< San Lucas 16 >

1 Y dijo también a sus discípulos: Había un hombre rico, el cual tenía un mayordomo, y éste fue acusado delante de él como disipador de sus bienes.
Basa ma, Yesus dui seluꞌ nekendandaaꞌ esa fee neu ana dedꞌenu nara nae, “Hambu atahori mamasuꞌiꞌ esa fee ue-tataos neu atahori mana dadꞌi eni malangga mana tao ues na. Te dodꞌoo ma malangga rena mbasiꞌ nae, malangga mana tao-ues naa nae podꞌe-padꞌi naꞌarurunggiꞌ e.
2 Y le llamó, y le dijo: ¿Qué es esto que oigo de ti? Da cuenta de tu mayordomía, porque ya no podrás más ser mayordomo.
Dadꞌi ana noꞌe malangga mana tao-ues, de nafadꞌe nae, ‘Ho ia, taꞌo bee? Au rena nggo akaꞌ podꞌe-padꞌiꞌ au hata-heto ngga. De ia naa muu suraꞌ ue-tataom ra fo au paresaꞌ dei. Te basa na, au ae nda pake nggo sa ena.’
3 Entonces el mayordomo dijo dentro de sí: ¿Qué haré? Que mi señor me quita la mayordomía. Cavar, no puedo; mendigar, tengo vergüenza.
Rena taꞌo naa ma, malangga mana tao ues duꞌa neu-nema nae, ‘Au soe ena! Oras ia au ae tao saa? Tatati rae o, au nda bꞌeꞌi sa. Dadꞌi mana hule-huleꞌ o, au mae.
4 Yo sé lo que haré para que cuando fuere quitado de la mayordomía, me reciban en sus casas.
Mete ma au nda tao ues sia ia sa, au musi sangga dalaꞌ, fo ona bee na atahori laen ra nau simbo au.’
5 Y llamando a cada uno de los deudores de su señor, dijo al primero: ¿Cuánto debes a mi señor?
Huu naa, ana noꞌe nala basa atahori mana rahuta malangga a. De natane atahori ka esan nae, ‘Wae! Muhuta baꞌu saa neu malangga ngga?’
6 Y él dijo: Cien batos de aceite. Y le dijo: Toma tu obligación, y siéntate presto, y escribe cincuenta.
Atahori naa nataa nae, ‘Au uhuta mina saitun liter rifon haa.’ Boe ma malangga mana tao ues a nae, ‘Tebꞌe. Ho susura hutam sie. Ia naa sika hendi leo, basa na endoꞌ fo suraꞌ lai-lai susura huta feuꞌ fai mae, ho muhuta liter rifon ruaꞌ a.’
7 Después dijo a otro: ¿Y tú, cuánto debes? Y él dijo: Cien coros de trigo. Y él le dijo: Toma tu obligación, y escribe ochenta.
Basa de neu natane atahori karuan nae, “Muhuta malangga ngga baꞌu saa fai?’ Ma nataa nae, ‘Au uhuta are karon rifon esa.’ De malangga mana tao ues a denu e nae, ‘Sika hendi susura hutaꞌ mbaraaꞌ naa leo, fo suraꞌ feuꞌ mae, karon natun faluꞌ a.’
8 Y alabó el señor al mayordomo malo por haber hecho discretamente; porque los hijos de este siglo son en su generación más prudentes que los hijos de luz. (aiōn g165)
Ana tao taꞌo naa, losa malanggan bubꞌuluꞌ tataon. Te malangga musi nataa nae malangga mana tao-ues deꞌulakaꞌ ia memaꞌ masiꞌet. Naa! Au ufadꞌe nekendandaaꞌ ia fo mihine mae, mete ma naꞌasasamaꞌ no atahori mamahereꞌ, atahori nda mamahereꞌ sa memaꞌ masiꞌet lenaꞌ sia rau-inggu ra taladꞌa nara aleꞌ ia. (aiōn g165)
9 Y yo os digo: Haceos amigos con las riquezas de maldad, para que cuando éstas falten, seáis recibidos en las moradas eternas. (aiōnios g166)
Dadꞌi hei duꞌa sobꞌa. Onaꞌ mae atahori raefafoꞌ tao manggenggeoꞌ rendiꞌ hata-heto nara, te malole lenaꞌ pake hata-heto raefafo mara fo tulu-fali atahori. No taꞌo naa, hei o hambu toronooꞌ hetar. Mae hata-hetoꞌ naa basa, te dei fo Lamatuaꞌ sadꞌia hela mamanaꞌ fee nggi sia sorga. (aiōnios g166)
10 El que es fiel en lo muy poco, también en lo más es fiel; y el que en lo muy poco es injusto, también en lo más es injusto.
Mete ma atahori tao dꞌala anaꞌ ra tungga ndoon, na, ana o tao dꞌala monaeꞌ ra tungga ndoon boe. Te mete ma atahori pode-padꞌi ro dꞌala anaꞌ ra, na, ana pode-padꞌi no dalaꞌ monae ra boe.
11 Pues si en las malas riquezas no fuisteis fieles. ¿Quién os confiará lo verdadero?
Mete ma atahori nda ramahere hei lole-lau hata-heto biasa no dala-dala anak ra sia raefafoꞌ ia, onaꞌ bee fo Lamatuaꞌ namahere nggi sia dꞌala monaeꞌ fai?
12 Y si en lo ajeno no fuisteis fieles, ¿quién os dará lo que es vuestro?
Mete ma hei nda bisa mete-seꞌu atahori laen hata-heton sa, na, seka mbarani fee hei hata-hetoꞌ?
13 Ningún siervo puede servir a dos señores; porque o aborrecerá al uno y amará al otro, o se allegará al uno y menospreciará al otro. No podéis servir a Dios y a las riquezas.
Mana dedꞌenuꞌ esa nda bisa rena malangga rua sa. Huu dei fo ralan mburu-oeꞌ no esa, ma sue esa. Ana naꞌatataaꞌ no esa, te nda tao afiꞌ neu esa ka sa. Hei onaꞌ naa boe, atahori nda bisa sue Lamatualain ma sue dꞌoiꞌ sa.
14 Y oían también todas estas cosas los fariseos, los cuales eran avaros, y se burlaban de él.
Leleꞌ naa, hambu atahori Farisi hira tungga rena Yesus oꞌolan naa. De ara raneneut E, huu ara dꞌale dꞌoiꞌ.
15 Y les dijo: Vosotros sois los que os justificáis a vosotros mismos delante de los hombres; pero Dios conoce vuestros corazones; porque lo que los hombres tienen por sublime, delante de Dios es abominación.
Te Yesus nataa nae, “Wei! Mae hei tao mimeu ao mara sia atahori mata nara, te Lamatualain nahine rala mara deꞌulakaꞌ. Hambu dalaꞌ naeꞌ fo atahori soꞌu rananaru, tao-tao te Lamatualain nae naa ra dꞌala deꞌulakaꞌ, de melumudꞌu se.
16 La ley y los profetas hasta Juan; desde entonces el Reino de Dios es anunciado, y quienquiera se esfuerza a entrar en él.
Losa Yohanis Mana Saraniꞌ neneman, hita atahori Yahudi tasodꞌa tungga baꞌi Musa no Lamatuaꞌ mana ola-ola nara hohoro-lalanen. Te ia naa Lamatuaꞌ Hara-Lii malolen nenedꞌui-bꞌenggaꞌ sia bee-bꞌee ena. Atahori hetar sangga dalaꞌ rakandooꞌ a fo masodꞌa nara tungga Lamatuaꞌ hihii-nanaun.
17 Pero más fácil cosa es pasar el cielo y la tierra, que frustrarse una tilde de la ley.
Mae lalai no raefafoꞌ sambulalo o, Lamatualain hohoro-lalanen mbei o nda mopo sa boe, titiꞌ-koma sa boe o nda mopo sa!
18 Cualquiera que repudia a su mujer, y se casa con otra, adultera; y el que se casa con la repudiada del marido, adultera.
Atahori mana mahelaꞌ no saon, basa ma sao seluꞌ no inaꞌ laen, ana hohongge. Boe ma seka sao no inaꞌ fo mana mahelaꞌ no saon, ana o hohongge boe.”
19 Había un hombre rico, que se vestía de púrpura y de lino fino, y hacía cada día banquete con esplendidez.
Yesus dui seluꞌ nekendandaaꞌ sa nae, “Hambu atahori mamasuꞌiꞌ sa. Ana hiiꞌ a pake bꞌua-baꞌu meulauꞌ nenetaoꞌ mia teme meulauꞌ. Hatuꞌ-rerelon naa-ninu maladꞌa-maladꞌaꞌ, ma maꞌaheeꞌ a sosoa aon.
20 Había también un mendigo llamado Lázaro, el cual estaba echado a la puerta de aquel, lleno de llagas,
Sia naa hambu atahori mana tudꞌa-loloeꞌ sa, Naran Lasarus. Aon sofeꞌ no bisu maꞌafoꞌ. Fai-fai esa na nonoo nara ro e nisiꞌ atahori mamasuꞌiꞌ a umen lesu matan.
21 y deseando saciarse de las migajas que caían de la mesa del rico; y aun los perros venían y le lamían las llagas.
Ana hii nae naa atahori mamasuꞌiꞌ a nanaa sisa nara, te ana nda hambu saa sa boe. Akaꞌ busa ra reu dadꞌalo bisu nara nanan.
22 Y aconteció que murió el mendigo, y fue llevado por los ángeles al seno de Abraham; y murió también el rico, y fue sepultado.
Basa ma, Lasarus mate, de Lamatualain ate nara mia sorga rema haꞌi rendi e, de raeꞌendo e sia baꞌi Abraham bobꞌoan. Nda dooꞌ sa ma atahori mamasuꞌiꞌ a o mate boe, de atahori ra raꞌoi e.
23 Y en el infierno alzó sus ojos, estando en los tormentos, y vio a Abraham de lejos, y a Lázaro en su seno. (Hadēs g86)
Ana nda sorga neu sa, te ana masoꞌ naraka neu, naꞌabꞌue no atahori mana mateꞌ hetar. Sia naa ana hambu huku-dokiꞌ ma dꞌoidosoꞌ nakandooꞌ a. Lao esa, ana botiꞌ matan ma nita Lasarus endoꞌ namahoꞌo sia baꞌi Abraham bobꞌoan. (Hadēs g86)
24 Entonces él, dando voces, dijo: Padre Abraham, ten misericordia de mí, y envía a Lázaro que moje la punta de su dedo en agua, y refresque mi lengua; porque soy atormentado en esta llama.
Boe ma ana randu nahereꞌ nae, ‘Baꞌi Abraham, e! Kasian au dei! Denu Lasarus dꞌombo lima uꞌun neu oe, fo sadꞌi nema tao naꞌadꞌoe maa tonggo ngga o malole. Huu au doidꞌoso aeꞌ a mate ena sia naraka ia!’
25 Y le dijo Abraham: Hijo, acuérdate que recibiste tus bienes en tu vida, y Lázaro también males; mas ahora éste es consolado aquí, y tú atormentado.
Te Abraham nataa nae, ‘Naa! Ana ngge! Musunedꞌa malolole dꞌei. Faiꞌ naa, leleꞌ musodꞌa sia raefafoꞌ, hambu mala basa maloleꞌ ra. Te Lasarus hambu akaꞌ sususaꞌ a. Dadꞌi ia naa Lamatuaꞌ fee ne namahoꞌo sia ia, ma doidꞌoso muu naa.
26 Y además de todo esto, una grande sima está constituida entre nosotros y vosotros, que los que quisieren pasar de aquí a vosotros, no pueden, ni de allá pasar a nosotros.
Lelenan fai, mia ho e nisiꞌ ia nema, Lamatuaꞌ tadꞌa hita no ndola romaꞌ, de atahori sia ia nda bisa naa reu sa, ma atahori sia naa nda bisa ia rema sa.’
27 Y dijo: Te ruego pues, padre, que le envíes a la casa de mi padre;
Boe ma atahori mamasuꞌiꞌ a noꞌe nae, ‘Mete ma taꞌo naa, na, baꞌiꞌ tulun denu Lasarus neu sia ama ngga umen dꞌei.
28 porque tengo cinco hermanos; para que les testifique, para que no vengan ellos también a este lugar de tormento.
Huu sia naa feꞌe hela odꞌi tou nggara atahori lima. Denu Lasarus neu nafadꞌe se, fo ara baliꞌ risiꞌ Lamatua, naa fo ara mate, na, ara afi risiꞌ mamana doidꞌosoꞌ ia.’
29 Y Abraham le dice: A Moisés y a los profetas tienen; oigan a ellos.
Te Abraham nataa nae, ‘Lamatualain fee se baꞌi Musa ma mana ola-olaꞌ ra susura nara ena. Odꞌi mara bisa baca rasafafali se, fo ara rahine Lamatuaꞌ hihii-nanaun.’
30 El entonces dijo: No, padre Abraham; mas si alguno fuere a ellos de los muertos, se enmendarán.
Te atahori mamasuꞌiꞌ a nareresi nae, ‘Baꞌi Abraham, e! Naa nda feꞌe dai sa, huu ara nda tao-afiꞌ neu Lamatuaꞌ Hara-Liin sa! Musi hambu atahori mates ra dea rema mia rates fo reu rafadꞌe se, fo ara feꞌe rae rena ena, fo ramahere ma doaꞌ.’
31 Mas él le dijo: Si no oyen a Moisés y a los profetas, tampoco se persuadirán, si alguno se levantare de los muertos.
Te Abraham nataa nae, ‘Mete ma ara nda nau rena baꞌi Musa no Lamatuaꞌ mana ola-ola nara dedꞌea-oꞌolan nara sa, na, mae atahori mana mateꞌ ra dea rema mia rates fo reu olaꞌ ro se o, ara nda rena sa boe.’”

< San Lucas 16 >