< Romanos 7 >

1 ¿IGNORÁIS, hermanos, (porque hablo con los que saben la ley) que la ley se enseñorea del hombre entre tanto que vive?
Toronoo nggara e! Ia naa, au olaꞌ soaꞌ neu hei mana mihine hukun hohoro-lalane nara. Taꞌo ia: mete ma hei feꞌe masodꞌaꞌ, hukun hohoro-lalanen naꞌena hak fo nalalao nggi. Te mete ma hei mate ena, hukun hohoro-lalanen nda naꞌena hak fo nalalao nggi sa ena,
2 Porque la mujer que está sujeta á marido, mientras el marido vive está obligada á la ley; mas muerto el marido, libre es de la ley del marido.
Au fee conto mia hohoro-lalaneꞌ soaꞌ neu mana masaoꞌ ra. Mete ma inaꞌ esa sao nala saon, tungga hukun hohoro-lalaneꞌ a, na, ruꞌa se esa saon esa losa mate. Te mete ma touꞌ a mate, na, ina falu naa nda nenefutu-paꞌaꞌ no hohoro-lalaneꞌ naa sa ena. De ana bisa sao seluꞌ.
3 Así que, viviendo el marido, se llamará adúltera si fuere de otro varón; mas si su marido muriere, es libre de la ley; de tal manera que no será adúltera si fuere de otro marido.
Te mete ma inaꞌ a sao seluꞌ leleꞌ saon feꞌe masodꞌaꞌ, na, tungga hohoro-lalaneꞌ a, ana hohongge ena. Te, mete ma saon mate ena, na, hohoro-lalaneꞌ naa nda dai e sa ena. Eni nenemboꞌit ena. Dadꞌi mete ma ana sao seluꞌ no touꞌ laen, na, tungga hohoro-lalaneꞌ a, na eni nda hohongge sa.
4 Así también vosotros, hermanos míos, estáis muertos á la ley por el cuerpo de Cristo, para que seáis de otro, [á saber], del que resucitó de los muertos, á fin de que fructifiquemos á Dios.
Onaꞌ naa boe hei mana mamahereꞌ ra! Taꞌo ia: Kristus mate ena. Naa o onaꞌ hei mate mo E, ma lao hela masodꞌa mbara mara ena. De hukun hohoro-lalaneꞌ nda dai hei sa ena. Ia naa hei nenemboꞌit mia hohoro-lalaneꞌ naa ra ena, ma hei nenefutu-paꞌaꞌ mo Kristus, mana masodꞌa baliꞌ mia mamaten. Naa onaꞌ ina falu mana sao seluꞌ a. Nda masala sa. De ia naa, basa saa fo hei taoꞌ naa, fee neu Lamatuaꞌ.
5 Porque mientras estábamos en la carne, los afectos de los pecados que eran por la ley, obraban en nuestros miembros fructificando para muerte.
Maꞌahulun, hita tao tunggaꞌ a ao sisiꞌ tara hihii-nanaun. Huu tahine hohoro-lalaneꞌ a, naa mana tao nggita hiiꞌ a talena-langga neu hohoro-lalaneꞌ ra, fo taoꞌ dꞌala nda matetuꞌ ra sa. Naa! Hita salan naa, mana tao Lamatualain hiruꞌ nasadꞌea nggita.
6 Mas ahora estamos libres de la ley, habiendo muerto á aquella en la cual estábamos detenidos, para que sirvamos en novedad de espíritu, y no en vejez de letra.
Feꞌesaꞌan, hita musi tao tungga hohoro-lalaneꞌ ra. Te ia naa hohoro-lalaneꞌ ra nda dai hita sa ena, huu hita mboꞌi hendi masodꞌa mbaraaꞌ tara ena. Tungga dꞌala mbaraaꞌ hihii-nanaun, na, Musa hohoro-lalanen mana nenesuraꞌ sia Susura Meumareꞌ a, futu-paꞌa nggita. Te tungga dꞌala feuꞌ a hihii-nanaun, hita nenemboꞌit mia hohoro-lalaneꞌ naa. Huu Lamatuaꞌ Dula-dalen mana nalalao nggita! Naa de, ia naa, hita tao ues fee neuꞌ a Lamatuaꞌ.
7 ¿Qué pues diremos? ¿La ley es pecado? En ninguna manera. Empero yo no conocí el pecado sino por la ley: porque tampoco conociera la concupiscencia, si la ley no dijera: No codiciarás.
Dadꞌi hita tae saa fai? Mbei ma hei duꞌa mae, “Hohoro-lalaneꞌ fo Lamatuaꞌ fee Musa naa, sala!” Hokoꞌ! Huu mete ma au nda uhine hohoro-lalaneꞌ naa sa, neꞌo au o nda uhine dꞌala-dꞌala deꞌulakaꞌ mana sia rala ngga sa. Conto onaꞌ a, hambu hohoro-lalaneꞌ oi, “Afi hii mae haꞌi mala atahori sudꞌiꞌ a saan.” Te taꞌo bee fo au uhine ae au hihii ngga naa, sala, mete ma au nda bubꞌuluꞌ hambu hohoro-lalanen sa? Nda bisa sa!
8 Mas el pecado, tomando ocasión, obró en mí por el mandamiento toda concupiscencia: porque sin la ley el pecado [está] muerto.
Te, huu hambu hohoro-lalaneꞌ mana nafadꞌe taꞌo naa, naa onaꞌ dꞌala-dꞌala deꞌulakaꞌ sia rala ngga tao fee au hii ae haꞌi ala atahori sudꞌiꞌ a saa nara mataꞌ-mataꞌ. Mete ma nda hambu hohoro-lalaneꞌ ena-ai sa, na, sala-kiluꞌ a nda naꞌena koasa fo nalalao atahori sa.
9 Así que, yo sin la ley vivía por algún tiempo: mas venido el mandamiento, el pecado revivió, y yo morí.
Mia masodꞌa dalahulu ngga, au nda uhine matetuꞌ dalaꞌ mia Lamatuaꞌ Hohoro-lalanen sa. Dꞌodꞌoo, dei de au feꞌe uhine matetuꞌ ena. Naa de au feꞌe uhine ae, au ulena-langga Hohoro-lalaneꞌ a ma tao sala-kiluꞌ. Ma sala-kiluꞌ a hahambun, naeni au musi mate.
10 Y hallé que el mandamiento, [intimado] para vida, [para mí] era mortal:
Boe ma, rala ngga nambalulutu, huu au uhine ae, au nda bisa malolole o Lamatuaꞌ sa, mete ma au tao tungga akaꞌ a Eni Hohoro-lalanen. Au undaa hambu Lamatuaꞌ nasabꞌorin, naeni hukun mate, huu au ulena-langga Hohoro-lalanen ena. Tao-tao te, Hohoro-lalaneꞌ sia fo bisa tao atahori rasodꞌa no ndoo-tetuꞌ. Te soaꞌ neu au, Hohoro-lalaneꞌ naa, tao nalutu au, ma tao Lamatuaꞌ hiruꞌ nasadꞌea au.
11 Porque el pecado, tomando ocasión, me engañó por el mandamiento, y por él me mató.
Hohoro-lalaneꞌ naa, memaꞌ natudꞌu dꞌala masodꞌa ndoo-tetuꞌ. Te huu hambu deꞌulakaꞌ mana nasodꞌa sia rala ngga, au tipu-laka ala baliꞌ ao ngga, de duꞌa ae, au bisa maloleꞌ o Lamatuaꞌ sadꞌi au tao tungga Hohoro-lalanen. Boe ma, onaꞌ Hohoro-lalaneꞌ naa mana tao losa Lamatuaꞌ melumudꞌu au, ma nda nau naꞌabꞌue no au sa.
12 De manera que la ley á la verdad es santa, y el mandamiento santo, y justo, y bueno.
Dadꞌi mete ma faaꞌ ra atahori oi, “Hohoro-lalaneꞌ fo Lamatuaꞌ fee neu Musa naa, sala,” na, au utaa ae, “Hokoꞌ! Lamatuaꞌ Hohoro-lalanen naa, meumareꞌ” Boe ma basa parendaꞌ mana sia Hohoro-lalaneꞌ naa, meumareꞌ, ndoo-tetuꞌ, ma maloleꞌ.
13 ¿Luego lo que es bueno, á mí me es hecho muerte? No; sino que el pecado, para mostrarse pecado, por lo bueno me obró la muerte, haciéndose pecado sobremanera pecante por el mandamiento.
Mbei ma hei o duꞌa mae, Hohoro-lalaneꞌ naa mana tao Lamatuaꞌ hiruꞌ nasadꞌea au, to? Hokoꞌ! Te mae au bubꞌuluꞌ Hohoro-lalaneꞌ naa, te au feꞌe rena neu deꞌulakaꞌ mana sia rala ngga, losa au tao sala-kiluꞌ. Naa, au ue-tatao sala ngga naa, mana tao fee Lamatuaꞌ hiruꞌ nasadꞌea au. Hohoro-lalaneꞌ memaꞌ maloleꞌ, huu ana natudꞌu dꞌala-dꞌala deꞌulakaꞌ, mana tao nggita saranggaa to Lamatualain. Dadꞌi leleꞌ Lamatuaꞌ natudꞌu dꞌala masodꞌa ndoo-tetuꞌ, Hohoro lalaneꞌ naa mana tao manggarelo nae, dꞌala deꞌulakaꞌ mana sia rala tara naa, nda maloleꞌ sa.
14 Porque sabemos que la ley es espiritual; mas yo soy carnal, vendido á sujeción del pecado.
Hita bubꞌuluꞌ tae, Hohoro-lalaneꞌ fo Lamatuaꞌ fee neu baꞌi Musa, naa laoꞌ mia Lamatuaꞌ Dula-dalen. Te au ia atahori biasa de rala ngga nda manggateeꞌ sa. Ma au renaꞌ a dꞌala deꞌulakaꞌ mana sia rala deꞌulaka ngga, losa au tao salaꞌ. Naa onaꞌ salaꞌ a dadꞌi neu malangga ngga, ma au dadꞌi uu salaꞌ a aten.
15 Porque lo que hago, no lo entiendo; ni lo que quiero, hago; antes lo que aborrezco, aquello hago.
Au nda itaꞌ ae duꞌa taꞌo bee sa ena boe. Au nda uhine saa fo au taoꞌ a sa boe. Huu au nda tao tungga saa maloleꞌ fo au nau taoꞌ a sa. Te au tao tungga saa fo au nda nau taoꞌ a sa.
16 Y si lo que no quiero, esto hago, apruebo que la ley es buena.
Mete ma au tao tungga saa fo au nda nau taoꞌ a sa, au utaa ae, Lamatuaꞌ Hohoro-lalanen naa, ndaa.
17 De manera que ya no obro aquello, sino el pecado que mora en mí.
Dadꞌi au nda mana ulalao ao ngga sa. Te deꞌulakaꞌ mana sia rala ngga nalalao au!
18 Y yo sé que en mí (es á saber, en mi carne) no mora el bien: porque tengo el querer, mas efectuar el bien no lo alcanzo.
Au bubꞌuluꞌ ena ae, nda hambu dꞌala maloleꞌ nasodꞌa sia rala ngga sa. Huu au ia, atahori rala deꞌulakaꞌ. Nau do nda nau sa o, au nda bisa uꞌususuuꞌ ao ngga fo tao ndoo-tetuꞌ sa. Au nau, te nda dadꞌi tao sa!
19 Porque no hago el bien que quiero; mas el mal que no quiero, éste hago.
Au hii ae tao maloleꞌ, te au nda tao sa. Ma au nda nau tao deꞌulakaꞌ sa, te au tao ukundooꞌ a!
20 Y si hago lo que no quiero, ya no lo obro yo, sino el pecado que mora en mí.
Naa! Mete ma au tao tungga saa fo au nda nau taoꞌ a sa, naa nda huu au mesaꞌ nggo sa, te huu deꞌulakaꞌ mana nasodꞌa sia rala ngga.
21 Así que, queriendo yo hacer el bien, hallo [esta] ley: Que el mal está en mí.
Naa natudꞌu dudꞌuꞌat sa, taꞌo ia: mae au ae tao maloleꞌ, te hambu deꞌulakaꞌ sia rala ngga labꞌan.
22 Porque según el hombre interior, me deleito en la ley de Dios:
Tao-tao te, rala ngga namahoꞌo seli, mete ma au duꞌa soꞌal Lamatuaꞌ Hohoro-lalanen.
23 Mas veo otra ley en mis miembros, que se rebela contra la ley de mi espíritu, y que me lleva cautivo á la ley del pecado que está en mis miembros.
Te, onaꞌ hambu koasa sia rala ngga mana tao nambalutu au. Huu, au nau tao maloleꞌ, te nda dadꞌi maloleꞌ sa. Naa onaꞌ koasa deꞌulakaꞌ mana sia rala ngga toꞌu nala au, fo naꞌasusuuꞌ au tunggaꞌ a eni.
24 ¡Miserable hombre de mí! ¿quién me librará del cuerpo de esta muerte?
Aduu, kasian, e! Au atahori mana doidꞌosoꞌ! See bisa fee masodꞌaꞌ neu au mia koasa deꞌulakaꞌ mana nasodꞌa sia rala ngga, mana tao Lamatuaꞌ melumudꞌu au losa Ana hiruꞌ nasadꞌea au?
25 Gracias doy á Dios, por Jesucristo Señor nuestro. Así que, yo mismo con la mente sirvo á la ley de Dios, mas con la carne á la ley del pecado.
Te, awii! Lamatualain mesaꞌ ne soi dalaꞌ fo mboꞌi au! Makasi nae-naeꞌ soaꞌ neu E, huu hita Lamatuan Yesus Kristus bisa fee masoi-masodꞌaꞌ neu au! Dadꞌi mete ma au usodꞌa umuhena neuꞌ a ao ngga, au doidꞌoso. Mae au hii ae tao tungga basa Lamatuaꞌ Hohoro-lalane nara, te hambu deꞌulakaꞌ sia rala ngga kokoe au fo tao salaꞌ ukundooꞌ a.

< Romanos 7 >