< Salmos 69 >

1 Al Vencedor: sobre Sosanim: Salmo de David. Sálvame, oh Dios, porque las aguas han entrado hasta el alma.
In finem, pro iis qui commutabuntur. David. Salvum me fac, Deus, quoniam intraverunt aquæ usque ad animam meam.
2 Estoy hundido en cieno profundo, donde no hay pie; soy venido en profundos de aguas, y la corriente me ha anegado.
Infixus sum in limo profundi et non est substantia. Veni in altitudinem maris, et tempestas demersit me.
3 He trabajado llamando, mi garganta se ha enronquecido; han desfallecido mis ojos esperando a mi Dios.
Laboravi clamans, raucæ factæ sunt fauces meæ; defecerunt oculi mei, dum spero in Deum meum.
4 Se han aumentado más que los cabellos de mi cabeza los que me aborrecen sin causa; se han fortalecido mis enemigos, los que me destruyen sin por qué; entonces devolví lo que no hurté.
Multiplicati sunt super capillos capitis mei qui oderunt me gratis. Confortati sunt qui persecuti sunt me inimici mei injuste; quæ non rapui, tunc exsolvebam.
5 Dios, tú sabes mi locura; y mis delitos no te son ocultos.
Deus, tu scis insipientiam meam; et delicta mea a te non sunt abscondita.
6 No sean avergonzados por mi causa los que te esperan, oh Señor DIOS de los ejércitos; no sean confusos por mí los que te buscan, oh Dios de Israel.
Non erubescant in me qui exspectant te, Domine, Domine virtutum; non confundantur super me qui quærunt te, Deus Israël.
7 Porque por ti he sufrido afrenta; confusión ha cubierto mi rostro.
Quoniam propter te sustinui opprobrium; operuit confusio faciem meam.
8 He sido extrañado de mis hermanos, y extraño a los hijos de mi madre.
Extraneus factus sum fratribus meis, et peregrinus filiis matris meæ.
9 Porque me consumió el celo de tu Casa; y los denuestos de los que te vituperaban, cayeron sobre mí.
Quoniam zelus domus tuæ comedit me, et opprobria exprobrantium tibi ceciderunt super me.
10 Y lloré con ayuno de mi alma; y me has sido por afrenta.
Et operui in jejunio animam meam, et factum est in opprobrium mihi.
11 Puse además cilicio por mi vestido; y vine a serles por proverbio.
Et posui vestimentum meum cilicium; et factus sum illis in parabolam.
12 Hablaban contra mí los que se sentaban a la puerta, y me zaherían en las canciones de los bebedores de sidra.
Adversum me loquebantur qui sedebant in porta, et in me psallebant qui bibebant vinum.
13 Pero yo enderezaba mi oración a ti, oh SEÑOR, al tiempo de la buena voluntad. Oh Dios, por la multitud de tu misericordia, por la verdad de tu salud, óyeme.
Ego vero orationem meam ad te, Domine; tempus beneplaciti, Deus. In multitudine misericordiæ tuæ, exaudi me in veritate salutis tuæ.
14 Sácame del lodo, y no sea yo anegado; sea yo libertado de los que me aborrecen, y de lo profundo de las aguas.
Eripe me de luto, ut non infigar; libera me ab iis qui oderunt me, et de profundis aquarum.
15 No me anegue el ímpetu de las aguas, ni me absuerba la hondura, ni el pozo cierre sobre mí su boca.
Non me demergat tempestas aquæ, neque absorbeat me profundum, neque urgeat super me puteus os suum.
16 Oyeme, SEÑOR, porque apacible es tu misericordia; mírame conforme a la multitud de tus miseraciones.
Exaudi me, Domine, quoniam benigna est misericordia tua; secundum multitudinem miserationum tuarum respice in me.
17 Y no escondas tu rostro de tu siervo; porque estoy angustiado; apresúrate, óyeme.
Et ne avertas faciem tuam a puero tuo; quoniam tribulor, velociter exaudi me.
18 Acércate a mi alma, redímela; líbrame a causa de mis enemigos.
Intende animæ meæ, et libera eam; propter inimicos meos, eripe me.
19 Tú sabes mi afrenta, y mi confusión, y mi oprobio; delante de ti están todos mis enemigos.
Tu scis improperium meum, et confusionem meam, et reverentiam meam;
20 La afrenta ha quebrantado mi corazón, y estoy acongojado; y esperé quién se compadeciese de mí, y no lo hubo; y consoladores, y ninguno hallé.
in conspectu tuo sunt omnes qui tribulant me. Improperium exspectavit cor meum et miseriam: et sustinui qui simul contristaretur, et non fuit; et qui consolaretur, et non inveni.
21 Me pusieron además hiel por comida, y en mi sed me dieron a beber vinagre.
Et dederunt in escam meam fel, et in siti mea potaverunt me aceto.
22 Sea su mesa delante de ellos por lazo, y lo que es para prosperidad les sea por tropiezo.
Fiat mensa eorum coram ipsis in laqueum, et in retributiones, et in scandalum.
23 Sean oscurecidos sus ojos para ver, y haz siempre titubear sus lomos.
Obscurentur oculi eorum, ne videant, et dorsum eorum semper incurva.
24 Derrama sobre ellos tu ira, y el furor de tu enojo los alcance.
Effunde super eos iram tuam, et furor iræ tuæ comprehendat eos.
25 Sea su palacio asolado; en sus tiendas no haya morador.
Fiat habitatio eorum deserta, et in tabernaculis eorum non sit qui inhabitet.
26 Porque persiguieron al que tú heriste; y se jactan que les matas sus enemigos.
Quoniam quem tu percussisti persecuti sunt, et super dolorem vulnerum meorum addiderunt.
27 Pon maldad sobre su maldad, y no entren en tu justicia.
Appone iniquitatem super iniquitatem eorum, et non intrent in justitiam tuam.
28 Sean raídos del libro de los vivientes, y no sean escritos con los justos.
Deleantur de libro viventium, et cum justis non scribantur.
29 Y yo pobre y dolorido, tu salud, oh Dios, me defenderá.
Ego sum pauper et dolens; salus tua, Deus, suscepit me.
30 Yo alabaré el Nombre de Dios con canción; lo ensalzaré con alabanza.
Laudabo nomen Dei cum cantico, et magnificabo eum in laude:
31 Y agradará al SEÑOR más que sacrificio de buey, o becerro que echa cuernos y pezuñas.
et placebit Deo super vitulum novellum, cornua producentem et ungulas.
32 Lo verán los humildes, y se gozarán; buscad a Dios, y vivirá vuestro corazón.
Videant pauperes, et lætentur; quærite Deum, et vivet anima vestra:
33 Porque el SEÑOR oye a los menesterosos, y no menosprecia a sus prisioneros.
quoniam exaudivit pauperes Dominus, et vinctos suos non despexit.
34 Alábenlo los cielos y la tierra, los mares, y todo lo que se mueve en ellos.
Laudent illum cæli et terra; mare, et omnia reptilia in eis.
35 Porque Dios guardará a Sion, y reedificará las ciudades de Judá; y habitarán allí, y la heredarán.
Quoniam Deus salvam faciet Sion, et ædificabuntur civitates Juda, et inhabitabunt ibi, et hæreditate acquirent eam.
36 Y la simiente de sus siervos la heredará, y los que aman su Nombre habitarán en ella.
Et semen servorum ejus possidebit eam; et qui diligunt nomen ejus habitabunt in ea.

< Salmos 69 >