< Salmos 38 >

1 Salmo de David, digno de memoria. SEÑOR, no me reprendas en tu furor, ni me castigues en tu ira.
Psalmus David, in rememorationem de sabbato. Domine, ne in furore tuo arguas me, neque in ira tua corripias me:
2 Porque tus saetas descendieron en mí, y sobre mí ha descendido tu mano.
quoniam sagittæ tuæ infixæ sunt mihi, et confirmasti super me manum tuam.
3 No hay sanidad en mi carne a causa de tu ira; ni hay paz en mis huesos a causa de mi pecado.
Non est sanitas in carne mea, a facie iræ tuæ; non est pax ossibus meis, a facie peccatorum meorum:
4 Porque mis iniquidades han sobrepasado mi cabeza; como carga pesada se han agravado sobre mí.
quoniam iniquitates meæ supergressæ sunt caput meum, et sicut onus grave gravatæ sunt super me.
5 Se pudrieron y se corrompieron mis llagas, a causa de mi locura.
Putruerunt et corruptæ sunt cicatrices meæ, a facie insipientiæ meæ.
6 Estoy encorvado, estoy humillado en gran manera, ando enlutado todo el día.
Miser factus sum et curvatus sum usque in finem; tota die contristatus ingrediebar.
7 Porque mis caderas están llenas de ardor, y no hay sanidad en mi carne.
Quoniam lumbi mei impleti sunt illusionibus, et non est sanitas in carne mea.
8 Estoy debilitado y molido en gran manera; bramo a causa del alboroto de mi corazón.
Afflictus sum, et humiliatus sum nimis; rugiebam a gemitu cordis mei.
9 Señor, delante de ti están todos mis deseos; y mi suspiro no te es oculto.
Domine, ante te omne desiderium meum, et gemitus meus a te non est absconditus.
10 Mi corazón está acongojado, me ha dejado mi vigor; y aun la misma luz de mis ojos no está conmigo.
Cor meum conturbatum est; dereliquit me virtus mea, et lumen oculorum meorum, et ipsum non est mecum.
11 Mis amigos y mis compañeros se quitaron de delante de mi plaga; y mis cercanos se pusieron lejos.
Amici mei et proximi mei adversum me appropinquaverunt, et steterunt; et qui juxta me erant, de longe steterunt: et vim faciebant qui quærebant animam meam.
12 Y los que buscaban mi alma armaron lazos; y los que procuraban mi mal hablaban iniquidades, y todo el día meditaban fraudes.
Et qui inquirebant mala mihi, locuti sunt vanitates, et dolos tota die meditabantur.
13 Mas yo, como si fuera sordo no oía; y estaba como un mudo, que no abre su boca.
Ego autem, tamquam surdus, non audiebam; et sicut mutus non aperiens os suum.
14 Fui pues como un hombre que no oye, y que en su boca no tiene reprensiones.
Et factus sum sicut homo non audiens, et non habens in ore suo redargutiones.
15 Porque a ti, oh SEÑOR, he esperado; tú responderás, SEÑOR Dios mío.
Quoniam in te, Domine, speravi; tu exaudies me, Domine Deus meus.
16 Porque dije: Que no se alegren de mí; ni cuando mi pie resbalare, se engrandezcan sobre mí.
Quia dixi: Nequando supergaudeant mihi inimici mei; et dum commoventur pedes mei, super me magna locuti sunt.
17 Porque yo estoy a punto de claudicar, y mi dolor está delante de mí continuamente.
Quoniam ego in flagella paratus sum, et dolor meus in conspectu meo semper.
18 Por tanto denunciaré mi maldad; me acongojaré por mi pecado.
Quoniam iniquitatem meam annuntiabo, et cogitabo pro peccato meo.
19 Porque mis enemigos son vivos y fuertes; y se han aumentado los que me aborrecen sin causa;
Inimici autem mei vivunt, et confirmati sunt super me: et multiplicati sunt qui oderunt me inique.
20 y pagando mal por bien me son contrarios, por seguir yo lo bueno.
Qui retribuunt mala pro bonis detrahebant mihi, quoniam sequebar bonitatem.
21 No me desampares, oh SEÑOR; Dios mío, no te alejes de mí.
Ne derelinquas me, Domine Deus meus; ne discesseris a me.
22 Apresúrate a ayudarme, Señor de mi salud.
Intende in adjutorium meum, Domine Deus salutis meæ.

< Salmos 38 >