< Apocalipsis 6 >

1 Y MIRÉ cuando el Cordero abrió uno de los sellos, y oí á uno de los cuatro animales diciendo como con una voz de trueno: Ven y ve.
Basa na ma, au ita Lombo Anaꞌ sefi susura neneluluꞌ a segel kaesan. Boe ma au rena esa mia banda kahaa manaseliꞌ naa ra, nggasi nahereꞌ onaꞌ ndukuruluꞌ e. Ana parenda oi, “Muu leo!”
2 Y miré, y he aquí un caballo blanco: y el que estaba sentado encima de él, tenía un arco; y le fué dada una corona, y salió victorioso, para que también venciese.
Aiboiꞌ ma au ita ndara mutiꞌ sa. Hambu atahori sa endoꞌ sia ataꞌ nasolo solo netatis, huu Ana nasenggiꞌ netatis nakandooꞌ a. Aleꞌ ia Ana toꞌu bubꞌusut, ma dea neu nakalaꞌ seluꞌ musu nara sia raefafoꞌ.
3 Y cuando él abrió el segundo sello, oí al segundo animal, que decía: Ven y ve.
Basa ma, Lombo Anaꞌ a sefi segel karuan. Boe ma au rena banda manaseliꞌ karuan parenda nae, “Muu leo!”
4 Y salió otro caballo bermejo: y al que estaba sentado sobre él, fué dado poder de quitar la paz de la tierra, y que se maten unos á otros: y fuéle dada una grande espada.
Basa ma ndara mbilas mana mbila raa-raaꞌ sa dea nema. Atahori mana endoꞌ sia ata simbo fela tafa monaeꞌ sa. Ana hambu koasa fo neu tao nemue-naanggit sia raefafoꞌ, fo atahori ratati.
5 Y cuando él abrió el tercer sello, oí al tercer animal, que decía: Ven y ve. Y miré, y he aquí un caballo negro: y el que estaba sentado encima de él, tenía un peso en su mano.
Boe ma Lombo Anaꞌ a sefi segel katelun. Ma au rena banda manaseliꞌ katelun parenda nae, “Muu leo!” Aibꞌoiꞌ ma au ita ndara nggeoꞌ esa. Atahori mana endoꞌ sia ndara naa ata, tou tatais esa sia liman fo tai nanaat mana sangga namakura ena.
6 Y oí una voz en medio de los cuatro animales, que decía: Dos libras de trigo por un denario, y seis libras de cebada por un denario: y no hagas daño al vino ni al aceite.
Basa ma, au rena onaꞌ haraꞌ esa nema mia banda kahaa manaseliꞌ ra taladꞌan. Haraꞌ naa nafadꞌe nae, “Dei fo hambu fai ndoe-laꞌas sia raefafoꞌ. Atahori esa nggadin fai esa, dai hasa neuꞌ a isiꞌ mok teluꞌ a, isi maloleꞌ na hambuꞌ a mok esa. Te mete ma fai ndoe-laꞌas naa losa ena, atahori nda bole tao ralutu hau saitun no hau anggor sia osi ra sa.”
7 Y cuando él abrió el cuarto sello, oí la voz del cuarto animal, que decía: Ven y ve.
Basa ma, Lombo Anaꞌ a sefi segel kahaan. Boe ma au rena banda manaseliꞌ kahaan parenda nae, “Muu leo!”
8 Y miré, y he aquí un caballo amarillo: y el que estaba sentado sobre él tenía por nombre Muerte; y el infierno le seguía: y le fué dada potestad sobre la cuarta parte de la tierra, para matar con espada, con hambre, con mortandad, y con las bestias de la tierra. (Hadēs g86)
Aiboiꞌ ma, au ita ndara huni-manambosaꞌ esa. Atahori mana endoꞌ sia ndara naa ata, naran ‘Mate’. Hambu mana tungga dea na naran ‘Atahori Mates ra Mamanan’. Ruꞌa se hambu koasa de reu tao risa atahori sia raefafoꞌ rendiꞌ fela tafaꞌ, ndoe-laꞌas, hedꞌis, no banda deꞌulakaꞌ. Mete ma reken manamateꞌ ra, dedꞌesin onaꞌ babanggiꞌ esa mia babanggiꞌ haa mia basa atahori sia raefafoꞌ. (Hadēs g86)
9 Y cuando él abrió el quinto sello, vi debajo del altar las almas de los que habían sido muertos por la palabra de Dios y por el testimonio que ellos tenían.
Basa ma, Lombo Anaꞌ a sefi segel kaliman. Ma au ita atahori fo feꞌesaꞌan a nenetao-nisaꞌ ra. Samana nara sia mei tutunu-hohotuꞌ a filenggan. Atahori risa se huu ramahere neu Lamatualain, ma dui-bꞌengga Hara-lii Na sia bee-bꞌee.
10 Y clamaban en alta voz diciendo: ¿Hasta cuándo, Señor, santo y verdadero, no juzgas y vengas nuestra sangre de los que moran en la tierra?
Ara rameli rae, “O Lamatualain! Hai Malangga manaseli ma! Malangga meumare ma! Lamatualain olaꞌ saa, na, hai mimihere. Te hai mihani losa fai hiraꞌ fai, fo Lamatualain naꞌetuꞌ dedꞌeat fo hukun atahori mana risa hai mia raefafoꞌ?”
11 Y les fueron dadas sendas ropas blancas, y fuéles dicho que reposasen todavía un poco de tiempo, hasta que se completaran sus consiervos y sus hermanos, que también habían de ser muertos como ellos.
Ratane basa taꞌo naa, ma esa-esaꞌ simbo badꞌu naru mutiꞌ. Hambu atahori sa nafadꞌe se nae, “Mihani mbei fai, losa dedꞌesi mara dai dei. Te hela feꞌe toronoo mara dei fo nenetao-nisaꞌ onaꞌ hei boe.”
12 Y miré cuando él abrió el sexto sello, y he aquí fué hecho un gran terremoto; y el sol se puso negro como un saco de cilicio, y la luna se puso toda como sangre;
Boe ma, Lombo Anaꞌ a sefi segel kaneen. Aiboiꞌ ma, umedꞌa rae nanggenggo seli. Ma relo a dadꞌi hatuꞌ onaꞌ teme nggeoꞌ, ma fulan dadꞌi mbilas onaꞌ raaꞌ.
13 Y las estrellas del cielo cayeron sobre la tierra, como la higuera echa sus higos cuando es movida de gran viento.
Nduuꞌ ra sia lalai tudꞌa raefafoꞌ rema, onaꞌ hau boa latuꞌ ou, huu sanggu anin.
14 Y el cielo se apartó como un libro que es envuelto; y todo monte y las islas fueron movidas de sus lugares.
Boe ma au ita lalai sii neu rua, de lululu onaꞌ neneiꞌ losa mopo e. Leteꞌ ra ro pulu-pulu ra basa se ranggenggo losa mopo se mia mamana nara.
15 Y los reyes de la tierra, y los príncipes, y los ricos, y los capitanes, y los fuertes, y todo siervo y todo libre, se escondieron en las cuevas y entre las peñas de los montes;
Rita onaꞌ naa, ma basa atahori sia raefafoꞌ ramatau. Mulai mia maneꞌ ra, malangga mana parendaꞌ ra, malangga soldꞌadꞌu, atahori mamasuꞌiꞌ, losa ate ra, basa se ramatau. De basa se rela reu keke sia luat ma sia fatu sodꞌaꞌ sia leteꞌ ra.
16 Y decían á los montes y á las peñas: Caed sobre nosotros, y escondednos de la cara de aquél que está sentado sobre el trono, y de la ira del Cordero:
Ara denu lete-leteꞌ ma fatu monaeꞌ ra rae, “Ndefaꞌ fo tatana mala hai leo! Muꞌufuniꞌ hai fo mana endoꞌ sia kadꞌera parenda monaeꞌ a, nda nita hai sa ena. Ma Lombo Anaꞌ a nda hukun nala hai sa boe.
17 Porque el gran día de su ira es venido; ¿y quién podrá estar firme?
Aduu! Paia nala hai, huu fai calaka nema ena! Lamatualain no Lombo Anaꞌ rae mbori nasa-bori nara neu hai ena. Esa o nda bisa sili nala sa boe!”

< Apocalipsis 6 >