< Amós 7 >

1 Esto es lo que el Señor Dios me dejó ver: y vi que, cuando comenzaba el crecimiento de la hierba tardía; él creó un enjambre de chapulines; he aquí que la cosecha de la primavera, era después de la cosecha del rey.
Hatchungnung Pakai chun, thil hicheng hi themgao thilmun keima eivetsah e. Pakaiyin khaokhote tamtah alomchang’a, gamsunga ahinlhalut keiman kamui. Hichu, loujaova lousoh-ga lengpa ding’a akikhop tup jou, aban’a ding lousoh-ga ahungdon doh thah phatlai ahi.
2 Y sucedió que después de haber devorado toda la hierba de la tierra, dije: Oh Señor Dios, ten piedad: ¿cómo podrá Jacob resistir? porque él es pequeño.
Khaokhoten gamsung’a hamhing aum jouse abonchan ane chaisoh hel tan ahi. Chu in ken jong, “Vo Hatchungnung Pakai, nahenga kataove nei ngaidam’un, kahindoh joulou diu ahitai. Ajeh chu, Israel hi neocha ahibouvin, na kidoupi kham jong ahipoi’’ tin ka sei tai.
3 El Señor, cambiando su propósito sobre esto, dijo: No será.
Hijeh chun Pakaiyin alung ngaito akhel in, “Hiche hi kibolda tahen!’’ tin Pakaiyin asei tai.
4 Esto es lo que el Señor me dejó ver: y vi que el Señor Dios envió un gran fuego para ser el instrumento de su castigo; y, después de quemar el gran abismo, estaba a punto de poner fin a la herencia del Señor.
Chujouvin, Hatchungnung Pakai chun, themgao thilmun thildang khat eimusah kit e. Pakaiyin amite chunga gotna thutan khum ding in meikong hattah khat akouvin, hiche meikong chun kokhuh thuhtah tah jong akachai jeng in, chuleh gamsung pumpi jong ahalvam soh hel tai.
5 Entonces dije: Oh Señor Dios, que haya un final: ¿cómo podrá Jacob resistir? porque él es pequeño.
Chuin kenjong, vo hatchungnung Pakai, naheng’a kataove nei lungset’un bolda tan, ka hindoh joulou diu ahitai, ajeh chu Israel hi neocha ahibouve, na kidoupi kham jong ahipoi,’’ tin ka sei tai.
6 El Señor, cambiando su propósito sobre esto, dijo: Y esto no será.
Chutah chun Pakaiyin alungngaito akhel kit in,’ “Hiche jong hi kibolda tahen,’’ tin thanei pen Pakaiyin aseiye.
7 Esto es lo que me dejó ver: y vi al Señor estaba junto a una pared construida a plomada de albañil, y él tenía una plomada de albañil en la mano.
Chujouvin, Pakaiyin thildang khat, themgao thilmun eivetsah kit e. Pakaiyin akhut’a songkhai-in tena khat achoijin, pal kigensa kom’a ading’e. Aman hiche pal kigensa chu phatea dingdet jing hinam, tin atetoh len ahi.
8 Y el Señor me dijo: Amós, ¿qué ves? Y yo dije: Una plomada de albañil. Entonces el Señor dijo: Mira, pondré una plomada de albañil entre mi pueblo Israel; Nunca más los dejaré sin castigo.
Chuleh Pakai chun eidong in,’’Amos ipi namu em? eiti. Chuin kenjong ka donbut in, “songkhai-intena khat kamui’’ kati. Chutah chun Pakaiyin aseijin, “Hiche songkhai-intena kachoija hi, kamite ka tetoh ding, achonset nau jouse donlouva kakoi louhel ding ahi.
9 Y los lugares altos de Isaac serán despoblados, y los lugares sagrados de Israel serán destruidos; y me enfrentaré a la familia de Jeroboam con la espada.
Na pului teu doipheng ho abon’a kisuse gamhel ding, Israel mite muntheng ho jouse jong ahomkeuva kijamsoh hel ding ahi. Chuleh Jeroboam insung khang gui jong kasuh gamhel ding ahi’’ ati.
10 Entonces Amasías, el sacerdote de Betel, envió a Jeroboam, rey de Israel, diciendo: Amós ha hecho planes contra ti entre el pueblo de Israel; la tierra no puede soportar todas sus palabras.
Chuin Bethel khopia thempupa, Amajiah kitipa chun, Israel lengpa Jeroboam kom’a mi asol in, thu agalhut sah tai. ‘’Israel mite jalah tah’a, nakotphung ngeiya hin, Amos kitipan, nang douna leh dehnan thu aseijin, athusei doh hohi dou’a dou jou ahipoi.
11 Porque Amós ha dicho: Jeroboam será atacado a la espada, e Israel ciertamente será llevado como prisionero fuera de su tierra.
Aman hitin aseiye, “Jeroboam hi chemjam’a loutei tei ding, sot lou ding ahitai. Chuleh Israel mite jong sohchang’a kikaimang diu ahi,’’ tin aga sei sah tai.
12 Y Amasías dijo a Amós: ¡Oh vidente, huye a la tierra de Judá, y allí gana tu vida trabajando como profeta!
Chujouvin, Amajiah in Amos chu thu apen, “Vo mitva neipa, hilaimun’a kon in potdoh'in! Judah gamsung’a kilekit loijin, chuleh chua chun gaothu nasei nom nom seijin lang naneh ding ga kihol tan!
13 Pero ya no seáis profeta en Betel, porque es el lugar santo del rey y la casa del rey.
Hilai Bethel khopia hin gaothu avel in hung seikit tahih in. Ajeh chu hilaimun hi, lengpa muntheng ahin chuleh gamsung pumpi dia jong muntheng Pathen houna mun ahi bouve’’ ati.
14 Entonces Amós respondió a Amasías: Yo no soy profeta, ni uno de los hijos de los profetas. Soy un pastor y uno que cuida los sicómoros.
Chuphat in Amos in adonbut in, “Keima themgao tah tah chu kahi pon, chuleh themgao guija peng jong kahipoi. Keima kelngoi ching’a pang mei mei kahin, theipi thingna ho malngim lea pangbou kahi.
15 Y el Señor me sacó del rebaño, y el Señor me dijo: Ve, sé profeta para mi pueblo Israel.
Ahivang in, kelngoi hon nung kajuina akon in Pakaiyin eikou doh tan, kajah’a aseitai. “Chenlang, kamite Israelte lah’a gaothu ga sei tan,’’ eiti.
16 Ahora pues, presta atención a la palabra del Señor: Tú dices: No seas profeta de Israel, y no digas una palabra contra el pueblo de Isaac.
Hijeh chun, tunjong Pakai thusei hi ngaijin. “Nangman nasei jin; Israel dounan jong gaothu seidan lang, kamite dounan jong thuhil in pang hih in’’ nati.
17 Así que esto es lo que el Señor ha dicho: tu esposa será una mujer ramera en la ciudad, y tus hijos y tus hijas serán atacados a la espada, y tu tierra será en partes por una línea; y tú mismo llegarás a tu fin en una tierra inmunda, e Israel ciertamente será llevado prisionero fuera de su tierra.
Amavang, Pakaiyin hitin aseiye; “Na jinu chu khopi sung’a notia hung pang ding, chuleh na chapate leh na chanute chem. jam’a hunglou diu, na gamsung jong abeh beh’a kihom khen ding, chuleh nangma tah jong migam’a naga thiding ahi. Chuleh Israel chate jong agamsung uva kon’a gamdang’a sohchang’a kitolmang teitei ding ahiuve, ati,’’ tin aseiye.

< Amós 7 >