4 Y el Señor le dijo: Esta es la tierra sobre la cual hice un juramento a Abraham, Isaac y Jacob, diciendo: Se lo daré a tu simiente: ahora te he dejado verlo con tus ojos. Pero no entrarás allí.
Chuin Pakaiyin Mose henga asei tan, Keima Abraham, Isaac leh Jacob henga ka kihahselna, keiman nason nachilhahte kapeh ding ahi, tia kaki tepna gam chu hiche hi ahi. Tun keiman namit in ka vetsah in, ahinlah hiche gamsung’a hi nangma nalut lou hel ding ahi tai, ati.
5 Y vino la muerte a Moisés, el siervo del Señor, allí en la tierra de Moab, como el Señor había dicho.
Hiti chun Pakai lhacha Mose chu Pakai thusei bang chun Moab gam sung’a ahitan ahi.
6 Y él Señor lo puso a descansar en el valle de la tierra de Moab, frente a Bet Peor; pero nadie tiene conocimiento de su lugar de reposo hasta hoy.
Chuin Pathen in Mose chu Beth-peor gal lam, Moab phaicham achun avuitan ahi, ahinlah tuni chan in koiman Mose kivuina lhan chu ahedoh pon ahi.
7 Y a su muerte, Moisés tenía ciento veinte años: su ojo no se había empañado, o su fuerza natural se había debilitado.
Mose athichun akum jakhat leh somni alhing tan, amit jong athim pon, athahatna jong alha kang hih laiyin ahi.
8 Durante treinta días los hijos de Israel lloraban por Moisés en las tierras de la mesa de Moab, hasta que terminaron los días de llanto y pena por Moisés.
Israel mipi chu Moab phaicham sunga nisom thum sung in Mose puldounan akap tauvin ahi, Mose ding in thi opna kana chu alhung tan ahi.
9 Y Josué, hijo de Nun, estaba lleno del espíritu de sabiduría; porque Moisés había puesto sus manos sobre él, y los hijos de Israel le oyeron e hicieron lo que el Señor le había ordenado a Moisés.
Nun chapa Joshua chu Mose’n a chung’a akhut angap jeh in Joshua chu lhagao leh chihna adim jeng tan ahi. Pakaiyin Mose henga thu apeh bang chun Israel miten jong Joshua thusei ijakai angai tauvin ahi.
10 Nunca ha habido otro profeta en Israel como Moisés, a quien el Señor haya conocido cara a cara;
Hiche kalse chu Israel nam mite lah a kon in Mose banga Pakaiyin amanchah themgao ahung peng doh tapon ahi.
11 Nadie como él en todas las señales y maravillas que el Señor le envió a hacer en la tierra de Egipto, a Faraón y a todos sus siervos y toda su tierra;
Mose chu Egypt gamsunga melchihna tmapi abolsah in, thil kidang chujat abolsah in, Pharaoh leh asohte maija akilahsah in, Pharaoh ang sung’a thilkidang akilahsahho bang a bolthei ding Israel sunga kon in ahung peng doh tapon ahi.
12 Y en todos los actos de poder y temor que Moisés hizo ante los ojos de todo Israel.
Thahatna kidang tah leh thilbol theina kidang nasatah tah Mose’n Israel mite lah akonna boldoh mihem khat a khat jeng cha jong akisep doh tapon ahi.

< Deuteronomio 34 >