< San Lucas 18 >

1 Y les dijo también una parábola sobre que es necesario orar siempre, y no desmayar,
Dicebat autem et parabolam ad illos, quoniam oportet semper orare et non deficere,
2 diciendo: Había un juez en una ciudad, el cual ni temía a Dios, ni respetaba a hombre.
dicens: Iudex quidam erat in quadam civitate, qui Deum non timebat, et hominem non reverebatur.
3 Había también en aquella ciudad una viuda, la cual venía a él diciendo: Defiéndeme de mi adversario.
Vidua autem quaedam erat in civitate illa, et veniebat ad eum, dicens: Vindica me de adversario meo.
4 Pero él no quiso por algún tiempo; pero después de esto dijo dentro de sí: Aunque ni temo a Dios, ni tengo respeto a hombre,
Et nolebat per multum tempus. Post haec autem dixit intra se: Etsi Deum non timeo, nec hominem revereor:
5 todavía, porque esta viuda me es molesta, le haré justicia, porque al fin no venga y me muela.
tamen quia molesta est mihi haec vidua, vindicabo illam, ne in novissimo veniens suggilet me.
6 Y dijo el Señor: Oíd lo que dice el juez injusto.
Ait autem Dominus: Audite quid iudex iniquitatis dicit:
7 ¿Y Dios no defenderá a sus escogidos, que claman a él día y noche, aunque sea longánimo acerca de ellos?
Deus autem non faciet vindictam electorum suorum clamantium ad se die ac nocte, et patientiam habebit in illis?
8 Os digo que los defenderá presto. Pero cuando el Hijo del hombre viniere, ¿hallará fe en la tierra?
Dico vobis quia cito faciet vindictam illorum. Verumtamen Filius hominis veniens, putas, inveniet fidem in terra?
9 Y dijo también a unos que confiaban en sí como justos, y menospreciaban a los otros, esta parábola:
Dixit autem et ad quosdam, qui in se confidebant tamquam iusti, et aspernabantur ceteros, parabolam istam dicens:
10 Dos hombres subieron al Templo a orar: el uno fariseo, el otro publicano.
Duo homines ascendebant in templum ut orarent: unus Pharisaeus, et alter publicanus.
11 El fariseo, en pie, oraba consigo de esta manera: Dios, te doy gracias, que no soy como los otros hombres, ladrones, injustos, adúlteros, ni aun como este publicano;
Pharisaeus stans, haec apud se orabat: Deus gratias ago tibi, quia non sum sicut ceteri hominum: raptores, iniusti, adulteri: velut etiam hic publicanus.
12 ayuno lo de dos comidas cada sábado, doy diezmos de todo lo que poseo.
ieiuno bis in sabbato: decimas do omnium, quae possideo.
13 Mas el publicano estando lejos no quería ni aun alzar los ojos al cielo, sino que hería su pecho, diciendo: Dios, sé propicio a mí, pecador.
Et publicanus a longe stans, nolebat nec oculos ad caelum levare: sed percutiebat pectus suum, dicens: Deus propitius esto mihi peccatori.
14 Os digo que éste descendió a su casa más justificado que el otro; porque cualquiera que se ensalza, será humillado; y el que se humilla, será ensalzado.
Dico vobis, descendit hic iustificatus in domum suam ab illo, quia omnis, qui se exaltat, humiliabitur: et qui se humiliat, exaltabitur.
15 Y traían a él los niños para que los tocase; lo cual viendo los discípulos les reñían.
Afferebant autem ad illum et infantes, ut eos tangeret. Quod cum viderent discipuli, increpabant illos.
16 Mas Jesús llamándolos, dijo: Dejad a los niños venir a mí, y no lo impidáis; porque de los tales es el Reino de Dios.
Iesus autem convocans illos, dixit: Sinite pueros venire ad me, et nolite vetare eos. talium est enim regnum Dei.
17 De cierto os digo, que cualquiera que no recibiere el Reino de Dios como un niño, no entrará en él.
Amen dico vobis: Quicumque non acceperit regnum Dei sicut puer, non intrabit in illud.
18 Y le preguntó un príncipe, diciendo: Maestro bueno, ¿qué haré para poseer la vida eterna? (aiōnios g166)
Et interrogavit eum quidam princeps, dicens: Magister bone, quid faciens vitam aeternam possidebo? (aiōnios g166)
19 Y Jesús le dijo: ¿Por qué me llamas bueno? Ninguno hay bueno sino sólo Dios.
Dixit autem ei Iesus: Quid me dicis bonum? nemo bonus nisi solus Deus.
20 Los mandamientos sabes: No matarás; no adulterarás; no hurtarás; no dirás falso testimonio; honra a tu padre y a tu madre.
Mandata nosti: Non occides: Non moechaberis: Non furtum facies: Non falsum testimonium dices: Honora patrem tuum, et matrem.
21 Y él dijo: Todas estas cosas he guardado desde mi juventud.
Qui ait: Haec omnia custodivi a iuventute mea.
22 Y Jesús, oído esto, le dijo: Aún te falta una cosa: vende todo lo que tienes, y dalo a los pobres, y tendrás tesoro en el cielo; y ven, sígueme.
Quo audito, Iesus ait ei: Adhuc unum tibi deest: omnia quaecumque habes vende, et da pauperibus, et habebis thesaurum in caelo: et veni, sequere me.
23 Entonces él, oídas estas cosas, se puso muy triste, porque era muy rico.
His ille auditis, contristatus est: quia dives erat valde.
24 Y viendo Jesús que se había entristecido mucho, dijo: ¡Cuán dificultosamente entrarán en el Reino de Dios los que tienen riquezas!
Videns autem Iesus illum tristem factum, dixit: Quam difficile, qui pecunias habent, in regnum Dei intrabunt!
25 Porque más fácil cosa es entrar un cable por el ojo de una aguja, que un rico entrar al Reino de Dios.
Facilius est enim camelum per foramen acus transire, quam divitem intrare in regnum Dei.
26 Y los que lo oían, dijeron: ¿Y quién podrá ser salvo?
Et dixerunt qui audiebant: Et quis potest salvus fieri?
27 Y él les dijo: Lo que es imposible para con los hombres, posible es para Dios.
Ait illis: Quae impossibilia sunt apud homines, possibilia sunt apud Deum.
28 Entonces Pedro dijo: He aquí, nosotros hemos dejado todas las cosas, y te hemos seguido.
Ait autem Petrus: Ecce nos dimisimus omnia et secuti sumus te.
29 Y él les dijo: De cierto os digo, que no hay nadie que haya dejado casa, o padres, o hermanos, o mujer, o hijos, por el Reino de Dios,
Qui dixit eis: Amen dico vobis, nemo est, qui reliquit domum, aut parentes, aut fratres, aut uxorem, aut filios propter regnum Dei,
30 que no haya de recibir mucho más en este tiempo, y en el siglo venidero la vida eterna. (aiōn g165, aiōnios g166)
et non recipiat multo plura in hoc tempore, et in saeculo venturo vitam aeternam. (aiōn g165, aiōnios g166)
31 Y Jesús, tomando aparte a los doce, les dijo: He aquí subimos a Jerusalén, y serán cumplidas todas las cosas que fueron escritas por los profetas, del Hijo del hombre.
Assumpsit autem Iesus duodecim, et ait illis: Ecce ascendimus Ierosolymam, et consummabuntur omnia, quae scripta sunt per prophetas de Filio hominis.
32 Porque será entregado a los gentiles, y será escarnecido, e injuriado, y escupido.
tradetur enim Gentibus, et illudetur, et flagellabitur, et conspuetur:
33 Y después que le hubieren azotado, le matarán; mas al tercer día resucitará.
et postquam flagellaverint, occident eum, et tertia die resurget.
34 Pero ellos nada de estas cosas entendían, y esta palabra les era encubierta, y no sabían lo que decía.
Et ipsi nihil horum intellexerunt, et erat verbum istud absconditum ab eis, et non intelligebant quae dicebantur.
35 Y aconteció que acercándose él a Jericó, un ciego estaba sentado junto al camino mendigando;
Factum est autem, cum appropinquaret Iericho, caecus quidam sedebat secus viam, mendicans.
36 el cual cuando oyó la multitud que pasaba, preguntó qué era aquello.
Et cum audiret turbam praetereuntem, interrogabat quid hoc esset.
37 Y le dijeron que pasaba Jesus Nazareno.
Dixerunt autem ei, quod Iesus Nazarenus transiret.
38 Entonces dio voces, diciendo: Jesus, Hijo de David, ten misericordia de mí.
Et clamavit, dicens: Iesu fili David miserere mei.
39 Y los que iban delante, le reñían que callase; mas él clamaba mucho más: Hijo de David, ten misericordia de mí.
Et qui praeibant, increpabant eum ut taceret. Ipse vero multo magis clamabat: Fili David miserere mei.
40 Jesús entonces parándose, mandó traerle a sí; y cuando él llegó, le preguntó,
Stans autem Iesus iussit illum adduci ad se. Et cum appropinquasset, interrogavit illum,
41 diciendo: ¿Qué quieres que te haga? Y él dijo: Señor, que vea.
dicens: Quid tibi vis faciam? At ille dixit: Domine ut videam.
42 Y Jesús le dijo: Ve, tu fe te ha hecho salvo.
Et Iesus dixit illi: Respice, fides tua te salvum fecit.
43 Y luego vio, y le seguía, glorificando a Dios; y todo el pueblo como lo vio, dio a Dios alabanza.
Et confestim vidit, et sequebatur illum magnificans Deum. Et omnis plebs ut vidit, dedit laudem Deo.

< San Lucas 18 >